Busje gaat zo..
Door: Margot Kuijsters
Blijf op de hoogte en volg Margot
01 Maart 2012 | Tanzania, Same
De bus is hèt vervoermiddel in Tanzania. De spoorweg is overwoekerd, jammergenoeg. De pikipiki is voor de kleine afstanden (de brommertaxi), de daladala (minibus) voor de iets grotere. De stadsbussen zijn echt voor de lange afstand. Zonder onderhoud rijden zij dagelijks honderden kilometers over 's herenwegen. De prijs maakt het voor iedereen toegankelijk, voor 1 euro mag je een uur in de bus zitten. De OV-chipkaart is hier gelukkig nog niet uitgevonden, je koopt gewoon een kaartje. Als je bij het busstation aankomt staat er een heel welkomstcomite speciaal op jou te wachten, alsof ze zijn ingeseind. Deze gastheren willen je allemaal in hùn bus, de mooiste en beste van het land. Ze vragen maar je bestemming, pakken netjes je tas al aan en begeleiden je naar ern bus.
Het is aan jezelf om in te schatten welke bus het eerste naar jouw bestemming zal vertrekken. Namelijk, als de bus vol zit vertrekt hij. En vol is hier wat bij ons overvol is. Dus op één stoel kunnen twee mensen zitten. De mensen zijn hier klwiner en dunner als bij ons, maar de stoeltjes ook.
Ten tweede kijk je snel welke bus jij denkt dat het veiligst is. Hiervoor heb je zo'n 5 sec. anders is je tas weg. Je kijkt naar de grootte van de bus, de toestand van de banden, de betrouwbaarheid van de chauffeur en of je denkt dat je er nog een zitplaats hebt dus.
Vervolgens stap je in. Dit wordt 'jòuw bus' voor de komende uren. Je kunt niet meer terug. Voor de chauffeur van de busmaatschappij is er weer een nieuwe klant.
Dan begint het lange wachten. Want jij denkt steeds: nu is die bus écht vol, we kunnen vertrekken. Dan blijkt: er zitten neppassagiers in, publiekstrekkers zeg maar.
Het wachten wordt veraangenaamd door de window 'shopverkopers', die hun waren aanbieden door jouw open raam. Dus een half uur wachtwn is een half uur winkelen in de hete zon, het is hier altijd nog zo'n 36graden. Ze komen langs met eten, drinken, kleding, ondergoed, spiegeltjes, gekookte eieren, fruit, pinda's enz.
De 'winkel' der verkopers bestaat uit een kartonnen doosje, waarin hun waren keurig gerangschikt liggen, die zij op hun schouders zetten.
Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat hangen ze bij het busstation. Vaak jeugd die eigenlijk nog op school moet zitten.
Dan we dan eindelijk vertrekken! De neppers springen er nog gauw uit en de lastminutes nog erin, met open deuren rijden we aan, dan kunnen we er ook nog twee 'half' meenemen. De airco is de wijd open ramen. Vaak staat de video aan, die is nooit te zien, er staan teveel mensen voor. Dat komt goed uit, kun je namelijk niet vooruit kijken. Dan zou je zien hoe gevaarlijk hard de chauffeur rijdt. Dat is beter van niet, dan durf je niet meer verder.
Dan blijkt dat die dierengeluiden niet van de video zijn,, maar van levende kippen en ander pluimvee onder de stoel van je buurvrouw..
Safari njema!
Het is aan jezelf om in te schatten welke bus het eerste naar jouw bestemming zal vertrekken. Namelijk, als de bus vol zit vertrekt hij. En vol is hier wat bij ons overvol is. Dus op één stoel kunnen twee mensen zitten. De mensen zijn hier klwiner en dunner als bij ons, maar de stoeltjes ook.
Ten tweede kijk je snel welke bus jij denkt dat het veiligst is. Hiervoor heb je zo'n 5 sec. anders is je tas weg. Je kijkt naar de grootte van de bus, de toestand van de banden, de betrouwbaarheid van de chauffeur en of je denkt dat je er nog een zitplaats hebt dus.
Vervolgens stap je in. Dit wordt 'jòuw bus' voor de komende uren. Je kunt niet meer terug. Voor de chauffeur van de busmaatschappij is er weer een nieuwe klant.
Dan begint het lange wachten. Want jij denkt steeds: nu is die bus écht vol, we kunnen vertrekken. Dan blijkt: er zitten neppassagiers in, publiekstrekkers zeg maar.
Het wachten wordt veraangenaamd door de window 'shopverkopers', die hun waren aanbieden door jouw open raam. Dus een half uur wachtwn is een half uur winkelen in de hete zon, het is hier altijd nog zo'n 36graden. Ze komen langs met eten, drinken, kleding, ondergoed, spiegeltjes, gekookte eieren, fruit, pinda's enz.
De 'winkel' der verkopers bestaat uit een kartonnen doosje, waarin hun waren keurig gerangschikt liggen, die zij op hun schouders zetten.
Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat hangen ze bij het busstation. Vaak jeugd die eigenlijk nog op school moet zitten.
Dan we dan eindelijk vertrekken! De neppers springen er nog gauw uit en de lastminutes nog erin, met open deuren rijden we aan, dan kunnen we er ook nog twee 'half' meenemen. De airco is de wijd open ramen. Vaak staat de video aan, die is nooit te zien, er staan teveel mensen voor. Dat komt goed uit, kun je namelijk niet vooruit kijken. Dan zou je zien hoe gevaarlijk hard de chauffeur rijdt. Dat is beter van niet, dan durf je niet meer verder.
Dan blijkt dat die dierengeluiden niet van de video zijn,, maar van levende kippen en ander pluimvee onder de stoel van je buurvrouw..
Safari njema!
-
01 Maart 2012 - 18:29
Broertje Paul:
Tja, deze soort bussen komen me heeeeel bekend voor....!! -
01 Maart 2012 - 18:46
Marieke Van Ertrijk:
Ziet er allemaal erg vrolijk uit! Lees je verhalen ook met plezier, de kinderen zien er zo lief uit en de mensen zo bijzonder... -
01 Maart 2012 - 18:46
Marijke De Jongh:
Wat een andere wereld heb net de foto's van het weeshuis gezien wat een blije gezichtjes met die knuffels.
Hoe gaat het met je neus? groet Marijke. -
01 Maart 2012 - 19:19
Dorien:
Zo herkenbaar Margot! Wij zijn van Dar en salaam naar Arusha gegaan met de bus, en het is precies zoals jij schrijft!
Nu denk ik ,nooit meer! Maar ook een ervaring om nooit te vergeten! Hoe is het met je neus? -
02 Maart 2012 - 07:45
Mary:
Zo herkenbaar. De tv's in de bussen stonden vorig jaar nooit aan, dus toch weer een verbetering ;).
De route naar Moshi vond ik iedere keer weer leuk, iedere keer zag ik ook wel weer iets nieuws langs de weg.
Ik wacht op je volgende verhaal, alvast een fijn weekend!
Groetjes -
02 Maart 2012 - 10:02
Marga Genemans:
Hoi Margot,
Alweer zo'n leuk verhaal. Alweer geniet ik van je schrijfsels. Ik kijk uit naar de volgende keer! -
02 Maart 2012 - 10:35
Jan Rensen:
Heb je al contractaanbiedingen gekregen van tijdschriften of kranten????? -
02 Maart 2012 - 10:57
Ton Pulles:
Weer een heel herkenbaar verhaal.
Ik lees je stukjes met veel plezier.
Groeten -
02 Maart 2012 - 11:06
Myriam:
Gelukkig bende gij ook niet zo dik, past er altijd wel bij!
en inderdaad niet teveel voor je uit kijken, laat het maar gebeuren, zolang het de wil van Allah maar is....Inshala! -
02 Maart 2012 - 11:08
Berthe:
Wat kun jij toch gezellig schrijven in een stijltrant die heel prtettig is om te lezen en het voor iedereen vast heel goed doet. Bewaar je alles, wellicht komt er nog eens ooit een boek van je uit, de foto's vullen het geheel mooi aan. Zo'n bus verhaal is natuurlijk geweldig!!!!
Hoe is het met je neus, alles weer oké, het was toch wel even schrikken na die harde klap.
Groetjes Berthe. -
02 Maart 2012 - 14:12
Mieke K:
Hallo margot!
Hoe gaat het met je neus? Aan je verhalen te lezen ga je vrolijk verder. Ik geniet gezellig met je mee via je verhalen en cultuurshocks.. Geweldig!
Liefs mieke -
03 Maart 2012 - 02:07
Dimphey Menssen:
Hoi Margot,
heb nachtdienst en ben nu weer "bij gelezen", liep toch wel wat achter, je maakt ook zo veel mee. Leuk hoor. Herkende ik nou Peponi op enkele foto's? Ach, de verhalen zijn ook zo herkenbaar. Geniet ze.
Groetjes,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
