Je bekijkt de reis...
Tanzania, Same 2016
Reisverslag Hospitali
19 januari 2016
|
Aantal keer bekeken
275
Aantal reacties
17
Same,
Tanzania
a
A
Hospitali
Boven verwachting was het overvol in het fysiotherapiezaaltje waar het
"morning-report" dagelijks plaatsvindt. Daktari Maley en patron Bulili zitten voor en iedereen luistert aandachtig want er kan je zo maar een vraag gesteld worden. De mobieltjes moeten uit.In keurig gestreken uniformen en gepoetste schoenen zit men op houten banken. Eerst de overdracht van de nacht- aan de dagdienst. Daarna worden moeilijke casussen bediscusieerd en ziekenhuisperikelen besproken. Vandaag is het probleem dat er geen paracetamol en antibiotica voorradig is. De groothandel heeft niets meer op voorraad. Die moet nu een papieren bewijs leveren en dan kan er bij de apotheek in het dorp ingekocht worden, daar is wel budget voor. Ik introduceer mezelf, hoewel ik nog een aantal mensen ken en kan melden dat ik twee doosjes pcm bij me heb. Dus al wat pati"enten blij kunnen maken.
Daarna noem het maar introductiedag. Alle afdelingen langsgeweest en tientallen handen geschud. De etiquette is dat je met iedereen een praatje maakt. Wederzijdse belangstelling en respect wordt getoond en ondertussen blijf je de hand vasthouden. Je staat nooit alleen, altijd in een groepje. Gelukkig zijn er toch nog wel wat wooden Swahili blijven hangen.
Ik zie nog een punt van vooruitgang en dat is dat iedereen een badge draagt met naam, funktie en een pasfoto!
Een groot punt van aandacht is de dossiervorming. Niets digitaal natuurlijk, maar 'e'en grote chaos van dossiers! Uren en uren proberen ze een dossier te vinden als iemand op de poli komt of opgenomen moet worden.
Het r"ontgenapparaat is lange tijd kapot geweest, maar funktioneert weer. Voor het echo-apparaat staat een lange rij, kan van ma-vr, alleen van de buik.
De vrouwenafdeling, mannenzaal, kinderafdeling, operatiekamer, daarover later meer.
In de voorraadkamer liggen alleen wat schriftjes en er zit 10 man personeel.
De wasmachines zijn een geweldige aanwinst, Marjorie! Er zitten inmiddels filters tussen en de lakens zijn hagelwit! Grote dank namens iedereen hier!
Dan is er nog een aids department+ TBC, een tandarts en de polikliniek, waar veel mensen dus uren wachten op hun dossier. De kosten voor gezondheidszorg zijn E5,- voor een heel jaar per gezin van 6 personen.
De eerste dagen werk ik op de verloskunde-afdeling. Boven verwachting ziet alles er keurig gepoetst uit en het ruikt schoon! Een moeder per bed!
Zo, hier worden we blij van! De relatives mogen niet meer binnenkomen vanwege infectiegevaar. Erg veel infecties na keizersnedes en door resistentie van antibiotica moeilijk te bestrijden.
Een groot whiteboard als blikvanger en inzichtelijk wie waarvoor verantwoordelijk is! Marjorie, het werkt perfect!
Er zijn RN (Registered Nurses) zij zijn tevens verloskundigen. Witte uniformen dragen zij. Dan hulpverpleegsters in groene jurken en veel schoolnurses in prachtige roze jurken. Jong en leergierig zijn ze en vragen me het hemd van het lijf. Ik kan zeggen dat de attitude t.o.v. patienten met sprongen vooruit is gegaan!Zowel bij de vpk als bij de artsen veel compassie, er wordt uitgebreid met de pat. gesproken, discreet met de visite achter een gordijn. Moeilijke casussen worden in een artsenteam besproken en ook wij als vpk worden daarin betrokken. Iedere mening telt. Vandaag hadden we o.a. een moeder a terme, gaat bevallen van een kindje met waterhoofd. Wat te doen? Naar het universiteitszh 150 km verderop om complicaties op te vangen of niet?
En een Masai meisje van 17 jr was gisteren veel te laat naar het zh gekomen voor bevalling. Ze woont 40 km ver. De baby was er al half uit en zat vast in het geboortekanaal. Een traumatische bevalling volgde en de baby werd gereanimeerd. Wat nu? Ze ligt inmiddels al 24u op de warmtetafel en gebruikt alle hulpademhalingsspieren. Beetje zuurstof gegeven en voedingssonde. Inmiddels 42gr koorts, ws veel hersenschade en er is besloten haar niet meer naar Moshi te brengen. De kans dat ze het haalt is te klein en de kosten voor de familie te hoog.
In een internetcafe zit ik nu te typen, tropische stortbuien momenteel.
Het is hier toch te afgelegen voor goed internet, hoop dat het overkomt.
Voor iedereen van de werkgroep heel veel groeten van alle nursies en daktari s uit SDH en van Margootie
"morning-report" dagelijks plaatsvindt. Daktari Maley en patron Bulili zitten voor en iedereen luistert aandachtig want er kan je zo maar een vraag gesteld worden. De mobieltjes moeten uit.In keurig gestreken uniformen en gepoetste schoenen zit men op houten banken. Eerst de overdracht van de nacht- aan de dagdienst. Daarna worden moeilijke casussen bediscusieerd en ziekenhuisperikelen besproken. Vandaag is het probleem dat er geen paracetamol en antibiotica voorradig is. De groothandel heeft niets meer op voorraad. Die moet nu een papieren bewijs leveren en dan kan er bij de apotheek in het dorp ingekocht worden, daar is wel budget voor. Ik introduceer mezelf, hoewel ik nog een aantal mensen ken en kan melden dat ik twee doosjes pcm bij me heb. Dus al wat pati"enten blij kunnen maken.
Daarna noem het maar introductiedag. Alle afdelingen langsgeweest en tientallen handen geschud. De etiquette is dat je met iedereen een praatje maakt. Wederzijdse belangstelling en respect wordt getoond en ondertussen blijf je de hand vasthouden. Je staat nooit alleen, altijd in een groepje. Gelukkig zijn er toch nog wel wat wooden Swahili blijven hangen.
Ik zie nog een punt van vooruitgang en dat is dat iedereen een badge draagt met naam, funktie en een pasfoto!
Een groot punt van aandacht is de dossiervorming. Niets digitaal natuurlijk, maar 'e'en grote chaos van dossiers! Uren en uren proberen ze een dossier te vinden als iemand op de poli komt of opgenomen moet worden.
Het r"ontgenapparaat is lange tijd kapot geweest, maar funktioneert weer. Voor het echo-apparaat staat een lange rij, kan van ma-vr, alleen van de buik.
De vrouwenafdeling, mannenzaal, kinderafdeling, operatiekamer, daarover later meer.
In de voorraadkamer liggen alleen wat schriftjes en er zit 10 man personeel.
De wasmachines zijn een geweldige aanwinst, Marjorie! Er zitten inmiddels filters tussen en de lakens zijn hagelwit! Grote dank namens iedereen hier!
Dan is er nog een aids department+ TBC, een tandarts en de polikliniek, waar veel mensen dus uren wachten op hun dossier. De kosten voor gezondheidszorg zijn E5,- voor een heel jaar per gezin van 6 personen.
De eerste dagen werk ik op de verloskunde-afdeling. Boven verwachting ziet alles er keurig gepoetst uit en het ruikt schoon! Een moeder per bed!
Zo, hier worden we blij van! De relatives mogen niet meer binnenkomen vanwege infectiegevaar. Erg veel infecties na keizersnedes en door resistentie van antibiotica moeilijk te bestrijden.
Een groot whiteboard als blikvanger en inzichtelijk wie waarvoor verantwoordelijk is! Marjorie, het werkt perfect!
Er zijn RN (Registered Nurses) zij zijn tevens verloskundigen. Witte uniformen dragen zij. Dan hulpverpleegsters in groene jurken en veel schoolnurses in prachtige roze jurken. Jong en leergierig zijn ze en vragen me het hemd van het lijf. Ik kan zeggen dat de attitude t.o.v. patienten met sprongen vooruit is gegaan!Zowel bij de vpk als bij de artsen veel compassie, er wordt uitgebreid met de pat. gesproken, discreet met de visite achter een gordijn. Moeilijke casussen worden in een artsenteam besproken en ook wij als vpk worden daarin betrokken. Iedere mening telt. Vandaag hadden we o.a. een moeder a terme, gaat bevallen van een kindje met waterhoofd. Wat te doen? Naar het universiteitszh 150 km verderop om complicaties op te vangen of niet?
En een Masai meisje van 17 jr was gisteren veel te laat naar het zh gekomen voor bevalling. Ze woont 40 km ver. De baby was er al half uit en zat vast in het geboortekanaal. Een traumatische bevalling volgde en de baby werd gereanimeerd. Wat nu? Ze ligt inmiddels al 24u op de warmtetafel en gebruikt alle hulpademhalingsspieren. Beetje zuurstof gegeven en voedingssonde. Inmiddels 42gr koorts, ws veel hersenschade en er is besloten haar niet meer naar Moshi te brengen. De kans dat ze het haalt is te klein en de kosten voor de familie te hoog.
In een internetcafe zit ik nu te typen, tropische stortbuien momenteel.
Het is hier toch te afgelegen voor goed internet, hoop dat het overkomt.
Voor iedereen van de werkgroep heel veel groeten van alle nursies en daktari s uit SDH en van Margootie
Foto's bij verslag (15)
Reacties (17)
19 januari 2016 16:17 | Door: Lisanne
Super dat je terug bent in Same Margot! Geweldig om je verhalen te lezen, en ook zo herkenbaar! Heel veel succes en vooral ook veel plezier:) Groetjes Lisanne
19 januari 2016 17:46 | Door: Moeder
Lees al je verhalen mooi hier alles oké wacht nu op heupbericht groeten vanuit de sneeuw moeder
19 januari 2016 18:24 | Door: Frans Kuijsters
Lees je berichten met veel interesse.
je doet veel goed werk daar.
Pas goed op jezelf
19 januari 2016 18:27 | Door: Truus
Hoi Margot,
Wat fijn dat er van alles verbeterd is daar maar ook weer heel erg, de verhalen over de moeders en hun
baby 's !
Goed werk verricht je daar !
Groetjes ook van Rob !
19 januari 2016 19:59 | Door: Ton Pulles
Hoi Margot.
Dat zijn goede berichten. Ik vond ook al dat die overdracht 's morgens een grote verbetering was en die trend zet zich dus voort. Heel fijn.
Doe iedereen de groeten terug.
Groeten, Ton
19 januari 2016 22:57 | Door: Angela
Klinkt weer als vanouds!!
Ik ga je verhalen weer volgen hoor, ben benieuwd wat je deze keer gaat meemaken daar!
Gr Angela
20 januari 2016 01:12 | Door: Bas Voorbrood
Beste Margot,
Wederom lees ik jouw verslagen met veel plezier en belangstelling. Goed nieuws dat de telefoons nu verboden zijn op het ochtend rapport. Ik ben daar een keer heel boos over geworden tot schrik van de gemeenschap. Goed te horen dat er meer compassie is. Het gebrek daaraan was destijds mijn grootste schrik. Ik ben benieuwd naar jouw verslag over de kinderafdeling. Leuk te zien dat het reanimatie schema nog hangt in de verloskamer. Hopelijk wordt er ook gebruik van gemaakt.
Helaas worden sommigen al zonder kans geboren.
Groet, Bas Voorbrood, kinderarts (waarnemend op Bonaire).
20 januari 2016 03:39 | Door: Marjorie
Habari za asubuhi Margot,
Fijn dat er toch weer enige vooruitgang is geboekt en dat in een jaar tijd.
Wacht de volgende berichten af en lees ze met veel heimwee. (Overigens; bij het Elephant Motel heb je over het algemeen goed internet)
Kwaheri
20 januari 2016 13:46 | Door: Sil
Hoi Margot,
Erg leuk om jouw reisverslag weer te lezen. Fijn voor jou dat er een aantal zaken verbeterd zijn. Zo zie je maar daar kun je echt het verschil maken. Veel suc6 en plezier daar.
Lieve groet, Sil
20 januari 2016 15:12 | Door: Henny Oomen
Hallo Margot, Fijn te horen dat je er helemaal op z,n plaats bent en dan die vooruitgang, ongelooflijk! Lieve groetjes, tante Henny
20 januari 2016 21:09 | Door: Evelyn
Super al je belevenissen weer te kunnen lezen. Fijn dat je vooruitgang ziet in het hospitaaltje.
Ik kijk weer uit naar het volgende verhaal.
Lieve groetjes Evelyn
21 januari 2016 17:45 | Door: Marijke de Jongh
Hallo Margot,
Heerlijk je verhalen weer te kunnen lezen, maar het mooiste vind ik dat je echt al merkt dat er vooruitgang in
is gekomen in de organisatie !!
Groet Marijke.
24 januari 2016 14:34 | Door: Joke Annee-van Bavel
Hallo Margot,
Mooi dat je weer naar Same bent gegaan!
Met kleine stapjes kom je ook vooruit, fijn dat te constateren.
Veel succes en natuurlijk ook veel plezier tijdens je verblijft.
Hartelijke groet van
Joke
24 januari 2016 17:58 | Door: anna-marie
Hoi Margot
Wat een mooie bijzondere verhalen vd eerste week in Same.
Eens kijken of ik deze zomer Same ook ga bezoeken. Ik ga je verhalen volgen, mooi om zo n indruk te krijgen. Ben nieuwsgierig aan t worden.
Werk ze en met veel plezier.
25 januari 2016 10:53 | Door: Hedwig
Hoi Margo,
Wat een verhalen zeg!! heel indrukwekkend! zeker ook dat van het babytje met haar jonge moeder van 17... Zo te lezen is het heel indrukwekkend alle gebeurtenissen in en rondom het zkhs...Goed werk wat je daar doet...En zo te lezen 'trek' je het ook allemaal...Heel veel succes en ook plezier...
Hier alles rustig aan de Oeverzwaluw...
groetjes Hedwig
25 januari 2016 15:53 | Door: Dimphey
Hoi Margot,
lees je verhalen ook met plezier. Wel prettig dat er zo'n vooruitgang geboekt is, super goed.
Ik heb toen die baby reanimatie/verwarmtafel meegenomen, ben blij dat die nog werkt. Hoe is het met de couveuses, gebruiken ze die nog?
Werk ze met veel plezier en succes. Geniet er ook van, maar dat komt wel goed zo te zien.
Groeten van Dimphey
30 januari 2016 17:18 | Door: Anja
Hoi Margot,
Wat een een belevenis en toch weer vooruitgang. Leuk en indrukwekkend te lezen wat je daar allemaal beleeft.