De verloren vaders.
Blijf op de hoogte en volg Margot
18 December 2018 | Tanzania, Same
De mensen hebben een hard bestaan hier. Ik moet steeds denken aan “the circle of poverty” en het lukt ze maar niet om eruit te komen. Terwijl er toch wel mogelijkheden zijn, maar ze hebben geen voorbeeld van ouders of zo. En ze leren niets op school, zonder boeken, zonder voldoende leraren enz. En met een laag opleidingsnivo heb je weinig uitzicht op werk. Geen sociale voorzieningen hier. Dus gebrekkige woonruimte volgt. Ook een slechte gezondheid. En veel tienerzwangerschappen. Het gevolg is dat je arm blijft.
Individuele talenten worden niet gezien, maar zijn wel degelijk aanwezig. Ze krijgen geen kans om zich te ontwikkelen.
Het is leuk om expirimentjes te doen. Vier kinderen krijgen van me €2,- om naar de markt verderop te gaan. Voor 40 cent daarvan moeten ze groenten kopen, de rest mogen ze zelf besteden. Het is 5 km lopen, ze kunnen ook voor 80 cent een brommertaxi nemen, hun keus.
Er was er uiteindelijk één die 50 cent ging sparen. Daar worden we blij van! Zal hij de cirkel gaan doorbreken?
En leergierig als ze zijn, hoe jonger hoe meer. Ze aan de hand meenemen, groenten zaaien, spelletjes leren, dagelijkse dingen doen op een andere manier. Naarmate ze jonger zijn gaat het makkelijker.
Leerlingverpleegkundigen kunnen nog steeds geen eenvoudig puzzeltje maken. Geef ze een leeg vel papier en potlood, dan weten ze het gewoon niet.
De dappere hardwerkende vrouwen dragen hier de maatschappij. Ze werken op het veld, de shamba of hebben een heel klein winkeltje. Dat kan ook een lopend winkeltje zijn in de zin van ze hebben de koopwaar op hun hoofd en gaan naar de potentiële klanten toe, gewoon voorbijgangers op straat dus.
Het volledige huishouden, eten koken en de verzorging van de kinderen is de taak van de vrouw. Met al zijn uitdagingen, water halen, op een open vuurtje koken enz. De kinderen helpen wel veel mee.
De mannen zijn in het gezinsleven niet in beeld. Ze hangen in de kroeg rond, zijn “potea”= verloren, dus nooit meer op komen dagen, of werken in “Dar Es Salaam” of “ Mwanza”. Betekent hetzelfde, niet in beeld. Of ze wijzen naar hun hoofd, betekent “ gek geworden”, waarschijnlijk een uitspraak van de moeder. De kinderen, vaak een stuk of 7 blijven achter bij bibi, oma. Zelf hebben ze daar helemaal geen moeite mee. Als ik het er met de moeders over heb zeggen ze vaak: waarom een man erbij? Heb ik niet nodig!
Het is zo dat “de society, de gemeenschap” eigenlijk het gezin is wordt me vertelt. Zodra het kind uit de baarmoeder komt, is het van iedereen. Dat betekent dat er ook door iemand anders dan de ouders zweepslagen gegeven mogen worden en zo. Maar ook wezen worden zonder moeite opgevangen ook al zijn er geen faciliteiten en zijn ze straatarm. Dus iedereen is ook familie van elkaar, maar vaak niet biologisch dus.
Dan is het zo dat iedere grootmoeder een of twee kleinkinderen krijgt om bij haar te wonen. Ook al is dat aan de andere kant van het land. Zo iemand laat je toch niet alleen oud worden, dat kan echt niet.
Zoveel jonge vrouwen met één kind, maar ook met zeven is geen uitzondering. De moeder moet een kleine business runnen. Oma zorgt voor de kinderen als ze nog in leven is. Ze zijn al heel jong zelfstandig en sjouwen gewoon mee.
Een verpleegkundige gaat volgende week voor het eerst haar vader zien. Ze is 25 jaar en heeft al een kindje, waarvan de vader, haar vriend dus, ook weer niet in beeld. De geschiedenis herhaalt zich keer op keer.
DNA onbekend zou hier genoeg gevallen kunnen oplossen.
Ik heb nog niet één verpleegkundige gesproken die met een man woont, terwijl ze toch allemaal kinderen hebben. Mijn God. Maar zelf vinden ze het geen probleem.
Ook best veel middelbare school leerlingen die op 15 – 16 jarige leeftijd een kind krijgen en van school af moeten. Helemaal geen toekomst dan. Zij zien dat toch anders. Dus ik laat het maar los.
Trouwens, basis-schoolleerlingen van groep 7 moeten een toelatingsexamen doen voor de middelbare school. Als ze dat niet halen, zo’n 10%, moeten ze van school af. Er is geen lager beroepsonderwijs, dus geen toekomst dan.
Een grote tegenstelling was wel het bisschopsfeest deze week. Hij had goed uitgepakt. Alle bisschoppen uit het land waren uitgenodigd. De residentie was opgeschilderd. Kosten nog moeite gespaard. Prachtig versiert alles. Twee hele dagen feest. Een lange mis in de kathedraal van Same heb ik helemaal uitgezeten. Daarna voor iedereen volop eten en drinken.
En de priesters kwamen uit alle hoeken van het bisdom, voor velen een urenlange reis. Zelfs een uit Oostenrijk.
Maar ondanks de armoede kunnen ook de minder bedeelden heel goed feesten. Even de zinnen verzetten, even geen armoedestress.
Alles wordt dan ook gevierd. Ceremonies met muziek, boxen, een koor, een DJ en dansen. Kleurige kleding en pruiken op. Of het nu een huwelijk of een begrafenis is. En de hele extended familie komt, vaak zo’n 500 man. En die eten, drinken en betalen allemaal mee
En dan zijn er ook alle moeders en al die kinderen en al die verloren vaders uit alle hoeken van het land.
De mannen bouwen de tenten, de vrouwen koken het eten.
Volgende week schijnen er heel veel verloren vaders weer naar huis te komen voor kerstmis. Hoop echt dat ze de weg terug nog kunnen vinden. Want diep in hun hart hebben ze wel heel graag de vader aan de kerstdis zitten. Al verwacht ik hier geen gevulde kalkoenen of konijnen.
Als het meezit een paar brokjes lang doorgekookt varkensvlees. Maar dat maakt niet uit. God kan vermenigvuldigen en de mensen kunnen hier goed delen.(en ook vermenigvuldigen, haha)
Het beloofd een heerlijk warme kerst te worden hier. Ik verwacht wel veel in de kerk te zullen zitten dan, ken inmiddels alle Swahili gebeden uit m’n hoofd. Gezellig samen met mijn extended familie hier, die steeds groter groeit.
Warme groeten uit Tanzania,
Margot
-
18 December 2018 - 13:02
Dick De Wolf:
Prachtig werk doe je Margot. God zal jou belonen. Fijne Kerst daar. -
18 December 2018 - 14:18
Anja:
Hoi Margot,
Wat een mooi verhaal. De werkelijkheid.
Veel plezier en een fijne kerst.
Anja -
21 December 2018 - 07:48
Pierre Van Der Wee :
Hoi Margot
Wat een verhaal toch weer , verschrikkelijk wat een ellende . Maar ik begrijp dat je er bij neer moet leggen het is hun cultuur , en al eeuwen zo .!
Janneke en ik wensen jou een fijne ( warme ) kerst . -
24 December 2018 - 09:21
Christel:
Weer mooie avonturen en leuke verhalen Margot!
Fijne feestdagen in de zon. Wij dit keer met oma('s) in de Zwitserse sneeuw!
merry x-mas!!! -
27 December 2018 - 07:32
F.Kuijsters:
Wordt steeds geraakt door je mooie verhalen.
Heb grote bewondering voor hetgeen je daar doet.
Kerstmis is al voorbij.
Nieuwjaar komt in zicht.
Wens je een mooie jaarwisseling en kijk uit naar je verdere verhalen -
30 December 2018 - 14:54
Maarten:
Hoi Margot,
net terug uit de koude van de wintersport lees ik je verhaal. Ik wens je een goede jaarwisseling toe!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley