Zilveren melkdoppen voor Afrika.
Blijf op de hoogte en volg Margot
10 November 2017 | Tanzania, Same
DEEL I: De missie in de vorige eeuw.
Zilveren melkdoppen spaarden we. Van de door de melkboer aan huis gebrachte flessen melk en yoghurt. In zijn driewielerkarretje kwam hij dagelijks langs. Ook als je niet thuis was nam hij de lege mee en zette de volle voor de deur. En wij maar doppen sparen "voor Afrika".
En als de kinderen hun bordje niet leeg aten zouden we de resten naar Afrika sturen! Want daar waren arme kindjes, die geen eten hadden.
Collectes in de kerk, een deel ging "naar Afrika".
Ja, we waren erg begaan met Afrika in die tijd, hoewel het toch een vaag begrip was. Kleine, zwart/wit fotootjes van "priesterooms" omringt door magere, zwarte kindertjes. Dàt was Afrika.
En die vriendelijk lachende kindjes hadden honger, vertelde de verhalen. En wij hadden genoeg. Dus deelde je met de medemens.
En maar zilveren doppen sparen..
Bij toeval ben ik vorig jaar dus op zo'n "zilveren doppen"bestemming gestuit en ik kan jullie vertellen, dat geld is goed terecht gekomen!
Dat is het goede nieuws! Niet voor niets gespaard dus.
Onze 'heerooms' hebben deze kindertjes te eten gegeven, onderwijs en gezondheidszorg. Ze bouwden kerken, schooltjes en ziekenposten van ingezameld geld en ontwikkelingshulp was geboren.
Ter plaatste ben ik op onderzoek uitgegaan, navraag bij de oude mensen (mzee's), oude bouwtekeningen gevonden, documenten en zelfs nederlandse brieven. Je voelt de nederlandse historie daar.
Het moet ongeveer als volgt zijn gegaan:
Rond 1956 zijn de eerste nederlandse missionarissen aangekomen in Kighare. Zij kwamen met reisorganisatie RAPTIM, een vliegtuig vol missionarissen met eerst een tussenstop in Rome. Daar kregen zij allen de zegen van de Paus. Daarna via Entebbe/ Uganda naar Moshi.
Er zat al een pionier daar, een Amerikaan, John Walsh die in 1954 al een klein kerkje gebouwd had en een bushschooltje opgericht onder een sinaasappelboom. Een grote, energieke Amerikaan, als enige rijdend op een motorfiets! Hij kreeg een lumineus idee om een weg aan te leggen vanuit het dal. Samen met een Afrikaanse medebroeder wist hij de mensen te mobiliseren en enthousiasmeren en samen maakten ze de weg van Maore tot Chabaru. En oh, wat was het een groot feest toen ze in Kighare aankwamen!
Helaas moest de grote, sterke Amerikaan het loodje leggen toen hij geveld werd door de gele koorts en hij stierf op jonge leeftijd.
En toen kwam als eerste Nederlander Julius Veenboer in 1956.
Een lange, rustige man met een baard, waardoor hij al snel de bijnaam "Madevu"kreeg. Hij was een pater van de congregatie van de Heilige Geest, oftewel een Spiritijn.
We kunnen het hem niet meer vragen, maar hij moet zich gevoeld hebben alsof hij in een film was beland.
Tussen de bosnegers en vooral veel kleine negertjes, de gemiddelde leeftijd was 45 jaar in die tijd. Amper aangekleed, in hutjes van bladeren wonend, op een houtvuurtje buiten een potje kokend. Een maaltijd van maïs en bananen, een soort papjes. Want bananenbomen waren overal, links en rechts, boven en onder hem op de berg. Bestek hadden ze niet, ze aten met de handen en liepen op blote voeten. En meestal droegen ze een groot kapmes bij zich.
Deze bosnegers spraken een inlands taaltje, het Kipare. Het gebergte heet de Pare Mountains en is zo groot als Nederland. Hij leerde het taaltje snel, in twee maanden en gelukkig kreeg hij gezelschap van Frans Lammers en andere nederlandse broeders.
Praktisch ingestelde mannen die enkele economische ontwikkelingen startten zoals een maalmachine om het maïs te vermalen tot maïsmeel en begonnen enkele winkeltjes. (Nog steeds bestaat de Madevu-shop).
Natuurlijk werd hun hoofdtaak niet vergeten, het winnen van zieltjes. En zij bespraken de zelfredzaamheid van de mensen, zij enthousiasmeerden de jeugd om ook priester of zuster te worden en daaruit zijn vele afrikaanse priesters en nonnen voortgekomen.
Het kerkje van de Amerikaan werd veel te klein en er werd gestart met de bouw van een nieuwe, grote kerk.
De Madevu ging op vakantie naar Nederland na 5 jaar, ook om geld op te halen van de zilveren doppen spaaraktie. Met volle zakken keerde hij terug....
Dit was deel I, wordt snel vervolgd. Volgende week ga ik weer naar Afrika. Deze keer met een zuurstofapparaat. Zuivere O2 brengen, als God wil dat het langs de douane komt...gaan jullie hiervoor bidden??
Zilveren melkdoppen spaarden we. Van de door de melkboer aan huis gebrachte flessen melk en yoghurt. In zijn driewielerkarretje kwam hij dagelijks langs. Ook als je niet thuis was nam hij de lege mee en zette de volle voor de deur. En wij maar doppen sparen "voor Afrika".
En als de kinderen hun bordje niet leeg aten zouden we de resten naar Afrika sturen! Want daar waren arme kindjes, die geen eten hadden.
Collectes in de kerk, een deel ging "naar Afrika".
Ja, we waren erg begaan met Afrika in die tijd, hoewel het toch een vaag begrip was. Kleine, zwart/wit fotootjes van "priesterooms" omringt door magere, zwarte kindertjes. Dàt was Afrika.
En die vriendelijk lachende kindjes hadden honger, vertelde de verhalen. En wij hadden genoeg. Dus deelde je met de medemens.
En maar zilveren doppen sparen..
Bij toeval ben ik vorig jaar dus op zo'n "zilveren doppen"bestemming gestuit en ik kan jullie vertellen, dat geld is goed terecht gekomen!
Dat is het goede nieuws! Niet voor niets gespaard dus.
Onze 'heerooms' hebben deze kindertjes te eten gegeven, onderwijs en gezondheidszorg. Ze bouwden kerken, schooltjes en ziekenposten van ingezameld geld en ontwikkelingshulp was geboren.
Ter plaatste ben ik op onderzoek uitgegaan, navraag bij de oude mensen (mzee's), oude bouwtekeningen gevonden, documenten en zelfs nederlandse brieven. Je voelt de nederlandse historie daar.
Het moet ongeveer als volgt zijn gegaan:
Rond 1956 zijn de eerste nederlandse missionarissen aangekomen in Kighare. Zij kwamen met reisorganisatie RAPTIM, een vliegtuig vol missionarissen met eerst een tussenstop in Rome. Daar kregen zij allen de zegen van de Paus. Daarna via Entebbe/ Uganda naar Moshi.
Er zat al een pionier daar, een Amerikaan, John Walsh die in 1954 al een klein kerkje gebouwd had en een bushschooltje opgericht onder een sinaasappelboom. Een grote, energieke Amerikaan, als enige rijdend op een motorfiets! Hij kreeg een lumineus idee om een weg aan te leggen vanuit het dal. Samen met een Afrikaanse medebroeder wist hij de mensen te mobiliseren en enthousiasmeren en samen maakten ze de weg van Maore tot Chabaru. En oh, wat was het een groot feest toen ze in Kighare aankwamen!
Helaas moest de grote, sterke Amerikaan het loodje leggen toen hij geveld werd door de gele koorts en hij stierf op jonge leeftijd.
En toen kwam als eerste Nederlander Julius Veenboer in 1956.
Een lange, rustige man met een baard, waardoor hij al snel de bijnaam "Madevu"kreeg. Hij was een pater van de congregatie van de Heilige Geest, oftewel een Spiritijn.
We kunnen het hem niet meer vragen, maar hij moet zich gevoeld hebben alsof hij in een film was beland.
Tussen de bosnegers en vooral veel kleine negertjes, de gemiddelde leeftijd was 45 jaar in die tijd. Amper aangekleed, in hutjes van bladeren wonend, op een houtvuurtje buiten een potje kokend. Een maaltijd van maïs en bananen, een soort papjes. Want bananenbomen waren overal, links en rechts, boven en onder hem op de berg. Bestek hadden ze niet, ze aten met de handen en liepen op blote voeten. En meestal droegen ze een groot kapmes bij zich.
Deze bosnegers spraken een inlands taaltje, het Kipare. Het gebergte heet de Pare Mountains en is zo groot als Nederland. Hij leerde het taaltje snel, in twee maanden en gelukkig kreeg hij gezelschap van Frans Lammers en andere nederlandse broeders.
Praktisch ingestelde mannen die enkele economische ontwikkelingen startten zoals een maalmachine om het maïs te vermalen tot maïsmeel en begonnen enkele winkeltjes. (Nog steeds bestaat de Madevu-shop).
Natuurlijk werd hun hoofdtaak niet vergeten, het winnen van zieltjes. En zij bespraken de zelfredzaamheid van de mensen, zij enthousiasmeerden de jeugd om ook priester of zuster te worden en daaruit zijn vele afrikaanse priesters en nonnen voortgekomen.
Het kerkje van de Amerikaan werd veel te klein en er werd gestart met de bouw van een nieuwe, grote kerk.
De Madevu ging op vakantie naar Nederland na 5 jaar, ook om geld op te halen van de zilveren doppen spaaraktie. Met volle zakken keerde hij terug....
Dit was deel I, wordt snel vervolgd. Volgende week ga ik weer naar Afrika. Deze keer met een zuurstofapparaat. Zuivere O2 brengen, als God wil dat het langs de douane komt...gaan jullie hiervoor bidden??
-
11 November 2017 - 04:47
Sjef En Annelies:
Hoi Margot
Leuk verhaal Margot, en weer wat geleerd.
Geniet de komende tijd maar weer in Same en Kighare.
Groet van ons
-
11 November 2017 - 08:21
Dorien:
Leuk verhaal Margot! En wat schrijf jij boeiend!
Veel succes en ik zal bidden! -
11 November 2017 - 19:38
Dick De Wolf:
Herkenbaar verhaal Margot.
Herinner mij dat wij op school ook doppen spaarden voor... Zeeland na de watersnoodramp.
Of het zijn doel heeft behaald weet ik helaas niet.
Veel succes daar met je mooie werk.
Vriendelijke groet,
Dick
-
12 November 2017 - 12:40
Hedwig:
Hoi Margot, leuke intro (de melkdoppen), van dit reisverslag...Ennu, zuivere Co2? gaat natúúrlijk langs de douane...als het goed is hebben ze het niet eens door!!
Fijne tijd weer in Afrika!
Groetjes Hedwig -
15 November 2017 - 20:06
Marijke:
Goede reis en succes met je spullen mee door de douane te krijgen.
Veel plezier met het opzetten van de poppen hoek.
Groet Marijke. -
26 November 2017 - 13:34
Pierre Van Der Wee :
Margot het is weer prachtig geschreven ik geniet ervan .ik wens jou goede reis , en een nuttig maar vooral gezellig verblijf .
Groetjes Pierre . -
26 November 2017 - 13:35
Pierre Van Der Wee :
Margot het is weer prachtig geschreven ik geniet ervan .ik wens jou goede reis , en een nuttig maar vooral gezellig verblijf .
Groetjes Pierre . -
26 November 2017 - 13:35
Pierre Van Der Wee :
Margot het is weer prachtig geschreven ik geniet ervan .ik wens jou goede reis , en een nuttig maar vooral gezellig verblijf .
Groetjes Pierre . -
26 November 2017 - 13:36
Pierre Van Der Wee :
Margot het is weer prachtig geschreven ik geniet ervan .ik wens jou goede reis , en een nuttig maar vooral gezellig verblijf .
Groetjes Pierre .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
