Back to Lockdown.

Het is al weer bijna zes weken geleden dat ik Tanzania heb moeten verlaten, met de allerlaatste vlucht naar Nederland, op 28 maart.
Tesamen met gemobiliseerde “left-overs” uit Zuid-Afrika, Kenia en Oeganda vloog een blauwe KLM-vogel met gemondmaskerde bemanning ons terug.

Het voelde als een omgekeerde evacuatie. Ontvoerd worden uit een normale samenleving en neergezet worden in een afstandelijke maatschappij, waarbij
er nieuwe normen en waarden gelden en je bij iedere routinehandeling na moet denken.

One and a half meter distance, welcome to the Netherlands werd ons toegeschreeuwd op Schiphol. Afstandsstrepen bij de paspoortcontrôle.
De imposante, ellenlange rij geparkeerde blauwe KLM-vliegtuigen die we zojuist gepasseerd waren stonden nog op ons netvlies. Het was net of we in de film zaten. Een boze film op een donker Schiphol.
In een nagenoeg lege trein terug zit ik alleen met een stewardess van onze vlucht. Ze vertelde dat ze net zelf Corona had gehad en daarom 14 dagen in thuisquarantaine was geweest.

De dagen daarna werd de omvang duidelijk. Continue via de media horrorverhalen over Coronadoden, snel stijgende grafieken, overvolle IC’s, beschermingsmaterialen, mondkapjesdiscussies en ik hoorde helicopters overvliegen. Zij brachten de Coronapatiënten naar Groningen, Enschede en Duitsland.
Zo belandde ik dus in de “intelligente lockdown”.

Het repatrieringswerk was akuut stil komen te liggen. Niemand mag meer op vakantie en de vliegtuigen mogen niet meer vliegen.

Het ziekenhuis kon nog wel een “zorgprofessional” gebruiken, dus ik was al snel terug op mijn oude afdeling, de CCU.
Het werk is intensiever door de vele omkleedpartijen bij Coronaverdachte patiënten. En dat eindeloze handen wassen.. Enigszins wordt deze tijd gecompenseerd omdat er maar één bezoeker per patiënt is toegestaan van 18-20u.

Het wegvallen van alle sociale verplichtingen en clubjes brengt wel veel meer rust en vrije tijd. En het aanhoudende mooie weer is een Godsgeschenk!

Jullie zijn zeker benieuwd hoe het in Afrika verder is gegaan?
Welnu, veelvuldig heb ik contact met mijn Tanzaniaanse vrienden. Ook zij zitten inmiddels in een soort “intelligente lockdown”. Echter, de economie is hier volledig tot stilstand gekomen.
In de grote steden wordt al honger geleden. Eten is weliswaar aanwezig, maar geen geld om eten te kopen.

En zoals de Afrikanen niet vooruit kijken is er geen plan om uit de lockdown te komen. Geen enkel zicht op hoe en wanneer de scholen weer open kunnen. Hier geen online lessen. Zelfs de universiteitsstudenten hebben geen laptop.
Boeken zijn in de scholen en de scholen zijn dicht. Geen huiswerk. En dan is het dus echt thuis met de armen over elkaar zitten wachten. Géén creativiteit, géén innovatieve ideëen, ze zijn nooit gestimuleerd om zo bezig te zijn. Sterker, enige vorm van assertiviteit of uitwisseling van gedachten met de leerkracht en de zweep gaat erover..

Gelaten bewegen ze zich voort nu. Met zelfgemaakte mondkapjes op nu in het openbaar vervoer. Winkeltjes verkopen vanuit het raam. Markten gaan wel door.

Het zo kerkelijke Tanzania zet z’n kerkdeuren wijd open voor de gelovigen. De stelling van President Magafuly is dat Jezus geen Corona kan hebben en verspreiden. Dus de kerk is “a safe heaven”.
Wél eerst handen wassen en geen wijwater gebruiken. Drie heilige missen op zondag in plaats van één. En vier personen per kerkbank in plaats van veertien.
En een speciale kindermis is in ere hersteld. Geen koor, geen muziek en dans.
Een korte preek en zelfs de dokter op de kansel om uitleg te geven over Corona!
In een uurtje is het gewoon klaar. De jus is eraf zeg maar.

De voorzienigheid wil dat we een prijs gewonnen hebben! Een voorstel voor een hygiëneproject om wasbakken voor de kinderen van ons schooltje te maken om handen te wassen en toiletjes te vernieuwen is gehonoreerd met E1000,-! Toegekend door Stichting TweeSteden over Buitengewone grenzen (die ophoud te bestaan).

Ze zijn meteen begonnen, altijd werklui genoeg. Fundering maken, beton storten, waterleiding etc. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat wordt er gewerkt.

Ze zijn blij dat ze iets te doen hebben en binnen een week is er een prachtige wasbak gemaakt van beton met zelfs 10 kranen.
Dat betekent dat 10 kinderen tegelijk hun handen kunnen wassen voor ze naar binnen gaan. Dat noem ik nog eens anticiperen! Apetrots! De eerste school in de wijde omtrek met deze luxe en vooruitziende blik!

Ze zijn de hemel in geprezen en spoorslags hebben ze het tempo erin gehouden. En zijn begonnen met de fundamenten voor een nieuwe school te bouwen! En dan ieder jaar een nieuw klaslokaal. Dus dit eerste moet in december klaar zijn. En dat is helemaal niet onmogelijk.
De bouwpastoor is de grote initiator in deze. Nu het in zijn kerk allemaal maar zoetjes aan is kan hij die extra tijd goed omzetten in bouwaktiviteiten. En zonodig helpt hij zelf een handje mee.

Missen doe ik ze echt wel. En ik vind het zo jammer te horen dat de jeugd helemaal stil gevallen is en zich stierlijk verveeld. Wat zou ik ze graag bezighouden met van alles en nog wat. Engelse lesjes was ik al mee begonnen in groepjes van tien. Moestuintjes aanleggen. Ze hebben maar een klein zetje nodig. En dan zijn ze zo blij en werken hard.

Het gaat dus echt nog wel maanden duren voordat ik er weer naar toe kan.
De Coronastatistieken van Tanzania zijn in het geheel niet betrouwbaar. Er is maar één laboratorium in dat hele grote land. Feit is dat er weinig oude, zwakke mensen zijn en geen verpleeghuizen. Maar ook geen beademingsapparatuur, geen zuurstof en zelfs een koortsthermometer is moeilijk te vinden.

Als hier verwachten ze ook een hele grote economische crisis die zijn weerga niet kent. Dáár betekent het dan helaas de hongerdood sterven. Mensen hebben geen reserves en van de regering hoeven ze echt geen steun te verwachten. Dus met name in de grote steden zijn er al flinke problemen.

Het enige wat wij nu voor ze kunnen doen is bidden. Bidden dat er snel een vaccin uitgevonden wordt en dat ze de draad weer op kunnen pakken.
En hopen, hopen dat het virus daar niet toeslaat. Hopen dat onze kleuters net even dat beetje creativiteit, toekomstvisie en organisatievermogen mee gaan krijgen om in hun later leven het economisch wat beter te krijgen.

Stay healthy!