Caribische ervaringen in de backpack.

Champagne!
We zijn al weer op de terugweg met Air France op weg naar Parijs.
Maar liefst drie Franse stewardessen van onze vlucht gaan met pensioen na 30 jaar trouwe dienst en daar proosten we op!
Elegant stappen ze nog op hun high heels door de cabine het applaus in ontvangst nement.

Na zes weken Sint Maarten ben ik weer op de terugweg naar Europa.
Wat hebben we toch weer veel beleefd en mooie herinneringen gemaakt!

We kwamen onbevangen, kwartiermakers, de eerste Nederlanders.
Goed voorbereid, negatieve PCR testen in de hand, titers van kinderziektes uit een lang verleden laten prikken op het ziekenhuis, longfoto laten maken, dus uitgebreide gezondheidschecks doorstaan.

We gingen mixen met de locals van Sint Maarten (Sint Maartenaren) op de Covid afdeling. De Amerikanen hadden het al geprobeerd, dat was niet zo succesvol, zij verhuisden naar een tent in een sporthal voor zes Covidpati"eten, op een eilandje buiten het ziekenhuis.

We pasten ons tempo aan. En als de locals zeiden, poeh, wat hebben we hard gewerkt vandaag dan beaamden we dat. Wetende dat we gewend zijn twee keer zo hard te werken en te multitasken met telefoons, piepers en bellen.
Hier geen bel voor de pati"nt, maar zwaaien naar de camera en dan tien minuten wachten tot we omgekleed zijn. Piepers bestaan nog niet hier en telefoons zijn niet portable. Dat geeft wel veel rust voor ons. Familie mag helemaal niet in het ziekenhuis komen! Hooguit bij de portier iets afgeven.

We werden door de lokale collega's uitgenodigd voor een strandfeestje, op zondagmiddag komen alle locals naar Mullet Beach voor een hapje en een drankje. Het is daar prachtig bij ondergaande zon en we dansten de Jerusalema dance met hen tot grote hilariteit.

En wij nodigden op onze beurt hen uit voor feestjes bij de pool. Dan weer kookten ze voor ons en we gingen naar verjaardagen.
Wat de Amerikanen dus nooit was gelukt in al die maanden, lukten de Dutchies wel in een paar weken. Integreren. Zij leerden ons over hun eiland en zo vonden wij de mooiste plekjes en de beste restaurantjes.

Ook gingen we vaak naar het Franse deel, Saint Martin, zeker toen de grens officieel open was. Zo bevoorrecht voelde het om voor een avonddienst lekker te gaan lunchen in Marigot, sappig geitenvlees, een baquetje en andere culinaire hoogstandjes.
De bevolking hier is anders, Europeser, veel magerder en energieker, zien er gezonder uit.

Maar de schade van orkaan Irma is hier nog lang niet opgeruimd. Vele huizen nog zonder daken, veel verwoestingen, het is erg triest om dat te zien.

Het waren zes fantastische weken. En iedere dag mooi weer, het was best warm 32grC. Maar met de zee in de nabijheid is het heerlijk en na werktijd is het echt vakantiegevoel.

Bijzonder was ook de gezellige groep, ons medisch team
We begonnen met zes kwartiermakers, inmiddels uitgegroeid tot 16, inclusief dialyse-verpleegkundige, farmacie etc.
Met ieder zijn eigen achtergrond en levensverhalen. We leefden als een groot gezin, maar iedereen had zijn eigen appartementje. Uitgebreid de tijd om met iedereen te praten aan de rand van het zwembad, bij het eten aan onze stamtafels onder fort Amsterdam of de aktiviteiten die we deden. Ik zal die gezelligheid zeker gaan missen. En dan al die groepsappen..

De Caribean heeft veel overeenkomsten met Afrika, veel voormalige slaven, maar toch ook wel veel verschillen. En de hotels, supermarkten e.d. doen erg Amerikaans aan. Gebaseerd op grote, brede mensen. De bedden zijn 2m x 2m, de kleding in de winkels supersized xxxl.

Wie weet ga ik nog naar een ander eiland volgend jaar. In ieder geval eerst naar onze vrienden in Afrika. Naar ons kleuterschooltje, 52 kinderen nu en naar de dispensary.
Volgens de berichten is er geen Covid meer daar. Ze zijn overgegaan tot de orde van de dag. Zingen, springen en dansen als voorheen.
Volle kerken, volle bussen en mondkapjes niet meer.

Gelukkig heb ik nu Corona gehad, dus kan ik er onbevangen naar toe. Uiteindelijk dus maar twee dagen wat verhoging gehad en geur- en smaakverlies. Daar is het bij gebleven.
Overigens met mijn buurman gaat het inmiddels goed. Hij is nog overgevlogen met een ambulance-vliegtuigje naar Curacao en is inmiddels thuis in quarantaine. Gelukkig goed afgelopen.

Dus ik hoop dat ik jullie binnenkort weer een nieuw reisverslag kan sturen uit Tanzania, wie weet?!

En dan staan we na zeven weken weer op een druilerig Schiphol, 15gr C, met weer heel veel mooie ervaringen in de backpack.
Het zal weldra kouder worden in Nederland, maar de mooie, warme herinneringen blijven voor altijd!

Merci beaucoup, Air France! Het was nog even hard hollen op Charles de Gaulle met maar een uur overstaptijd, maar we hebben het gehaald.

Ministerie van VWS bedankt voor deze opdracht. Het blijft bijzonder dat we voor een landje met een bewonersaantal ter grote van onze uitbreidingswijk " de Reeshof" in Tilburg (Sint Maarten 44.000 inwoners + 16.000 illegalen # Reeshof 60.000) al $550 miljoen gaan krijgen na orkaan Irma. Dit bedrag wordt nu door de wereldbank beheerd. $45 miljoen voor renovatie van de luchthaven (is na 3 jaar nog een noodkeet nu) en $25 miljoen van het Recoveryfund voor het ziekenhuis waar ik gewerkt heb.
Giro 525 bracht destijds 20 miljoen op en daarmee heeft het Rode Kruis noodhulp verleend, denk aan voedselbonnen, schoolmaaltijden, huizenreparaties. Ze hebben ook een half jaar lang geen stromend water gehad.

In verband met Coronahulp heeft Sint Maarten op 9 april nog eens 25 miljoen als renteloze lening gehad ten behoeve van de loonsubsidies.
Ze kunnen nog meer krijgen maar dan moeten ze wel de pensioenleeftijd optrekken van 62 naar 65 jaar en het ambtenarenapparaat inkrimpen. (Saillant detail, stel er gaat een 62-jarige verpleegkundige vanuit NL Covid-zorg bieden op Sint Maarten, dan zullen haar Sint Maartense collega's zelf al betaald thuiszitten..)

Plechtig hebben ze dit nu beloofd en vorige maand is de tweede trance, E 19 miljoen overgemaakt. De derde tranche is nog zeer onzeker.

Stel je voor dat al deze overheidssteun in de Reeshof werd gepompt..

Nu draaf ik een beetje te ver door, niet teveel over filosoferen, we hebben tenslotte de SSS en ABC eilanden, totaal 6.

Met veel plezier kijk ik op het verblijf in de Caribean terug en hoop nogmaals een keertje uitgezonden te worden. Ik kan in ieder geval voorlopig teren op prachtige foto's en heel veel zoete herinneringen.


Voor alle trouwe lezers dankjulliewel voor de lieve opmerkingen vorige keren!

Be blessed and stay healthy!! Tot snel! Margot.