Herwonnen vrijheid.
Blijf op de hoogte en volg Margot
26 September 2020 | Sint Maarten, Philipsburg
Met één telefoontje is je lot bezegeld! 14 dagen huisarrest! Alles gaat in het engels, dus je denkt eerst nog even dat je het niet goed verstaan hebt. En het gaat meteen in, niet nog gauw wat boodschappen doen of zo.
"Don't disturb" op de deur. Niemand mag er nog in. En ik mag er niet meer uit. Ze mogen geen wasjes meer bij me komen draaien en moeten daarvoor nu naar de plaatselijke chinees. Niet meer samen koken en eten.
Geen werksters meer 2x per week, die gezellige briefjes achterlaten en bloemen op tafel zetten. Er worden poetsartikelen voor de deur gezet en voor 2 weken schoon wasgoed. 's Morgens wordt er een stokbroodje aan m'n deur gehangen, een hoogtepunt van de dag voor mij. Toch word ik vaak vergeten en is het om 11 uur.
Gelukkig heb ik mijn nieuwe vrienden die heel zorgzaam voor me zijn. Ja, het zijn ook zorgprofessionals, hè?! Haha. Ze zetten bordjes eten voor m'n deur, bloemetjes, boeken, boodschappen, ze sjouwen met water.
Wat bof ik toch met die engelen om me heen! Ze fladderen onder mijn balkom voor een praatje, appen en bellen.
Eindeloze whatsappgesprekken met mijn afrikaanse vrienden, die hebben altijd zeeën van tijd, hoe kan het? En als zij slapenzijn de nederlandse vrienden nog wakker.
Toch is het heerlijk om zoveel vrije tijd te hebbenen ik kan me goed vermaken. Ik volg nauwlettend de bewegingen in het resort en zit natuurlijk op een eerste klas locatie.
Pal aan zee, wuivende palmbomen voor m'n deur. In één blik zie ik de zee, met dobberende cruiseboten, een wit uitgestrekt zandstrand, de groene bergen om ons heen, een zwembad, af- en aanvliegende prelikanen die regelmatig een visje uit de zee pikken.
De droom van iedere quarantaineganger is op een tropisch eiland zitten, welnu die droom is voor mij werkelijkheid. En ik geniet er ook echt van.
Gedurende de tijd vordert neem ik toch iets meer vrijheden. Tsja, als je zelf de sleutel van je cel hebt is het wel erg verleidelijk.
Overdag is het stil en verlaten hier. Er zitten wat verdwaalde Amerikaanse toeristen, dan sluip ik naar zee en ga zwemmen.
Daar heb ik ook officieel toestemming voor, om de stress te reduceren werd erbij verteld. Welnu, dat hoef je maar één keer te zeggen en ik heb beloofd dat ik er 'intelligent' mee om zal gaan.
Of ik ontsnap 's avonds naar Fort Amsterdam, hier boven op de berg, om naar de zonsondergang te kijken. Dan ga ik op het bankje zitten waar Peter Stuyvesant 4 eeuwen geleden op zat, denkend over hoe het toen was. De kanonnen staan nog naast me, wat waren de mensen toen klein ook.
En ik zie de cruisboten liggen in de haven van Philipsburg. Grote boten zonder passagiers.
Mooi om te zien hoe de pellikanen af en aanvliegen op de thermiek van de wind. Op hun duikvlucht visjes uit zee pikkend.ook groeien hier menshoge cactussen, veel staan in bloei.
Er lopen veel grote leguanen rond. Eerst hoor je ze door de struiken ritselen, ze eten zich daar als het waren een weg doorheen, eten alles wat los en vast zit en ook bloemen. Uiteraard ook veel hagedissen en mooie gekleurde vogeltjes.
In de verte zie ik Saba liggen, moet heel mooi en groen zijn daar. Onbereikbaar.
Het is altijd warm hier, 32C en 's nachts ook nog 27C, het koelt niet af dus. Best warm, het is tenslotte een tropisch eiland. En stipt 18.30u pikkedonker.
Nauwlettend houden we ook de andere eilanden in de gaten wat betreft de Corona. Op Curaçao is nu een uitbraak en ook op Aruba nemen de besmettingen en ziekenhuisopnames toe. Op Bonaire gaan ze ook in lockdown. Echter, dat zijn de benedenwindse eilanden, nog altijd bijna twee uur vliegen hiervandaan.
Het probleem met de eilanden is dat ze geen escapes hebben. Maar één ziekenhuis per eiland en daar moeten ze het gewoon mee doen.
Op Sint Maarten valt het momenteel mee met de besmettingen. Met mij erbij nu 66 aktieve gevallen. Wat dat betreft missen ze me ook niet in het ziekenhuis.
Inmiddels de dertiende dag van m'n quarantaine. Morgen gaat hopelijk de deur echt open en word ik 'gereleased'.
Kan ik alvast plannetjes maken wat te doen. Gaan winkelen? Met m'n autootje rondrijden? In de zwembaden zwemmen?
Maar bovenal proosten met mijn nieuwe vrienden op ieders gezondheid en dat de Corona mij niet hard te pakken heeft gehad. Op gepaste afstand natuurlijk..
En dan denk ik aan al die arme mensen in verzorgingstehuizen die zo maanden in quarantaine gezeten hebben, zonder balkon soms. Mon Dieu, waarom niet naar buiten?
Als het weekend is is er veel te zien. Vanaf 7 uur zwemlessen in zee. Met een foamrol wordt door jong en oud in het water gesprongen. "Don't cry" wordt er dan steeds geroepen en aanwijzingen worden gegeven.
Ook het observeren van de Amerikaanse toeristen is een lust voor het oog.
Geheel gekleed, of omdat ze niet willen verbranden, òf omdat er geen maat bikini voor ze bestaat, gaan ze te water. En dan nog een grote hoed op waardoor alle zicht wordt belemmerd.
Toch nog een dag extra in quarantaine. 15 dagen totaal dus. En dan...eindelijk is het moment daar! Om 11 uur 's morgens wordt er op de deur gebonsd. Zwarte Piet? Door mijn spionnetje zie ik drie dikke Amerikanen, een thermometer als een pistool in de aanslag
En ze vroegen me:" How do you feel today?"
Ik vertelde ze dat ik erghappy was ze te zien en al 13 dagen geen enkele klacht meer had. Nou, dat was het dan! Nog wat leefregels mee en ik was vrij.
Meteen met m'n nieuwe familie mee naar de kop van het eiland. Het franse deel is sinds kort weer open, om een mooie hickingtour te maken. Welnu, ik wilde de benen wel strekken!
Als een klimgeit bergen op en af, langs woeste zee met hoge golven, ìn zee met woeste golven afkoelen.
Veel grote leguanen gezien. De schildpadden sliepen nog.
Manshoge cactussen en steile rotsen. Heerlijk om weer in vreihijd te zijn en onder de mensen.
Nog diverse malen die dag hebben we op de vrijheid geproost.
En gelijk maar in een gezellig frans restaurantje aan zee gegeten.
's Avonds nog een heuse 'release-party', uiteraard met gepaste afstand en in de buitenlucht.
Vive la vie, vive la liberté! Santé!
"Don't disturb" op de deur. Niemand mag er nog in. En ik mag er niet meer uit. Ze mogen geen wasjes meer bij me komen draaien en moeten daarvoor nu naar de plaatselijke chinees. Niet meer samen koken en eten.
Geen werksters meer 2x per week, die gezellige briefjes achterlaten en bloemen op tafel zetten. Er worden poetsartikelen voor de deur gezet en voor 2 weken schoon wasgoed. 's Morgens wordt er een stokbroodje aan m'n deur gehangen, een hoogtepunt van de dag voor mij. Toch word ik vaak vergeten en is het om 11 uur.
Gelukkig heb ik mijn nieuwe vrienden die heel zorgzaam voor me zijn. Ja, het zijn ook zorgprofessionals, hè?! Haha. Ze zetten bordjes eten voor m'n deur, bloemetjes, boeken, boodschappen, ze sjouwen met water.
Wat bof ik toch met die engelen om me heen! Ze fladderen onder mijn balkom voor een praatje, appen en bellen.
Eindeloze whatsappgesprekken met mijn afrikaanse vrienden, die hebben altijd zeeën van tijd, hoe kan het? En als zij slapenzijn de nederlandse vrienden nog wakker.
Toch is het heerlijk om zoveel vrije tijd te hebbenen ik kan me goed vermaken. Ik volg nauwlettend de bewegingen in het resort en zit natuurlijk op een eerste klas locatie.
Pal aan zee, wuivende palmbomen voor m'n deur. In één blik zie ik de zee, met dobberende cruiseboten, een wit uitgestrekt zandstrand, de groene bergen om ons heen, een zwembad, af- en aanvliegende prelikanen die regelmatig een visje uit de zee pikken.
De droom van iedere quarantaineganger is op een tropisch eiland zitten, welnu die droom is voor mij werkelijkheid. En ik geniet er ook echt van.
Gedurende de tijd vordert neem ik toch iets meer vrijheden. Tsja, als je zelf de sleutel van je cel hebt is het wel erg verleidelijk.
Overdag is het stil en verlaten hier. Er zitten wat verdwaalde Amerikaanse toeristen, dan sluip ik naar zee en ga zwemmen.
Daar heb ik ook officieel toestemming voor, om de stress te reduceren werd erbij verteld. Welnu, dat hoef je maar één keer te zeggen en ik heb beloofd dat ik er 'intelligent' mee om zal gaan.
Of ik ontsnap 's avonds naar Fort Amsterdam, hier boven op de berg, om naar de zonsondergang te kijken. Dan ga ik op het bankje zitten waar Peter Stuyvesant 4 eeuwen geleden op zat, denkend over hoe het toen was. De kanonnen staan nog naast me, wat waren de mensen toen klein ook.
En ik zie de cruisboten liggen in de haven van Philipsburg. Grote boten zonder passagiers.
Mooi om te zien hoe de pellikanen af en aanvliegen op de thermiek van de wind. Op hun duikvlucht visjes uit zee pikkend.ook groeien hier menshoge cactussen, veel staan in bloei.
Er lopen veel grote leguanen rond. Eerst hoor je ze door de struiken ritselen, ze eten zich daar als het waren een weg doorheen, eten alles wat los en vast zit en ook bloemen. Uiteraard ook veel hagedissen en mooie gekleurde vogeltjes.
In de verte zie ik Saba liggen, moet heel mooi en groen zijn daar. Onbereikbaar.
Het is altijd warm hier, 32C en 's nachts ook nog 27C, het koelt niet af dus. Best warm, het is tenslotte een tropisch eiland. En stipt 18.30u pikkedonker.
Nauwlettend houden we ook de andere eilanden in de gaten wat betreft de Corona. Op Curaçao is nu een uitbraak en ook op Aruba nemen de besmettingen en ziekenhuisopnames toe. Op Bonaire gaan ze ook in lockdown. Echter, dat zijn de benedenwindse eilanden, nog altijd bijna twee uur vliegen hiervandaan.
Het probleem met de eilanden is dat ze geen escapes hebben. Maar één ziekenhuis per eiland en daar moeten ze het gewoon mee doen.
Op Sint Maarten valt het momenteel mee met de besmettingen. Met mij erbij nu 66 aktieve gevallen. Wat dat betreft missen ze me ook niet in het ziekenhuis.
Inmiddels de dertiende dag van m'n quarantaine. Morgen gaat hopelijk de deur echt open en word ik 'gereleased'.
Kan ik alvast plannetjes maken wat te doen. Gaan winkelen? Met m'n autootje rondrijden? In de zwembaden zwemmen?
Maar bovenal proosten met mijn nieuwe vrienden op ieders gezondheid en dat de Corona mij niet hard te pakken heeft gehad. Op gepaste afstand natuurlijk..
En dan denk ik aan al die arme mensen in verzorgingstehuizen die zo maanden in quarantaine gezeten hebben, zonder balkon soms. Mon Dieu, waarom niet naar buiten?
Als het weekend is is er veel te zien. Vanaf 7 uur zwemlessen in zee. Met een foamrol wordt door jong en oud in het water gesprongen. "Don't cry" wordt er dan steeds geroepen en aanwijzingen worden gegeven.
Ook het observeren van de Amerikaanse toeristen is een lust voor het oog.
Geheel gekleed, of omdat ze niet willen verbranden, òf omdat er geen maat bikini voor ze bestaat, gaan ze te water. En dan nog een grote hoed op waardoor alle zicht wordt belemmerd.
Toch nog een dag extra in quarantaine. 15 dagen totaal dus. En dan...eindelijk is het moment daar! Om 11 uur 's morgens wordt er op de deur gebonsd. Zwarte Piet? Door mijn spionnetje zie ik drie dikke Amerikanen, een thermometer als een pistool in de aanslag
En ze vroegen me:" How do you feel today?"
Ik vertelde ze dat ik erghappy was ze te zien en al 13 dagen geen enkele klacht meer had. Nou, dat was het dan! Nog wat leefregels mee en ik was vrij.
Meteen met m'n nieuwe familie mee naar de kop van het eiland. Het franse deel is sinds kort weer open, om een mooie hickingtour te maken. Welnu, ik wilde de benen wel strekken!
Als een klimgeit bergen op en af, langs woeste zee met hoge golven, ìn zee met woeste golven afkoelen.
Veel grote leguanen gezien. De schildpadden sliepen nog.
Manshoge cactussen en steile rotsen. Heerlijk om weer in vreihijd te zijn en onder de mensen.
Nog diverse malen die dag hebben we op de vrijheid geproost.
En gelijk maar in een gezellig frans restaurantje aan zee gegeten.
's Avonds nog een heuse 'release-party', uiteraard met gepaste afstand en in de buitenlucht.
Vive la vie, vive la liberté! Santé!
-
26 September 2020 - 18:44
Silvia:
Zo fijn om te lezen jouw belevenissen. Via de app wist ik al dat je weer vrij was te gaan en staan waar je wil. Heerlijk hè. Geniet nog maar even lekker daar. Over 1 week ben je al weer terug. Dan kunnen we weer live bijkletsen. Have fun. Lieve groet Sil -
26 September 2020 - 19:28
Dorien:
Ha Margot, ook mijn dochter beschreef dezelfde vrijheid gevoelens als jij na 14 dagen!
Geniet van je vrijheid en pas op jezelf! -
26 September 2020 - 19:32
Chantal:
Hey Margot, goh wat een avontuur weer, je maakt het mee ook! Fijn dat je af en toe toch even naar buiten kon en ja er zijn denk weinig plekken beter om je quarantaine door te brengen. Gelukkig voel je je verder weer helemaal prima!! Geniet nog maar even goed van je tijd daar. PS Nick kent trouwens jouw collega Coby.
Lieve groetjes Chantal -
26 September 2020 - 19:32
Christel De Kok:
Bedankt weer voor je update Margot en goed om te lezen dat je weer (klachten)vrij bent! Nog een fijne tijd, geniet ervan ☀️ -
26 September 2020 - 21:26
Marijke:
Hallo wat een verhaal weer gelukkig ben er niet ziek van geweest en heb je je toch een beetje kunnen vermaken tot ziens in nederland goede reis terug Marijke -
26 September 2020 - 22:58
Marga:
Hoi Margot. Fijn dat je weer vrij bent, fijn ook dat je er goed vanaf gekomen lijkt. Ben ik blij om. Ik heb wel vaak aan je gedacht, en ook aan je collega met corona waar je eerder over schreef. Ik vroeg mij af hoe het hem vergaan is? Ligt hij nog in het ziekenhuis? Of is het daar ook goed afgelopen. Hoop dat nog een keer hier te lezen. Nu nog maar even genieten van dat mooie tropische eiland en dan over een weekje weer welkom in Nederland. En voor de terugreis: safari njema! -
27 September 2020 - 01:02
Bas Voorbrood:
Hoi Margot,
Heb je nu Covid 19 gehad of was de PCR vals positief? Groeten uit Curaçao, Bas -
27 September 2020 - 08:47
Mathilde Wester:
Wat kun je toch “beeldend” alles beschrijven, ik zie het zo voor me als in een film. Wat een geluk dat je geen klachten meer had en goed tot rust bent gekomen, heerlijk toch, tot gauw buuf -
27 September 2020 - 11:08
Jan Rensen:
Hoi, Margot, fijn om weer "back" te zijn. Maar je bent je tijd goed doorgekomen. Ben inderdaad ook wel benieuwd naar de situatie van je buurman. En je appte me dat je misschien je reis ging verlengen, is dat nog een item? Maar goed, als je terugkomt kom ik gauw eens bij je langs om bij te kletsen . Tot hopelijk spoedig!!! -
27 September 2020 - 14:35
Sjef En Annelies:
Hallo Margot,
fijn dat je weer op pad kunt gaan. Ga weer heerlijk genieten van alles en iedereen om je heen! Heel veel groetjes van ons!! -
27 September 2020 - 20:43
Ingrid :
Ha Margo! Wat goed om te horen dat jouw tijd in quarantaine er op zit en vooral dat het virus je maar mild heeft geraakt. Heb regelmatig aan je moeten denken toen ik afgelopen week (helaas in lockdown) op Bonaire was! -
27 September 2020 - 22:40
Henny Oomen:
Hallo Margot, weer een ervaring rijker, gelukkig dat je maar een paar dagen ziek was en de smaak is die weer terug. Ik wens je nog gezonde en gezellige dagen.Lieve groetjes, ta tante
,
-
28 September 2020 - 12:11
Ton Pulles:
Fijn dat je weer "vrijgegeven" bent Margot.
Geniet nog van de laatste week daar, of ga je verlengen?
Groeten, Ton
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
