Bingo!

De hoofdprijs in de nationale loterij gewonnen hier. Zo lijkt het.
Gisteren op m'n vrije dag wat lichte koortsklachten, 37.8C wees de thermometer aan. De airco? De hitte?

Eerst maar een dagje afwachten en thuisblijven. Daar gaat m'n uitje naar Pic Paradis en Île Pinel, dagje Frankrijk zogezegd.

Volgende dag hetzelfde verhaal, 37.8C en het is ons met de nieuwe paplepel ingegoten: bij lichte klachten laten testen. Zo gezegd, zo gedaan, ook hier.
Dus naar de ER van het ziekenhuis, die de wachtkamer naar buiten hebben verplaatst onder een zeiltje tegen de hete zon.

Uitgebreid nemen ze de tijd om me te testen, 15 minuten zeker. In onze teststraat doen we er dan 6 of 7. Het dunne stokje ging tot in m'n hersenpan.

Diezelfde dag nog krijg ik de uitslag: Positief!! Niet gedacht, toch gekregen.

Ik werd gebeld door de dame die me ook getest had. Heel vriendelijk vertelde ze me dat ik nu 14 dagen in quarantaine moet. Morgen bellen ze voor contactonderzoek en leefregels.

Zo, ineens van fulltime werken naar fulltime rondhangen op 32m2, dat is even slikken.
Mijn nieuwe familie is heel medelevend en wil van alles voor me doen.
Als een koningin op het bordes kan ik ze toespreken vanaf de eerste etage.

Twee dagen later begin ik weer een beetje te bekomen. Alleen mijn geur en smaak zijn ineens weg, een vreemde gewaarwording. Van m'n wortelsoep proef ik ineens niets meer, franse kazen en pindakaas geven geen geur af.

Koffie, je proeft dat het warm is, maar het ruikt nergens naar. De Rituals voor onder de douche smeer je er op maar je ruikt niets.
Hopelijk is het tijdelijk.

Vandaag gaat onze hele groep getest worden, cross fingers! Mijn buurman heeft nu serieuze klachten, meer nog dan ikzelf, ik vrees voor hem, we hebben samengewerkt.

Er zijn ergere dingen als gevangen zitten in een paradijs. Onder mijn balkon zitten nu drie locals gewoon te niksen. Jongemannen, urenlang naar de golven staren. Ze praten niet, zijn uitgeluld, niets meegemaakt.
Gééntoekomst, géén energie zo te zien. Ik zie ze nu al voor de tweede dag.

Zij mogen op het strand lantefanten, ik op mijn balkon. Zij zijn vrij maar geen toekomst. Ik wil echt niet met ze ruilen..
De hagedissen lopen vlak om ze heen, ze kijken er niet eens van op. De golven klotsen tegen de rotsen. Regelmatig imposant overvliegende pelikanen. Zij zien ze niet.

Tot aan de horizon blauwe zee in allerlei kleurschakeringen. Ik weet dat daar ook hele mooie gekleurde vissen zwemmen. Vorige week zag ik ze met snorkelen. Daar hoef je echt geen moeite voor te doen. Ze zijn nieuwsgierig en komen zelfs op je af zwemmen. Beetje beangstigend, dat wel. Er zijn hele scholen met lange puntige bekken en ook barracuda's zwemmen hier vlak onder de kust. Twee van onze groep hebben er al een 'aanvaring' mee gehad.
Men zegt dat door het wegblijven van de toeristen er veel meer vissen als anders zijn.
Er ligt hier ook een helicopter onder water en een winkelwagentje, de 'huisobjecten' zogezegd, waaromheen extra veel scholen vissen rondzwemmen.

In de verte langzaam dobberende cruiseboten. Wij weten nu zonder klandizie. Hoe anders was het vorig jaar, toen er iedere dag de inhoud van zo'n schip op de kade werd uitgespuugd. En de overwegend Amerikaanse toeristen zich over de winkeltjes en restaurantjes van Philipsburg verspreidden en er gemiddeld zo'n $25 spendeerden?!

Het kleurrijke stadje aan de zuidkust van het eiland is nu een spookstadje geworden met overal rolluiken voor de winkeltjes.
Een verzegende hitte spreodt zich iedere dag hier uit en er hangt een gelatenheid van zijn inwoners. Ze hebben zelfs geen geld meer om de elektriciteitsrekening te betalen, de airco's staan stil. Ook zij hebben het warm en proberen een schaduwplekje op te zoeken.
En dan overal die benauwde mondkapjes op..

Hoe lang gaat dit nog duren? Only God knows..

Dan ineens wordt mijn buurman benauwder. Zo plotseling kan het dus gaan. Met sirene komt de ambulance hem ophalen en wordt hij naar onze eigen COVID afdeling gebracht, hoe bizar.

Hier krijg ik wel even hartkloppingen van...zou ik deze dans ontspringen? Het komt wel erg dichtbij!
Hoop maar dat mijn vrouw-zijn een voordeel is. Opvallend, onze patiënten zijn bijna altijd man én corpulent.

Al het afdelingspersoneel wordt nu getest en er komen nòg twee positieven tevoorschijn.

Laten we hopen op een goede afloop van deze Bingo of is het Rusisch Roulette?

Nog 8 dagen te gaan in quarantaine, op een plek waar jullie best jaloers op kunnen zijn, wuivende palmbomen voor de deur en zo. Ik ga er maar van genieten.

Goed gemonitored word ik door o.a. het ziekenhuis en ze hebben me laten weten dat ik om de stress te reduceren, 's morgens en 's avonds als er niemand is in zee gaan zwemmen...fijn om naar uit te zien!

Stay safe jullie!!