Bon Bini Bonaire.
Blijf op de hoogte en volg Margot
05 December 2020 | Bonaire, Kralendijk
Een pittstop in Nederland van 12 dagen. Het voelde toch wel als een deksel op de neus na een maandje Afrika.
Van onbeperkt gaan, staan en reizen, knuffelen, handen schudden en uitgebreide begroetingen naar de schichtige 1,5 meter afstand-cultuur.
Zo veel mogelijk thuisblijven en de hele dag Corona-cijfers, maatregelen en deskundigen aanhoren.
Smoezelige mondkapjes uit je jaszak, broekzak, boodschappentas of auto opdiepen, wie herkent dit niet?
Tel daarbij de kou, het natte en het grijze bij op, dan is de slotsom dat ik me persoonlijk hierbij niet comfortabel voel. Verre van.
Dus het verzoek om zo snel mogelijk naar Bonaire te gaan kwam als een geschenk uit de hemel.
Wees eerlijk, wie vindt het nu niet leuk om naar een tropisch eiland te gaan als het winter is in Nederland. Hoewel voor menigeen drie maanden misschien wel wat lang is op een klein eilandje zo groot als 2x Texel? Met een inwonersaantal van 20.000, zo veel als Goirle.
Ook voor mij zal dat een nieuwe ervaring zijn. Zo lang ben ik nog nooit op één plek geweest.
Maar dus écht aan zee en niet aan de Surfplas.
Het nieuwe vliegen is al erg relaxed. Rustig op de vliegvelden en in het vliegtuig. Geen stress, geen wachtrijen.
De service is beperkt aan boord. Je krijgt een grote plastic zak met lekkernijen, daar moet je het mee doen om een 10u durende vlucht.
Daardoor zit men tegenwoordig continue om je heen te ritselen, ergens gaat er altijd wel een chipszakje open.. Dat compenseert met de jankende kinderen die er nauwelijks meer zijn tegenwoordig.
Wat ik erger vind is dat de communicatie met medereizigers vrijwel nihil is. Stilgevallen door de mondkapjesdracht. Het praat niet fijn, je ziet geen mimiek, dan nog een andere taal, men geeft het dan snel op. Zo jammer. Want wat heb ik gedurende de afgelopen 15 jaar, waarvan ik veel alleen gereisd heb, veel mooie gesprekken mogen voeren! En zelfs vriendschappen zijn ontstaan.
Daarentegen kun je tegenwoordig languit op de banken liggen. Door de vele lege stoelen is het uitkiezen. Elk nadeel heb z'n voordeel zei Cruyff.
Ben benieuwd wat het gaat brengen op Bonaire. Tot op heden zijn er slechts 13 gevallen van Corona geweest. Een huisarts is eraan overleden.
Maar nu het eiland weer opengesteld wordt voor toeristen worden er wel meer verwacht. Ook familiebezoekjes naar Curacao brengen het binnen.
Een kadootje is het om nog een paar dagen te mogen acclimatiseren, opnieuw aan de warmte wennen, het is steeds 30C. En een tijdsverschil van 5 uur te handelen.
Ons medisch team bestaat uit zo'n 10 artsen en verpleegkundigen uit Nederland. Maar iedereen komt en gaat apart. Langzaamaan leer ik ze allemaal kennen en we bezoeken de hotspots. Ook fiets ik heel veel de eerste dagen, collega bedankt! (Het is moeilijk om aan fietsen te komen hier, een schaars goed.)
En wat is het prachtig hier! Heel anders weer als op Sint Maarten. Het is vlak als in Nederland, groen. Het zeewater is turquoise, zo helder en mooi. De vissen zie je gewoon al van de kant af. Aan de oostkant is een windsurfspot. Zo kleurrijk. In onddiep water rakken de planken heen en weer, altijd windkracht vier/vijf. Daar ga ik me binnenkort ook bijvoegen.
Aan de westkant is het één groot duik- en snorkel onderwaterparadijs. Prachtige kleurrijke vissen, gewoon vanaf de kant te bezichtigen.
In het zuiden zijn de zoutpannen, spierwitte bergen, klaar zout. Hoeveel mensen zouden die een hoge bloeddruk bezorgen denk ik dan. De boten liggen al klaar om het meteen te verschepen naar andere delen van de wereld.
Ook kwam ik daar om mijn fietsje de flamingo's tegen die parmantig door de zoutmeren lopen. En overal hoor je vogeltjes fluiten, zo rustig.
De slavenhuisjes steken wit af tegen de mooie blauwe lucht. Hier woonden ze toen ze in de zoutpannen werkten. Vreselijk werk, door de hitte en het wit van het zout doet heel pijn aan je ogen.
Een zoutpan is een binnenmeer, het water kan alleen weg door verdamping. Er blijft een zoutvlakte achter die bewaard wordt op zoutpiramides.
In het midden van het eiland zijn veel loslopende ezels. De Spanjaarden brachten ze mee in de 17e eeuw om als lastdier te gebruiken. Aanrijdingen met ezels komen vaak voor en er is zelfs een ziekenhuisje voor ze.
In het noorden is een National Park, het Washington Slagbaai, ruim 6000 ha groot, heuvelachtig en groen, met cactuswouden en mangroves. Onbegaanbaar momenteel, het heeft héél veel geregend de laatste weken.
De komende drie maanden woon ik iets ten zuiden van Kralendijk, de hoofdstad die aan de westkant ligt. Wij zitten in een klein resort, niet aan zee deze keer.
Nét onder de luchthaven waar dagelijks een mooie blauwe vogel landt, met een nieuwe aanwas toeristen. Mondjesmaat lopen zij het vliegtuig uit, de negatieve PCR test in de hand, anders kom je hier niet binnen.. Bon Bini Bonaire! Parmantig staat het toestel dan een uurtje op onze luchthaven Flamingo Airport alvorens door te vliegen naar Aruba.
Gisteren echter, was er een klapband van een klein ander toestelletje, midden op de landingsbaan. Onze blauwe vogel kon niet meer vertrekken en de bemanning en passagiers hebben hier de nacht doorgebracht.. het blijft avontuurlijk dat vliegen.
De naam Kralendijk is afgeleid van de daar aanwezige opgeworpen dijk van dood koraal, Koralendijk. Een mooie boulevard, een jachthaven en een cruiseterminal. Momenteel dus geen cruiseschepen, misschien in januari?
Welnu, ik ga maar eens verder op verkenningstocht hier. Gaan jullie Sinterklaas vieren? Of nee, dat mag ook al niet, hè? Nou, als ik jullie was zou ik gewoon maar afwachten of hij op de deur klopt. Je weet maar nooit of zijn knecht er zo'n jute zak vol kadootjes neerzet...
Zelf heb ik met de Goedheiligman dit jaar afgesproken dat hij met de Pakjesboot naar Afrika doorvaart om de kinderen daar eens te verrassen. Wat zouden ze opkijken!
Overigens kun je hier ook gewoon pepernoten kopen, in de aanbieding nog wel. En in de winkels hoor je overal al kerstliedjes. En dan is het buiten 30C, toch een vreemde gewaarwording.
Fijne Sinterklaas allemaal en voor degenen daar hij de deur voorbijgaat, niet getreurd, volgend jaar nieuwe kansen..
Warme groeten uit Bonaire! Margot.
Van onbeperkt gaan, staan en reizen, knuffelen, handen schudden en uitgebreide begroetingen naar de schichtige 1,5 meter afstand-cultuur.
Zo veel mogelijk thuisblijven en de hele dag Corona-cijfers, maatregelen en deskundigen aanhoren.
Smoezelige mondkapjes uit je jaszak, broekzak, boodschappentas of auto opdiepen, wie herkent dit niet?
Tel daarbij de kou, het natte en het grijze bij op, dan is de slotsom dat ik me persoonlijk hierbij niet comfortabel voel. Verre van.
Dus het verzoek om zo snel mogelijk naar Bonaire te gaan kwam als een geschenk uit de hemel.
Wees eerlijk, wie vindt het nu niet leuk om naar een tropisch eiland te gaan als het winter is in Nederland. Hoewel voor menigeen drie maanden misschien wel wat lang is op een klein eilandje zo groot als 2x Texel? Met een inwonersaantal van 20.000, zo veel als Goirle.
Ook voor mij zal dat een nieuwe ervaring zijn. Zo lang ben ik nog nooit op één plek geweest.
Maar dus écht aan zee en niet aan de Surfplas.
Het nieuwe vliegen is al erg relaxed. Rustig op de vliegvelden en in het vliegtuig. Geen stress, geen wachtrijen.
De service is beperkt aan boord. Je krijgt een grote plastic zak met lekkernijen, daar moet je het mee doen om een 10u durende vlucht.
Daardoor zit men tegenwoordig continue om je heen te ritselen, ergens gaat er altijd wel een chipszakje open.. Dat compenseert met de jankende kinderen die er nauwelijks meer zijn tegenwoordig.
Wat ik erger vind is dat de communicatie met medereizigers vrijwel nihil is. Stilgevallen door de mondkapjesdracht. Het praat niet fijn, je ziet geen mimiek, dan nog een andere taal, men geeft het dan snel op. Zo jammer. Want wat heb ik gedurende de afgelopen 15 jaar, waarvan ik veel alleen gereisd heb, veel mooie gesprekken mogen voeren! En zelfs vriendschappen zijn ontstaan.
Daarentegen kun je tegenwoordig languit op de banken liggen. Door de vele lege stoelen is het uitkiezen. Elk nadeel heb z'n voordeel zei Cruyff.
Ben benieuwd wat het gaat brengen op Bonaire. Tot op heden zijn er slechts 13 gevallen van Corona geweest. Een huisarts is eraan overleden.
Maar nu het eiland weer opengesteld wordt voor toeristen worden er wel meer verwacht. Ook familiebezoekjes naar Curacao brengen het binnen.
Een kadootje is het om nog een paar dagen te mogen acclimatiseren, opnieuw aan de warmte wennen, het is steeds 30C. En een tijdsverschil van 5 uur te handelen.
Ons medisch team bestaat uit zo'n 10 artsen en verpleegkundigen uit Nederland. Maar iedereen komt en gaat apart. Langzaamaan leer ik ze allemaal kennen en we bezoeken de hotspots. Ook fiets ik heel veel de eerste dagen, collega bedankt! (Het is moeilijk om aan fietsen te komen hier, een schaars goed.)
En wat is het prachtig hier! Heel anders weer als op Sint Maarten. Het is vlak als in Nederland, groen. Het zeewater is turquoise, zo helder en mooi. De vissen zie je gewoon al van de kant af. Aan de oostkant is een windsurfspot. Zo kleurrijk. In onddiep water rakken de planken heen en weer, altijd windkracht vier/vijf. Daar ga ik me binnenkort ook bijvoegen.
Aan de westkant is het één groot duik- en snorkel onderwaterparadijs. Prachtige kleurrijke vissen, gewoon vanaf de kant te bezichtigen.
In het zuiden zijn de zoutpannen, spierwitte bergen, klaar zout. Hoeveel mensen zouden die een hoge bloeddruk bezorgen denk ik dan. De boten liggen al klaar om het meteen te verschepen naar andere delen van de wereld.
Ook kwam ik daar om mijn fietsje de flamingo's tegen die parmantig door de zoutmeren lopen. En overal hoor je vogeltjes fluiten, zo rustig.
De slavenhuisjes steken wit af tegen de mooie blauwe lucht. Hier woonden ze toen ze in de zoutpannen werkten. Vreselijk werk, door de hitte en het wit van het zout doet heel pijn aan je ogen.
Een zoutpan is een binnenmeer, het water kan alleen weg door verdamping. Er blijft een zoutvlakte achter die bewaard wordt op zoutpiramides.
In het midden van het eiland zijn veel loslopende ezels. De Spanjaarden brachten ze mee in de 17e eeuw om als lastdier te gebruiken. Aanrijdingen met ezels komen vaak voor en er is zelfs een ziekenhuisje voor ze.
In het noorden is een National Park, het Washington Slagbaai, ruim 6000 ha groot, heuvelachtig en groen, met cactuswouden en mangroves. Onbegaanbaar momenteel, het heeft héél veel geregend de laatste weken.
De komende drie maanden woon ik iets ten zuiden van Kralendijk, de hoofdstad die aan de westkant ligt. Wij zitten in een klein resort, niet aan zee deze keer.
Nét onder de luchthaven waar dagelijks een mooie blauwe vogel landt, met een nieuwe aanwas toeristen. Mondjesmaat lopen zij het vliegtuig uit, de negatieve PCR test in de hand, anders kom je hier niet binnen.. Bon Bini Bonaire! Parmantig staat het toestel dan een uurtje op onze luchthaven Flamingo Airport alvorens door te vliegen naar Aruba.
Gisteren echter, was er een klapband van een klein ander toestelletje, midden op de landingsbaan. Onze blauwe vogel kon niet meer vertrekken en de bemanning en passagiers hebben hier de nacht doorgebracht.. het blijft avontuurlijk dat vliegen.
De naam Kralendijk is afgeleid van de daar aanwezige opgeworpen dijk van dood koraal, Koralendijk. Een mooie boulevard, een jachthaven en een cruiseterminal. Momenteel dus geen cruiseschepen, misschien in januari?
Welnu, ik ga maar eens verder op verkenningstocht hier. Gaan jullie Sinterklaas vieren? Of nee, dat mag ook al niet, hè? Nou, als ik jullie was zou ik gewoon maar afwachten of hij op de deur klopt. Je weet maar nooit of zijn knecht er zo'n jute zak vol kadootjes neerzet...
Zelf heb ik met de Goedheiligman dit jaar afgesproken dat hij met de Pakjesboot naar Afrika doorvaart om de kinderen daar eens te verrassen. Wat zouden ze opkijken!
Overigens kun je hier ook gewoon pepernoten kopen, in de aanbieding nog wel. En in de winkels hoor je overal al kerstliedjes. En dan is het buiten 30C, toch een vreemde gewaarwording.
Fijne Sinterklaas allemaal en voor degenen daar hij de deur voorbijgaat, niet getreurd, volgend jaar nieuwe kansen..
Warme groeten uit Bonaire! Margot.
-
05 December 2020 - 08:30
Dorien:
Mooi verhaal weer, wereldreiziger! -
05 December 2020 - 12:33
Silvia:
Leuk reisverslag en prachtige foto's. En 30° onvoorstelbaar voor ons. Hier beetje vorst en beetje blauwe lucht. Ook prima hoor. Met de Sint in aantocht altijd weer spannend en gezellig. Veel succes en plezier daar. Lieve groet Sil -
06 December 2020 - 00:15
Sjef En Annelies :
Mooi verhaal weer Margot. Lekker genieten in de heerlijke zon.
Groetjes van ons 2 -
06 December 2020 - 12:59
Jan Rensen:
Haa, Margot, fijn om je verslag weer te lezen !! Ja, apart he , terwijl het hier koud is zit jij in 30 graden; hebben wij ook geregeld meegemaakt en vooral de eerste keer was HEEL apart; Kerstmis terwijl wij op een strand met 30 graden zon zaten, heel onwerkelijk de eerste keer. Ja en die corona; donderdagavond zijn we bij een bevriend stel geweest en nu blijkt dat de man positief getest is en een dag later de vrouw ook. Dus moeten wij nu minimaal 5 dagen in carantaine en dan een test doen. Precies in de dagen dat er 2x eters bij ons zouden komen.....ja.....vervelend maar niet dat de wereld vergaat. Hopen op goede afloop.
Was gezellig de avond samen met jou, heerlijk om al die herinneringen van vroeger op te halen en de fotoboeken door te struinen. Wordt zeker vervolgd. Nou, straks onze 3e achtereenvolgende Hello Fresh-maaltijd bereiden, komt nu wel goed uit. Margot, geniet er van en ik wacht al weer met smart op je vervolg. Doei!!! -
09 December 2020 - 20:54
Christel:
Lekker de warmte in, Margot. Heerlijk... geniet ervan.
Hier is het rond het vriespunt: brrr.... koud.
Nog maar 13 Corona-patienten... hopelijk blijft het daarbij. Met dat aantal is het werk hopelijk goed te doen... rustig aan dan maar!
Geniet van het mooie weer ☀️ de mooie stranden -
12 December 2020 - 06:56
Marjorie:
Hoi Margot,
Wat ben je toch een avonturier. Geweldig om zo de wereld te verkennen. Je gaat toch in een, of moet ik zeggen; het ziekenhuis werken hè? Full time, big job, zou ik zeggen, maar waarschijnlijk in een iets minder hoog tempo. Ben benieuwd.
Gelukkig lees ik wel dat er daar ook nog genoeg andere heeeeeele leuke dingen te doen zijn. Als je tenminste nog een beetje tijd over houd. Heel veel succes en hou ons maar op de hoogte.
Groetjes Marjorie -
14 December 2020 - 10:43
Desiree:
ik loop achter met het lezen van jouw prachtige verslagen.....! Momenteel zit ik alleen achter de laptop en ga direct van Bonaire naar jouw geliefde Afrika :).
kusjes
Dees.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
