Kinderen (in NL) voor Kinderen (in Afrika)

Lieve kinderen in Nederland, beste juffen en meesters,

Heel hartelijk bedankt voor jullie spulletjes en jullie reakties!

Zal proberen jullie vragen te beantwoorden over het leven van de kinderen hier in Afrika.
Heb inmiddels zes scholen bezocht en ik kan jullie verzekeren: wees blij dat je in Nederland geboren bent!
Van 7 tot 13 jaar gaan de kinderen hier naar school. Ze gaan altijd lopend naar school, soms wel 7 km, dat is van De Bongerd tot het Centraal Station in Tilburg. Vaak moeten ze nog een kannetje water meenemen omdat de school geen water heeft.
Van 8 tot 16u hebben ze les, tussen de middag eten ze op school, daarover straks meer. Het schooljaar loopt van januari tot en met oktober, daarna hebben ze zomervakantie.
Ze hebben zeven klassen, voor iedere leeftijd één. De klaslokalen hebben vaak een ondergrond van rood zand. Daarop staan hele kleine bankjes met een iets hoger bankje als lessenaartje, daar past nog geen schrift op. Met vier man of meer zitten ze in een bankje voor twee, totaal met zo’n 50 tot 80 kinderen in één klas. En één leraar, meestal lerares.
Het is altijd warm hier in Tanzania, wat in Oost-Afrika ligt, onder Kenia en boven Mozambique. Iets onder de evenaar. Het grenst aan de Indische Oceaan. Ramen zitten meestal niet in de klaslokalen, wel horren. De muren zijn van steen en het dak van golfplaat. De deur staat altijd open voor een beetje wind. Want geloof maar dat die kinderen het warm hebben. Het uniform bestaat nl. ook uit een trui, weet niet wie dat verzonnen heeft.

Ze krijgen alleen vakken als rekenen, taal (Swahili) en Engels, aardrijkskunde, geschiedenis. Maar helemaal geen gymles of handvaardigheid.
Vaak zit de lerares in de lerarenkamer. Dan moeten ze heel stil zijn en anders krijgen ze echt straf, soms met de stok.
Ze hebben dus allemaal hetzelfde schriftje, maar dat kaften ze met krantenpapier, liefst met voetballers erop. Boeken hebben ze veel te weinig. Ze moeten dan met 4 kinderen van één boekje doen. De meeste informatie krijgen ze van wat de juffrouw vertelt en ze hebben een schoolbord waar alles opgeschreven wordt. Ze herhalen alles eindeloos wat de leerkracht zegt. Ze werken nooit in groepjes. Computers kennen ze al helemaal niet. Laatst was ik in een klas en blijkbaar ging de les over computers. Ze moesten een computer natekenen van het schoolbord en zo werden de toetsen ook nagetekend. Maar de school had niet eens stroom, dus computer komt er voorlopig niet.

Tijdens mijn bezoeken aan de scholen heb ik toch wel bedroevende dingen gezien. De klassen zijn veel te groot. De leerkracht kan onmogelijk goed les geven. Maar er is ook bijzonder weinig eigen initiatief, de leerkracht brengt het ook niet over op de leerling. Het kennisniveau van de hoogste groep, kinderen van 13 jaar, was bedroevend. Een eenvoudige som lukt nog niet. En dat terwijl deze kinderen in oktober as. van school gaan en van hen gaat maar 1 op de 13 nog naar de middelbare. Zij hebben dus helemaal geen toekomst.

Ook trof ik op een school tijdens een rondleiding twee kinderen bewusteloos op de grond aan. Wat bleek, de ouders moeten zo’n 50E schoolgeld per kind betalen. Dat is voor het uniform, schriftjes en het ma”spapje tussen de middag. Ouders hebben vaak veel kinderen en kunnen dat onmogelijk betalen. Dan betalen ze dus niet voor het maïspapje, want als ze geen uniform aan hebben worden ze naar huis gestuurd. Die kinderen worden dan tussen de middag overgeslagen met het eten. Dan vallen ze op een gegeven moment flauw van de honger. Heb die kinderen naar de lerarenkamer gedragen, suikerwater gegeven, toen kwamen ze weer bij bewustzijn. Het kwam regelmatig voor.
En als je dan ook nog eens 7 km naar huis moet lopen..

Heb alle scholen voetballen gegeven en een groot springtouw. Namelijk in deze streek wordt sisal gekweekt. Daar kun je prachtige touwen van vlechten. Daar kun je heel goed mee springen. Was heel leuk om te zien hoe blij ze daarmee waren. Ze hadden helemaal niets om mee te spelen. Natuurlijk ook nieuwe schriftjes gekocht.
Jullie spulletjes uit Nederland zijn allemaal heel goed terechtgekomen. Geloof maar dat ze er echt heel blij mee waren!

Ben overal hartverwarmend ontvangen, je voelt je net Maxima. Vaak hebben ze nog nooit een blanke van dichtbij gezien en willen allemaal m’n huid en haren voelen. Ze hebben liedjes gezongen en dan al die handjes de lucht in als je weggaat en die lachende gezichtjes met prachtig witte tanden.

Dan jullie vraag over de dieren hier in Afrika. De leeuwen zitten in de nationale parken. Hoewel er geen hek om zit zullen ze toch daar blijven, het is hun leefgebied daar. Wat ik wel in het wild heb gezien zijn giraffen. In het echt zijn die heel groot. Ze zijn altijd met een groep. Struisvogels, ook in het wild. En heel veel apen in het wild. Vooral doodshoofdaapjes heb ik veel gezien, maar ook bavianen in het wild.
Hier vlakbij leeft de zwarte neushoorn in het wild. Die waren bijna uitgestorven. Het is dan ook verboden om erop te jagen. Ze komen niet in de buurt van de dorpen.

Als het donker is moet je echt binnenblijven hier. Dan zijn er namelijk slangen en die kunnen wel gevaarlijk zijn. Deze week had is ’s avonds een echte vogelspin op mijn terrasje. Verder heb je hier veel gekko’s, een soort salamanders. Die lopen altijd tegen de muren ophoog en doen alleen maar goed werk: zij vangen de muggen. Want van de muggen, een beet van een vrouwtjesmug, kun je malaria krijgen. En daarvoor behandelen we ook veel kinderen in het ziekenhuis.

Als ik weer in Nederland ben kom ik graag een keer in een les aardrijkskunde vertellen over het leven hier. Zal dan mooie foto’s meenemen en heb een filmpje waarin de kinderen jullie bedanken.

Veel liefs van Margot en geniet maar eens extra van alle kansen die jullie krijgen om te leren zodat er een mooie toekomst voor jullie is weggelegd!