Spiegeltjes en kraaltjes.
Blijf op de hoogte en volg Margot
03 Oktober 2019 | Tanzania, Same
Waarachtig en wel, in plaats van een handgeschreven kwitantie krijg je tegenwoordig een geprint exemplaar bij immigration! Er worden stappen voorwaarts gemaakt, je zult het niet geloven. Je kunt zelfs online een visum aanvragen tegenwoordig. Maar dan moet je bij aankomst in een nog veel langere rij wachten. Bij de customs mocht ik weer eens alles uitpakken. Discussieren over hamertje tik, voor mij te kleine shirtjes, religieuze prullaria, spiegeltjes en kraaltjes etc. Het echte werk zat natuurlijk zorgvuldig verstopt! Ik zag al shillingtekens in hun ogen, maar toen ik nog wat corrupte herinneringen naar boven haalde mocht ik uiteindelijk doorlopen. Welkom thuis in je tweede vaderland! De verbindingswegen zijn verbreed. Het land is veel schoner zonder de plastic zakjes! In minder als een half jaar tijd zijn ze “om” gegaan van idee, voorlichting naar implementatie. Het kan dus. Inmiddels zit ik al weer een paar dagen in Kighare. En hebben we al heel veel vooral gezellige avonturen beleefd. Trouwens op weg hiernaartoe botsten we bijna op een olifant! Een hele grote manlijke stond net om de bocht op een pad! In het halfdonker. Bijna de nieuwe Landcruiser total loss. Maar gelukkig een chauffeur met goede ogen! Anders waren we zo plat als een dubbeltje. Geduldig hebben we gewacht tot we konden passeren. Het weerzien was hartverwarmend. Bijna een half jaar geleden dat ik hier was. Het meest benieuwd was ik naar de kleuterklas. De kinderen kwamen gillend op me afgerend. Ze waren me niet vergeten. Zo verlegen als ze toen binnenkwamen, zo uitbundig zijn ze nu. Ongelofelijk wat er in negen maanden bereikt is. Met hulp voor de teachers van buitenaf, maar alles Tanzaniaans! Ik kom niet meer bij van het lachen als ik in de “ziekenhuiscorner” kom. Omringt door lieve poppemoedertjes zit daar een beetje gezet jongetje, Victor, van 5 jaar in dokterskleren recepten uit te schrijven! Met een stethoscoop onderzoekt hij de poppen. De moedertjes zitten een beetje beteuterd te kijken, alsof hun kind echt ziek is. In de kast is de apotheek met echte spuiten en medicijndoosjes. Hij geeft ze een drankje mee en groet ze. Dit moet iemand ze aangeleerd hebben. Maar dan valt hij even uit z’n rol en hamert er op los, krijgt ruzie met een “patient”. Toch nog wat skills bijleren dus. Wat me heel goed doet om te zien is dat het blackbord, het schoolbord, geen prominente plaats meer inneemt. Het staat wat achteraf en wordt duidelijk niet dagelijks gebruikt! Dus geen letters en cijfers meer leren, maar alleen spelen! Er worden hier grote stappen voorwaarts gemaakt. Ook in de dispensary zie ik vooruitgang. De stalen dakconstructie zit op de operatiekamer. Nu nog het dak zelf. We zijn er bijna. Er zijn tot nu 7000 patienten gezien dit jaar, voor een klein deel opgenomen. De solarpanelen doen het prima, er is gratis stroom. De zuurstof borrelt lekker en alle elektronica via AliExpress doet het prima. Trouwens de drône, niet voor de dispensary, was al in een hoge boom gevlogen en zat vast. Hij was kwijt, maar toch weer teruggevonden! De plastic zakjes zijn dus verbannen, maar dat betekent ook de medicijnzakjes. Tegenwoordig vouwen we dus kleine papieren zakjes, uiteraard met de hand, waarin de mensen hun medicijnen meenemen. En met plakstift dichtplakken Minstens 120 zakjes per dag zijn er nodig. Wat een vooruitgang. De hele dag kinderen om me heen. Nu hebben we inmiddels al heel veel speelgoed maar wat favoriet is, is het maken van oorbellen. Heb kraaltjes en spiegeltjes meegenomen en ze vinden het maar wat leuk. Ondertussen zitten ze te kletsen en mee te zingen met de muziek. Binnenkort gaan we ze op de markt verkopen, maar er wordt nog teveel weggegeven. Omdat er niet vooruit gepland wordt val je steeds van de ene verbazing in de andere. Dan word ik weer plotseling naar een “steenfabriek” gebracht. Een drie meter hoog stenen dubbele muur met daaronder wel tien grote vuren. Het is al donker en regent pijpestelen, dat schijnt perfect weer hiervoor te zijn. Zeker 100 mensen zijn hierbij betrokken. Het vuur moet 18 uur branden, dat betekent de hele nacht door. En geheid, als er tropische regenbuien zijn gaat het licht uit, stroomstoring zo gezegd. Dan is het met kaarsen in de weer, heeft ook wel wat. En hopen dat je telefoon nog opgeladen is. Toch moest er nèt weer een vrouw in het donker bevallen. Toevallig ook geen zonlicht gehad gisteren dus lege solar. Trouwens de kinderen komen recht uit school naar hier. Lekker droog als het regent, die hutten lekken namelijk van alle kanten. Jongens hamertje tikken, meisjes maken oorbellen. De lagere school-verlaters hebben al vakantie tot januari! Het is namelijk zo dat de eerste en tweede corrector van de “eindexamens” er zo lang over doen om na te kijken. Ze hangen dus wat rond en zijn inzetbaar voor allerlei klussen. Bijna geen tijd om verhaaltjes te schrijven zoals jullie gemerkt hebben. ‘s Morgens om half acht opvang van de kleuters. Ze beginnen pas om half negen, maar kunnen niet wachten. En bovendien vind ik het veel te leuk! Dan snel een pannekoek en hup naar de dispensary. Daar vaak lange wachtrij om ingeschreven te worden. Vervolgens lopen we visite met dr Amini. Terug naar de kleuters voor muziek, buiten spelen of wat dan ook. Koffie, even in het zonnetje en terug naar de zieken. Het is allemaal vlak bij elkaar gelukkig. En altijd reuring, teveel om op te noemen. En als het marktdag is gewoon tussendoor naar de markt, heerlijk. Zo kleurrijk, de koopwaar op de grond uitgestald, voor onze begrippen alles voor een habbekrats. En dinsdags consultatieburo-dag. Dan wacht een lange rij voor de injecties. De moeders komen van ver, kinderen op de rug. Ze zijn nog mooier gekleed als op zondag. De babies hebben opgetekende wenkbrauwen, zijn prinsesjes. De moeders pruiken of hoodtooien. Dat kleurrijke spektakel loopt natuurlijk ook over de bergpaden, met aan weerszijden groene bananenbomen. Dan hoor ik een geit mekkeren. Als we gaan kijken zien we de pasgeborene door het gat in de grond van de stal liggen. Levenloos. Grr, waarom zit daar een gat? Maar niet te druk om maken, this is Africa. En op zondag gaan we naar de Goudrivier. Heb zwembroeken , bikini’s en zwembanden meegenomen. Weten ze echt niet wat het is en bikine gebruiken ze als hoofddeksel. We kopen 10 soda’s en alle oliebollen op. Zwemmen geoefend op een stoel. Alweer een dag met een gouden randje. Dan wil ik van hier uit mijn misschien wel trouwste lezer ome Frans feliciteren met zijn 65-jarig huwelijk met tante Greet! Nog heel veel geluk en gezondheid samen! Heel knap op deze hoge leeftijd nog bij te blijven en via internet alles te volgen. Chappeau! Heel veel groetjes uit een prachtig Afrika van heel veel vrolijke mensen en alle lieve kinderen!
-
03 Oktober 2019 - 13:20
Dimphey:
Hoi Margot, wat doe je toch goed werk daar. En je geniet er ook duidelijk van. Je verhalen zijn leuk om te lezen. Ga zo door zou ik zeggen. Groetjes uit 'n herfstachtig Brabant van Dimphey Menssen.
-
03 Oktober 2019 - 15:04
Ton Pulles:
Hoi Margot,
Weer een prachtig verhaal van jou. Erg leuk om te lezen.
Wie had durven hopen dat dat klasje zo'n succes zou worden.
geweldig.
Groet, Ton -
03 Oktober 2019 - 19:31
Jan Rensen:
Jaja, ze gaat weer steady, Margot is van alle markten thuis en doet onnoemelijk goed werk. GA ZO DOOR!! Wij gaan da'lijk naar Oisterwijk, concert van Gerard Maasakkers. Is daar ook wel eens zoiets als een concert? Blijf je volgen hoor, groetjes van Jan. -
03 Oktober 2019 - 19:54
Sjef En Annelies:
Habari Margot,
Het is weer genieten om jouw verhaal te lezen.
Net of we er weer zijn.
Geniet ervan, en tot het volgende verhaal.
Kwaheri -
03 Oktober 2019 - 20:56
Janie:
Hallo margot, leuk om te lezen
Super dat het klasje goed gaat. Veel plezier ^^ -
05 Oktober 2019 - 22:21
Jan Paulussen:
Dank je weer voor je innemend verhaal en ook van mijn kant de felicitaties voor Ome Frans en Tante Greet! -
05 Oktober 2019 - 22:21
Jan Paulussen:
Dank je weer voor je innemend verhaal en ook van mijn kant de felicitaties voor Ome Frans en Tante Greet! -
08 Oktober 2019 - 18:41
Henny:
Hallo Margot, leuk zoals je schrijft ik zie het zo voor me,, 00k via deze link felicitaties voor Frans en Greet, -
19 Oktober 2019 - 09:41
Christel:
Wat een feestje voor de kinderen als jij er weer bent.
Maar de jongens kunnen toch ook oorbellen maken, en de meisjes timmeren met "hamertje tik"?
Nog veel plezier Margot!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
