Op weg naar nieuwe avonturen.
Blijf op de hoogte en volg Margot
25 September 2019 | Tanzania, Same
Na weken van zonneschijn en lekker nazomerweer verlaten we vandaag een regenachtig Nederland. Ons drukbevolkte landje aan de Noordzee, waar de CO2 uitstoot de bovengrens bereikt heeft en de veestapel gehalveerd moet worden. Weg met die overbodige varkens met hun vieze mest. Vooral in ons Brabant. Ook de megastallen voor koeien. Dan kunnen we weer huizen gaan bouwen. Veel projecten liggen stil omdat de machines teveel uitstoot geven.
Deze week was het Prinsjesdag. Er zijn nogal wat miljoenen te verdelen komende tijd. Tsja, de zorg en dan bedoel ik het salaris van de verpleegkundigen zal er wel weer bij inschieten. Wij zijn niet zo bedelend ingesteld en zakelijk helemaal niet. Anders waren we natuurlijk nooit de zorg ingegaan.
En de generatie met pensioen in zicht is ook al die tijd een lekkere worst voorgehouden, waar nu al een flinke hap van genomen wordt.
Een nieuwe Boeing 787 brengt ons in 8 uur naar Kilimanjaro. Als altijd heb ik me ingenesteld aan een raamplaats vóór de vleugel. Mijn buurman is een Brit die een luxe camping heeft voor safarigangers in Arusha. Hij woont daar. Een gouden business volgens mij. Ja, in Groot-Brittannië is het ook niet fijn toeven nu met die aanstaande Brexit. Zo is het overal wat.
We vliegen over een geheel bewolkt West-Europa, maar bij Italië klaart het op. Dus geen sneeuw gezien in de Alpen deze keer, maar de “laars” zien we prachtig liggen vanuit 35.000 FT hoogte. De stranden aan zee, het binnenland met in groen, geel en grijs gekleurde vakjes, de stadjes en verbindende wegen. Hier staan die mamma’s nu verse pasta’s en pizza’s te maken in hun keukenjes voor het middageten.
Dan wat schapenwolkjes onder ons door drijvend. I like to fly, de reis is prachtig. Ondertussen een hapje en een drankje. De KLM bestaat dit jaar 100 jaar en dat vieren wij. Ik voel me namelijk ook een beetje “de hunne”. Zeker omdat ik vorige week nog met ze naar Canada geweest ben. En als (nog even) Platinum Member heb ik altijd een stripke veur! Alleen was ik net not amused toen ik erachter kwam dat een lieftallige purser mijn taxfree geschenken voor mn Afrikaanse vrienden van boord heeft gehaald omdat dat sjieke tasje 10 seconden onbemand stond...Grrrr. De deur “ van de kist” was net dicht en dicht is dicht!
Maar goed, ik kom echt niet met lege handen aan. Overigens heb ik uit voorzorg alle plastic verwijderd.
We verlaten Europa en komen het Afrikaanse continent binnen bij Egypte. Inmiddels is de hemel strakblauw. Wat moet het heet zijn daar beneden in die woestijn onder ons! Waar de mensen in lange jurken op kamelen rijden, een hele andere wereld. En waar ze urenlang aan waterpijpen lurken en op suikerrietstengels kauwen en spugen. Daar waar het geld zo vies is dat je er ziek van wordt.
Maar zo contraversieel was daar de eerst beschaving. Hier heeft men het wiel uitgevonden toen wij nog in berevellen aan het jagen waren! Zij woonden in tempels, wij in holen onder de grond! Ja, dan is het nu wel even anders, hier onder ons.
Urenlang vliegen we over de grote zandbak. Zand, zand, zand.
Ondertussen vermaakt het gemelleerde gezelschap van de 787 zich met eten, slapen en televisiekijken. Onderhoudende conversaties in de bar zijn gezellig en iedereen heeft een ander doel van deze reis. Veel safarigangers, die in de al ronkende landcruisers zullen stappen voor een onvergetelijke vakantie, eindigend op Zanzibar. De dappere bergbeklimmers die morgen meteen al de 5800m berg op gaan met de sjerpa’s. Veel Canadezen en Fransen. En dan de nederlandse “ bloemenmannen”, zij hebben rozenkwekerijen hier en zijn werkgever voor honderden locals.
En zo staan wij dan bij de bartrolley achterin sterke verhalen te vertellen.
We vliegen nog over Ethiopië, waar nog steeds hongernood heerst en over Kenia. Dan is het al donker.
Over twee dagen zal ik op de eindbestemming aankomen. Ben heel benieuwd hoe het met het kleuterklasje gaat! Hoewel ik al vernomen heb dat alles boven verwachting fantastisch gaat! En dat in acht maanden tijd. De lesmethode is gewijzigd naar Montessorie, jullie gaan erover horen.
De dispensary staat op z’n tijd voor hete vuren, maar alle uitdagingen worden geteckeld.
Mijn verblijf op de pastorie is altijd heerlijk. Mijn eigen kamer op 1500m, met prachtig uitzicht tot in het dal, tussen de bananenbomen en ‘s nachts alleen bushgeluiden en duizende sterren. Housekeeping en een kok, ik voel me net een prinses.
De jeugd die iedere dag komt spelen, de bouwclub, de handwerkclub, de mens-erger-je-niet club, de voetbalclub etc. Afterschool-activities.
Hoe zou het met Pauli zijn, zou hij al een beetje kunnen lezen inmiddels? En met Selemani?
Zodadelijk gaan we naar beneden in een pikdonker Tanzania! De luchthaven Kilimanjaro wordt door de BAM gerenoveerd. Eens kijken of er al schot in de zaak, het project is behoorlijk uitgelopen. En eens kijken of er al een nieuw batterijtje in de klok zit, de tijd is hier al jaren stil blijven staan. Dan zal een dikke officer na 1 +2+3 weer een nieuwe stempel in mijn paspoort erbij zetten. De veertiende?
Vervolgens een schietgebedje bij het passeren van de customs. Uit voorzorg heb ik alle plastic verpakkingen ook maar thuisgelaten. Trouwe Charles zal me naar Moshi brengen, morgen door naar Same met 3 koffers, zonder whiskey, in de bus. Een dag later eindelijk de final destination: Kighare.
....voor een hele maand lang, op naar nieuwe avonturen!
Deze week was het Prinsjesdag. Er zijn nogal wat miljoenen te verdelen komende tijd. Tsja, de zorg en dan bedoel ik het salaris van de verpleegkundigen zal er wel weer bij inschieten. Wij zijn niet zo bedelend ingesteld en zakelijk helemaal niet. Anders waren we natuurlijk nooit de zorg ingegaan.
En de generatie met pensioen in zicht is ook al die tijd een lekkere worst voorgehouden, waar nu al een flinke hap van genomen wordt.
Een nieuwe Boeing 787 brengt ons in 8 uur naar Kilimanjaro. Als altijd heb ik me ingenesteld aan een raamplaats vóór de vleugel. Mijn buurman is een Brit die een luxe camping heeft voor safarigangers in Arusha. Hij woont daar. Een gouden business volgens mij. Ja, in Groot-Brittannië is het ook niet fijn toeven nu met die aanstaande Brexit. Zo is het overal wat.
We vliegen over een geheel bewolkt West-Europa, maar bij Italië klaart het op. Dus geen sneeuw gezien in de Alpen deze keer, maar de “laars” zien we prachtig liggen vanuit 35.000 FT hoogte. De stranden aan zee, het binnenland met in groen, geel en grijs gekleurde vakjes, de stadjes en verbindende wegen. Hier staan die mamma’s nu verse pasta’s en pizza’s te maken in hun keukenjes voor het middageten.
Dan wat schapenwolkjes onder ons door drijvend. I like to fly, de reis is prachtig. Ondertussen een hapje en een drankje. De KLM bestaat dit jaar 100 jaar en dat vieren wij. Ik voel me namelijk ook een beetje “de hunne”. Zeker omdat ik vorige week nog met ze naar Canada geweest ben. En als (nog even) Platinum Member heb ik altijd een stripke veur! Alleen was ik net not amused toen ik erachter kwam dat een lieftallige purser mijn taxfree geschenken voor mn Afrikaanse vrienden van boord heeft gehaald omdat dat sjieke tasje 10 seconden onbemand stond...Grrrr. De deur “ van de kist” was net dicht en dicht is dicht!
Maar goed, ik kom echt niet met lege handen aan. Overigens heb ik uit voorzorg alle plastic verwijderd.
We verlaten Europa en komen het Afrikaanse continent binnen bij Egypte. Inmiddels is de hemel strakblauw. Wat moet het heet zijn daar beneden in die woestijn onder ons! Waar de mensen in lange jurken op kamelen rijden, een hele andere wereld. En waar ze urenlang aan waterpijpen lurken en op suikerrietstengels kauwen en spugen. Daar waar het geld zo vies is dat je er ziek van wordt.
Maar zo contraversieel was daar de eerst beschaving. Hier heeft men het wiel uitgevonden toen wij nog in berevellen aan het jagen waren! Zij woonden in tempels, wij in holen onder de grond! Ja, dan is het nu wel even anders, hier onder ons.
Urenlang vliegen we over de grote zandbak. Zand, zand, zand.
Ondertussen vermaakt het gemelleerde gezelschap van de 787 zich met eten, slapen en televisiekijken. Onderhoudende conversaties in de bar zijn gezellig en iedereen heeft een ander doel van deze reis. Veel safarigangers, die in de al ronkende landcruisers zullen stappen voor een onvergetelijke vakantie, eindigend op Zanzibar. De dappere bergbeklimmers die morgen meteen al de 5800m berg op gaan met de sjerpa’s. Veel Canadezen en Fransen. En dan de nederlandse “ bloemenmannen”, zij hebben rozenkwekerijen hier en zijn werkgever voor honderden locals.
En zo staan wij dan bij de bartrolley achterin sterke verhalen te vertellen.
We vliegen nog over Ethiopië, waar nog steeds hongernood heerst en over Kenia. Dan is het al donker.
Over twee dagen zal ik op de eindbestemming aankomen. Ben heel benieuwd hoe het met het kleuterklasje gaat! Hoewel ik al vernomen heb dat alles boven verwachting fantastisch gaat! En dat in acht maanden tijd. De lesmethode is gewijzigd naar Montessorie, jullie gaan erover horen.
De dispensary staat op z’n tijd voor hete vuren, maar alle uitdagingen worden geteckeld.
Mijn verblijf op de pastorie is altijd heerlijk. Mijn eigen kamer op 1500m, met prachtig uitzicht tot in het dal, tussen de bananenbomen en ‘s nachts alleen bushgeluiden en duizende sterren. Housekeeping en een kok, ik voel me net een prinses.
De jeugd die iedere dag komt spelen, de bouwclub, de handwerkclub, de mens-erger-je-niet club, de voetbalclub etc. Afterschool-activities.
Hoe zou het met Pauli zijn, zou hij al een beetje kunnen lezen inmiddels? En met Selemani?
Zodadelijk gaan we naar beneden in een pikdonker Tanzania! De luchthaven Kilimanjaro wordt door de BAM gerenoveerd. Eens kijken of er al schot in de zaak, het project is behoorlijk uitgelopen. En eens kijken of er al een nieuw batterijtje in de klok zit, de tijd is hier al jaren stil blijven staan. Dan zal een dikke officer na 1 +2+3 weer een nieuwe stempel in mijn paspoort erbij zetten. De veertiende?
Vervolgens een schietgebedje bij het passeren van de customs. Uit voorzorg heb ik alle plastic verpakkingen ook maar thuisgelaten. Trouwe Charles zal me naar Moshi brengen, morgen door naar Same met 3 koffers, zonder whiskey, in de bus. Een dag later eindelijk de final destination: Kighare.
....voor een hele maand lang, op naar nieuwe avonturen!
-
25 September 2019 - 17:10
Ankie & Martin:
Na deze ontspannen reis weer een zinvolle én gezellige tijd in het “ onderwijs” gewenst!! Wij hopen van je te horen... -
25 September 2019 - 18:29
Peet:
Mooi verhaal. Succes!! -
26 September 2019 - 09:11
Jan Paulussen:
Goed te lezen dat je weer onderweg bent naar je favoriete locatie. Kijk uit naar je altijd treffende verhalen. Geniet ze met de mensen waar jij je hart mee hebt verbonden. Heel veel groeten vanuit Kreta en met ons gaat het ook nog steeds uitstekend! -
26 September 2019 - 12:35
Jan Rensen:
Haa, die Margot !!!Fijn dat je je weer aan het schrijven overgeeft; heb altijd met veel plezier je verslagen gelezen en ga dat nu uiteraard weer doen. Lekker een maand daar......kun je zien hoe het met mijn zonnebloemen gaat, of ze opnieuw geplant zijn. En je bent nu echt weg uit het ziekenhuis. Nog enkele maanden en dan ik ook. Officieel 16 maart maar ik heb nog zoveel dagen dat ik al eind januari weg ben. Zie er wel naar uit, al zal ik sommige dingen erg missen, zoals de nachtdiensten. Nu nog 3 series van 4 en ws zal dan de nachtdienst rond oud en nieuw mijn allerlaatste zijn...Wij gaan midden november nog 10 dagen naar zuid Spanje, vliegen op Malaga en huren daar een auto om enkele bergritten te doen die er nog voor ons liggen. Nou, straks weer avonddienst en dit weekend eens bij Tilburg culinair kijken. Margot, succes en geniet er van !!
Jan -
26 September 2019 - 13:13
Myriam:
Zeg Kuis, hoor ik jou nu over CO2 uitstoot, varkensstallen etc??? Eerst naar Canada vliegen en nu naar Afrika, hopelijk vlieg je CO2 neutraal! -
27 September 2019 - 09:40
Mathilde Wester:
Wat een prachtig en levendig reisverslag Margot! Alsof jezelf mee vliegt........ -
29 September 2019 - 18:07
F. Kuijsters:
Weer genoten van je mooie verhaal.
Kijk uit naar de verdere verhalen.
Gooi je schrijverstalent er tegen aan.
Je oom Frans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
