Allerzielen
Door: Margot Kuijsters
Blijf op de hoogte en volg Margot
03 November 2019 | Tanzania, Same
Een traditie die onze missionarissen destijds in het leven hebben geroepen.
Trouwens, ben er laatst achter gekomen dat twee missionarissen die hier gezeten hebben nog steeds in leven zijn! Piet Rutten en Ruth Rutten wonen nu in Gennep. Binnenkort ga ik ze een bezoekje brengen.
En dan bidden en zingen we voor onze doden. Zó hard dat ze het waarschijnlijk wel kunnen horen hoog in de hemel.
Nadien gaan we zingend in processie naar het kerkhof. Een akker, Op een berghelling gelegen met mooie paarsgekleurde bomen.
Er worden weesgegroetjes gebeden en de graven worden gezegend.
De gemiddelde leeftijd is momenteel 17.2 jaar. En de levensverwachting is gestegen naar 66 jaar. Toch gaat er nog steeds 20% van de kinderen dood tot 5 jaar.
Om 8 uur is het gedaan en de doden zijn weer vergeten en blijven in alle rust achter op het kerkhof.
Gelukkig kan ik nog met mijn rechterhand schrijven. De linker is zowat uitgevallen. Bij het in de tuin werken ben ik geprikt door een “Nairobi-vlieg”. Nou, dat wil zeggen ik heb hem niet gezien. Dacht dat ik door de naalden van een citrusboom geprikt was. Een klein brandwondje werd dagen later een grote wond. De zuster heeft daarom de dokter moeten consulteren en zij heeft rust voorgeschreven gekregen en antibiotica. Ze zal net op tijd fit to fly zijn om naar huis te gaan..
Maar de tuin is weer in de orginele staat. Zoals onze nederlandse mannen hem aangelegd hebben. Van een wildernis is het nu een geordende, kleurrijke tuin.
Terrasvormig aangelegd destijds. De conturen heb ik teruggevonden en proberen te herstellen. Met de kinderen hiervoor mooie stenen bij de rivier gehaald.
De nonnetjes gaven me kleurrijke bloemen en peterselie. En natuurlijk overal zonnebloemen geplant! (Jan Rensen Supergrote)
Ook was ik begonnen met de kozijnen te schilderen. Dat is bij deze nu stil komen te liggen. Zo jammer dat ze de dingen gewoon niet zien hier. Ook de interesse is er vaak niet. Soms word ik er wel een beetje moedeloos van, ik blijf tenslotte nederlandse. Het is een kleine moeite om dingen te onderhouden, maar veel werk als je het laat verslonzen. Nou ja, het zit gewoon niet bij de opvoeding.
Zelf maar genieten van de tuin en dat soort dingen. En gewoon loslaten als je vertrekt. En dat is dinsdag al.
Gewoon nergens druk over maken, best lekker alleen aan morgen denken. En maar zoveel mogelijk lol maken.
Het is intussen prachtig weer geworden. Iedere dag zon, zo’n 28 graden.
De jeugd is altijd op zoek naar avontuur. En de ouderen gaan het liefst in slowmotion, trouwens vanaf 20 jaar zie ik ze nooit meer haasten of rennen.
Zelf mag ik ook graag op ontdekkingsreis gaan. Dus vaak gaan we op pad.
Twende, we gaan! En dan bedenken we onderweg waar we naar toe gaan, of we worden geleid. Altijd is er ergens amusement. We bezoeken mensen en mogen spontaan meëeten of we gaan een “sodaatje” drinken in het dorp. We gaan shoppen of naar de rivier.
Als bij de Rattevanger van Hamelen groeit de groep achter mij gestaag. Er valt altijd wel wat te beleven als je in de buurt van mzungu blijft. En altijd lol maken, maar ook ruzie maken. Ze klimmen als apen in bomen. Trekken takken, bladeren en vruchten van bomen, dóór plassen.
Dan krijg ik eentje van een tweeling achterop gebonden om de moeder te ontlasten. En ik heb tot grote hilariteit een poppewagentje voor de ander. Ze komen niet meer bij, hebben ze nog nooit gezien.
Dan komen we weer kinderen uit ons schooltje tegen die zo trots zijn en heel familiair doen.
Dan is er weer een kudde koeien op de weg. Ze pakken takken om zich te beschermen.
Ook zien we een groepje arme kindjes, hele discussies over wat écht arm is. Dit zouden jullie eens moeten horen. Kinderen met alleen badslippertjes zijn helemaal niet arm. Nee, als er niemand naar je omkijkt, geen familie hebt, dan ben je écht arm. En dat is ook zo.
Spontaan deelt de groep onze net gekregen bananen uit aan deze echte arme, zieke kinderen. Blote, opgezette voetjes zie ik en opgezette buikjes. Zal proberen een follow-up te doen.
Ze komen me iedere dag verse avocado’s, eitjes, bananen en wat al niet meer brengen. Om 18u ‘s avonds valt de duisternis in. Dan gaat ieder naar zijn eigen hut. Wat eten en slapen. Vaak is er geen elektriciteit.
Morgen is er weer een nieuwe dag, open voor nieuwe avonturen.
Ik ga ze weer missen, mijn rafiki’s. En dat heerlijke leventje hier. Geen zorgen voor morgen.
Woensdag ben ik weer gewoon in Nederland en de zoete herinneringen zullen nog vaak voorbij komen.
You can leave Africa, but Africa will never leave you!
Hopelijk tot gauw!
-
04 November 2019 - 14:57
Jan Paulussen:
Hoi Margot, Je hoeft niet zover te gaan hoor. Ook hier hebben ze mooiste dingen neer gezet maar kijken er daarna niet meer naar om en je ziet het langzaam verpieteren. Hier morgen ook weer 27 graden dus dat is goed vol te houden. Jij weer naar de kou maar wie weet hoe snel ik weer een van je mooie verhalen van je krijg. Morgen wel wind vanuit het zuiden hier dus rechtstreeks van de Sahara en na een dag wil je die wind van Afrika best wel kwijt. Maar in de geest van jou uitspraak schijnt hij deze week alle dagen te blijven.
Goede reis naar Nederland en heel veel groeten. -
05 November 2019 - 10:35
Jan Rensen:
Hoi Margot.
Met veel genoegen heb ik je laatste verslag gelezen. Ja, dat onderhouden van dingen.....da's echt een ding dat in veel landen zo is. Hoe vaak wij niet in een paar maanden oud hotel overnachtten en dan al zagen dat dit hotel na een jaar nog precies hetzelfde zou zijn met nog meer gebreken die nooit gerepareerd zullen worden. Het zit er gewoon niet in, op de Nederlanders en nog een paar Europese bondgenoten na dan. Nog zoiets.....schoonmaken. De vloer is heilig en kan niet voldoende gesopt worden maar enkele centimeters daarboven is elke muur verboden gebied, behangen met spinnenwebben, stof, en ander vuil. Al kom je een jaar later terug dan zie je precies hetzelfde. Bouwen, bouwen maar niet onderhouwen, de vloer is heilig, daarboven niets. Het zij zo...
Fijn om morgen weer thuis te zijn en ik kom je ongetwijfeld weer eens spontaan tegen met Irma en de honden.
En goed om te horen dat mijn zonnebloemen het goed doen!
WELKOM THUIS !!!!!
Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley