Back to Bwambo.
Blijf op de hoogte en volg Margot
23 November 2013 | Tanzania, Same
Graag wilde ik nog eens terug naar BWAMBO in de Pare-mountains.
Daar waar de tijd stilgestaan heeft en waar geen voorzieningen zijn, maar waar de natuur zo ongelofelijk mooi is en het klimaat zo fijn.
Daar waar de bushbabies 's avonds oerwoudgeluiden maken in de bananenplantages op de hellingen en de mensen alles op hun hoofd dragen.
Daar waar boven op de berg een healthcenter is opgericht door een nederlandse missionaris die er ook een zeer markant kerkje heeft gebouwd.
Daar waar niet eens een landkaart van is en wij zouden zeggen dat de weg ernaartoe onbegaanbaar is, langs diepe ravijnen, een smal zandpad met diepe kuilen.
De ambulance van Bwambo Health Center kwam ons helemaal in Moshi halen, omdat ze toch medicijnen moesten inkopen voor het ziekenhuisje. Dat is zo'n 220 km. En aangezien wij die zes koffers hadden was dat een goed idee.
Wat ik helemaal vergeten was is dat je in Afrika nooit alleen in een auto zit. Regel 1 is als je dan toch rijdt geef je zoveel mogelijk mensen een lift. Ik zal jullie verklappen: je kunt met 15 man in een ambulance!
Na veel boodschapjes gedaan te hebben en de dokter nog opgehaald hadden gingen we uiteindelijk in het pikkedonker naar boven met die overvolle ambulance. Dames voorin, gelukkig, wij dus!
Toen we vertrokken was iedereen nog gezond, maar ja, we kunnen niet allemaal even goed tegen haarspeldbochten...
Marjo en ik mochten in het " nonnenhuis" slapen. De tien zusters waren jaren geleden al vertrokken en we hadden het huis voor ons alleen. Een prachtige bananenplantage naast het huis, tropische vogels, mooie bloemen en planten. We mochten op de pastorie eten en 's morgens werden we gewekt door de kerkklokken. Daarom gingen we ook maar naar de mis van 7 uur om te bidden voor jullie allemaal, voor wat meer warmte daar in Urlanzie.
Het bevalt ons zo goed dat we er hard over denken om in te treden bij de congregatie..
De volgende dag marktdag. Soko. Dat houdt in dat de poli dan druk bezocht wordt. Klachten en pijntjes voor een doktersbezoek kun je mooi combineren met marktinkopen. Een lange voetreis de berg op voor velen.
" Daktari" was blij met onze hulp, want de bankjes op de poli zaten overvol.
Dus hebben we alle patienten in kaart gebracht, naam, plaats (aangewezen op zelfgemaakte landkaart die er nog hing van vorige keer), datum, bloeddruk, pols en gewicht. Heb een mooie analoog/digitale weegschaal voor ze meegebracht! Uiteraard in ons beste Swahili.
Ondertussen nog een bevalling. Er is maar 1 daktari hier en de tandextracties gebeuren door verpleegkundigen. (geen tandarts dus).
Nadien zelf naar " de soko" geweest. De keus in groenten en fruit was zeer beperkt, maar de sfeer was hartverwarmend. Tegen een berghelling waren de waren uitgestald in kleine stapeltjes. De prijzen waren vooroorlogs en getracht bij ieder " kraampje" wat te kopen. Ook nog een bezoekje gebracht aan de kleuterschool, naast de pastorie gelegen. Alle 10 kinderen meegenomen naar ons nonnenhuis om schoentjes en shirtjes uit te zoeken. Heel blij waren ze en zij trakteerden ons op liedjes en dansjes.
Na een heel gezellig , speciaal voor ons georganiseerd afscheidsfeestje met de jonge dokter alias priester kregen we extra lekker eten in buffetvorm, omdat we maar zes stoelen hadden, bia baridi=koud bier, uitgenodigde gasten, de twee mannelijke verpleegkundigen, de housekeeping, geschenken en speeches.
De volgende ochtend geen mis, de ambulance ging met de dokter , chauffeur en nog zestien lifters de berg af, naar Same.
Daar werden we door de bisshop uitnodigd voor een welkomsdiner met tien andere priesters.
Ondertussen zitten we hier in Same met vier verpleegkundigen van het TweeSteden Hospitaal: Angela, Ton, Marjo en Margot.
Amina.
Daar waar de tijd stilgestaan heeft en waar geen voorzieningen zijn, maar waar de natuur zo ongelofelijk mooi is en het klimaat zo fijn.
Daar waar de bushbabies 's avonds oerwoudgeluiden maken in de bananenplantages op de hellingen en de mensen alles op hun hoofd dragen.
Daar waar boven op de berg een healthcenter is opgericht door een nederlandse missionaris die er ook een zeer markant kerkje heeft gebouwd.
Daar waar niet eens een landkaart van is en wij zouden zeggen dat de weg ernaartoe onbegaanbaar is, langs diepe ravijnen, een smal zandpad met diepe kuilen.
De ambulance van Bwambo Health Center kwam ons helemaal in Moshi halen, omdat ze toch medicijnen moesten inkopen voor het ziekenhuisje. Dat is zo'n 220 km. En aangezien wij die zes koffers hadden was dat een goed idee.
Wat ik helemaal vergeten was is dat je in Afrika nooit alleen in een auto zit. Regel 1 is als je dan toch rijdt geef je zoveel mogelijk mensen een lift. Ik zal jullie verklappen: je kunt met 15 man in een ambulance!
Na veel boodschapjes gedaan te hebben en de dokter nog opgehaald hadden gingen we uiteindelijk in het pikkedonker naar boven met die overvolle ambulance. Dames voorin, gelukkig, wij dus!
Toen we vertrokken was iedereen nog gezond, maar ja, we kunnen niet allemaal even goed tegen haarspeldbochten...
Marjo en ik mochten in het " nonnenhuis" slapen. De tien zusters waren jaren geleden al vertrokken en we hadden het huis voor ons alleen. Een prachtige bananenplantage naast het huis, tropische vogels, mooie bloemen en planten. We mochten op de pastorie eten en 's morgens werden we gewekt door de kerkklokken. Daarom gingen we ook maar naar de mis van 7 uur om te bidden voor jullie allemaal, voor wat meer warmte daar in Urlanzie.
Het bevalt ons zo goed dat we er hard over denken om in te treden bij de congregatie..
De volgende dag marktdag. Soko. Dat houdt in dat de poli dan druk bezocht wordt. Klachten en pijntjes voor een doktersbezoek kun je mooi combineren met marktinkopen. Een lange voetreis de berg op voor velen.
" Daktari" was blij met onze hulp, want de bankjes op de poli zaten overvol.
Dus hebben we alle patienten in kaart gebracht, naam, plaats (aangewezen op zelfgemaakte landkaart die er nog hing van vorige keer), datum, bloeddruk, pols en gewicht. Heb een mooie analoog/digitale weegschaal voor ze meegebracht! Uiteraard in ons beste Swahili.
Ondertussen nog een bevalling. Er is maar 1 daktari hier en de tandextracties gebeuren door verpleegkundigen. (geen tandarts dus).
Nadien zelf naar " de soko" geweest. De keus in groenten en fruit was zeer beperkt, maar de sfeer was hartverwarmend. Tegen een berghelling waren de waren uitgestald in kleine stapeltjes. De prijzen waren vooroorlogs en getracht bij ieder " kraampje" wat te kopen. Ook nog een bezoekje gebracht aan de kleuterschool, naast de pastorie gelegen. Alle 10 kinderen meegenomen naar ons nonnenhuis om schoentjes en shirtjes uit te zoeken. Heel blij waren ze en zij trakteerden ons op liedjes en dansjes.
Na een heel gezellig , speciaal voor ons georganiseerd afscheidsfeestje met de jonge dokter alias priester kregen we extra lekker eten in buffetvorm, omdat we maar zes stoelen hadden, bia baridi=koud bier, uitgenodigde gasten, de twee mannelijke verpleegkundigen, de housekeeping, geschenken en speeches.
De volgende ochtend geen mis, de ambulance ging met de dokter , chauffeur en nog zestien lifters de berg af, naar Same.
Daar werden we door de bisshop uitnodigd voor een welkomsdiner met tien andere priesters.
Ondertussen zitten we hier in Same met vier verpleegkundigen van het TweeSteden Hospitaal: Angela, Ton, Marjo en Margot.
Amina.
-
23 November 2013 - 15:40
Bas Voorbrood:
Ja, Bwambo is wel een van de mooiste plekjes in Afrika, dat ik gezien heb. En gezegend met een uitstekende dokter. Fijn dat jullie hem een dag konden helpen met z'n spreekuur.
Hartelijke groet aan jullie viertjes, Bas (waarnemend kinderarts op Bonaire) -
23 November 2013 - 15:47
Peter Vrijsen:
Ha Margot en de rest
Weer zo'n mooi beeldend verhaal uit het verre Afrika waarvoor dank
Jullie maken van alles mee, ervaren hoe het is erg " basic " te leven
Wat zijn een heleboel westerse zaken waar we ons hier druk over maken dan zo
Betrekkelijk
Genieten dus voor de resterende tijd
Groetjes
-
23 November 2013 - 16:55
Joke Annee:
Hallo Marjo en Margot,
Jaloersmakend mooie reis! Afrika blijft absoluut een geweldig land. Mooi dat jullie je ook nog nuttig konden maken op de poli.
Geniet dus maar lekker door de komende weken.
Lieve groet van
Peter en Joke -
23 November 2013 - 17:30
Wilfried En Jannine:
We volgen jouw 'verrichtingen': wat een belevenissen, en wat een beleving!
't Zal veel te snel voorbij zijn...
Warme groet uit het 'frisse' Goirle.
Wilfried en Jannine. -
23 November 2013 - 17:33
Marleen Oprins:
Wat een geweldig verhaal weer. Wat zijn jullie , denk ik gelukkige mensen de komende tijd nog daar in het mooie Afrika. Geniet maar, het is jullie gegund.Ik denk dat ik de volgende keer mee ga. Heb ik tegen Marjo al een keer gezegd. Als ik dit allemaal lees , zijn we hier echt wel verwend. Groetjes en een dikke knuffel voor jullie allemaal. Marleen. -
23 November 2013 - 17:48
Ria Van Bavel:
Hallo Marjo en Margot
Het lijkt wel een spannend boek dat ik aan het lezen ben en waar ik ook zo wel midden in zou willen zitten.
Geweldig!
Geniet nog maar van alles wat nog komen gaat.
Ria -
23 November 2013 - 19:24
Ellen En Wout:
Hoi Marjo en Margot,
Wat ontzettend leuk al die verslagen.
We kunnen het ons bijna levendig inbeelden.
Ook leuk te horen dat jullie het zo naar je zin hebben.
Jammer trouwens dat boer Wim al bezet is(grapje)
Geniet nog enkele weken en laat zeker nog wat van je horen.
Hartelijke groeten:
Ellen en Wout -
23 November 2013 - 20:22
Mieke K:
Heerlijke verhalen om te lezen weer.. geniet er nog van same(n) -
23 November 2013 - 23:22
Karlijn:
Margot!
wat heb ik je verhalen toch gemist! je schrijft zo leuk en gezellig, dat ik er bijna zelf bij ben.
geniet van alles in Tanzania en een fijne vakantie
liefs karlijn -
24 November 2013 - 07:25
Tante Henny:
Goedemorgen, schitterende beschrijving van alles wat jullie beleven! Geniet er maar van!! ! Liefs ta tante
.
-
24 November 2013 - 11:51
Lianne Aarts:
hoi Marjo en Margot,
Wegens werkzaamheden aan de computer werd ik verrast met 3 hele leuke verslagen van jullie verblijf
daar. Spannend is het wel maar ook de schitterende natuur zoals het beschreven wordt maakt het wel nieuwsgierig.
Genieten jullie nog maar, dan doe ik dat van jullie reisverslagen.
groetjes Lianne. -
25 November 2013 - 15:58
Marijke De Jongh Kraamverzorgende Met Pensioen:
Het is genieten van al je verhalen ik zou er zo naar toe willen zo enthousiast,maar ik zou het akelig vinden om door de slecht begaande wegen en bijna kapotte auto's en 40km lopen over slechte wegen m 'n eindoel te bereiken, leuk zoals je alle mensen daar blij maakt.
Groet Marijke. -
27 November 2013 - 21:43
Tante Thea Van Paul En Ellen:
hallo margot en collega`s, geweldig om je reisverslag te lezen.! ik geniet er van .
groeten ,tante, thea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
