Ode aan de Baardman.
Blijf op de hoogte en volg Margot
09 Februari 2016 | Tanzania, Same
Een klein onderzoekje naar de historie van deze "missiepost" leverde me grote ontdekkingen op! Het is zo dat de Tanzanianen eigenlijk nooit over het verleden praten en ook niet over de toekomst. Ze leven vooral bij de dag van vandaag.
De gebouwen in mijn naaste omgeving nu zijn erg stevig, constructief goed, mooie architectonische accenten en op een prima lokatie gebouwd. Inderdaad dus: Hollandse degelijkheid!
De "mzee's"= oudere mensen uit het dorp be-amen mijn gedachten. Ik heb ze geinterviewd op de soko, op straat, in de dispensary, of in hun hutje. En langzaam wordt de puzzel completer.
Het is zo dat pater Julius Veenboer hier in de vijftiger jaren door een nederlandse congregatie naar het afrikaanse land gestuurd werd. Moet je voorstellen, jong als hij was, zes weken op de boot komt hij hier aan.
Nog nooit in het buitenland geweest, nog nooit een neger gezien, niet wetende of hij zijn familie nog ooit zal weerzien. En dan zie het maar te rooien, boven op een berg. Maar, hij kwam, zag en overwon!
Hij begon met het stichten van een kerkje. Dat was ook de opdracht. Daarnaast een huis voor zichzelf. Pater Julius was bijgenaamd: de Madevu,= de Baardman, want hij had een hele lange baard. Daarna begon hij met de bouw van een basisschool, zodat de kinderen zich konden ontwikkelen. Zelf ging hij daar ook lesgeven en hij was een hele goede leraar. Ze mochten hem graag, de Baardman. Veel kinderen bleken wormen in de darmen te hebben. In een kleine ziekenpost werden ze daarvoor behandeld. Juist ja, die is uitgegroeid tot de hedendaagse Dispensary!
Zelfs met de bouw van een middelbare school is hij begonnen.
Maar in 1961 werd Tanzania zelfstandig. De Engelsen verlieten het land en het gevolg was dat alles nu van de gouvernment was. Behalve de kerk en de basisschool. Maar met de pastorie, de ziekenpost en de middelbare school kon de regering doen wat ze wilde, zelfs met de grond gelijkmaken. Onze Baardman moet furieus zijn geweest!
We vonden een documentenmap met minitieus alles beschreven, wie wat zei, correspondentie met de staat, met de rechtbank. Chronologisch gerangschikt, getypte doordrukken van carbonpapier en zelfs een handgeschreven nederlandse brief. Gerechtelijke procedures volgden en in 1963 is onze Baardman vertrokken. Hij verdient een gouden medaille, wat een inzet! Wij zijn hem eeuwig dankbaar want de kerk, de school en de dispensary bestaan allemaal nog. En een winkeltje in Kighare is nog naar hem vernoemd. (de Baardmanshop)
Hij werd opgevolgd door pater Henri Winkelmolen in 1963. Deze man is later naar Same gegaan en is de prefect, de stichter van de Catholic Diocese of Same. Heel belangrijk geweest dus! De nieuwe school in Same is genoemd naar hem: Winkelmolen-College.
Daarna is pater Jan Bosman voor korte tijd geweest. Velen van ons kenden hem. Hij heeft drie kerken gesticht, o.a. in Bwambo. Hij wilde absoluut niet zijn laatste dagen slijten in Nederland en verborg zijn paspoort. Hier was zijn thuis en een jaar voor zijn dood heb ik hem nog bezocht, hij was heel gelukkig hier.
Dan kwam pater Gerard Aerts van 1971- 1973. Dat klinkt brabants. Misschien uit onze regio?
Rond 1974 kwam pater Adriaan van Zonneveld. (misschien al wel per vliegtuig). Deze man was erg kunstzinnig en een artiest, volgens de mzee's. Hij tekende o.a. een uitgebreide landkaart. Daarna werd hij overgeplaatst naar Usambara en helaas voor ons, de kaart heeft hij meegenomen.
In die tijd werd er een grote kerk gebouwd, met maar liefst drie ingangen waar nu op zondag 400 mensen komen. In het huis van de Baardman wonen nu drie nonnen waar ik dagelijks advocadosap ga drinken. En er werd een nieuwe pastorie gebouwd. Alles is in 2014 gerenoveerd.
Daarna kwamen pater Adriaan Thijssen en pater Frans Leeman. En met name die laatste, padre Francis daarover fluistert een omaatje van 80 jaar me toe (in een hutje): als je de Bijbelteksten niet kende kreeg je klappen in je gezicht! Geen lieverdje dus, deze Francis..
Deze paters zijn geruime tijd gebleven tot 1981.
En dan gingen zij naar het kloosterbejaardenhuis in Nederland, hun laatste jaren slijten. Met op de kast speermannetjes, herinnerend aan hun mooie tijd in de bush.
Als ze net zo omarmd zijn door de bevolking als ik dan hebben ze een prachtige tijd gehad. En zelf was is maar twee weken in de bergen..
Maar als ik de speermannetjes op mijn kast zie staan zal ik er nog vaak aan terugdenken.
En de Baardman heeft vast een heel mooi plaatsje in de hemel gekregen als dank voor zijn prachtige levenswerk, waar we nu nog de vruchten van plukken.
De gebouwen in mijn naaste omgeving nu zijn erg stevig, constructief goed, mooie architectonische accenten en op een prima lokatie gebouwd. Inderdaad dus: Hollandse degelijkheid!
De "mzee's"= oudere mensen uit het dorp be-amen mijn gedachten. Ik heb ze geinterviewd op de soko, op straat, in de dispensary, of in hun hutje. En langzaam wordt de puzzel completer.
Het is zo dat pater Julius Veenboer hier in de vijftiger jaren door een nederlandse congregatie naar het afrikaanse land gestuurd werd. Moet je voorstellen, jong als hij was, zes weken op de boot komt hij hier aan.
Nog nooit in het buitenland geweest, nog nooit een neger gezien, niet wetende of hij zijn familie nog ooit zal weerzien. En dan zie het maar te rooien, boven op een berg. Maar, hij kwam, zag en overwon!
Hij begon met het stichten van een kerkje. Dat was ook de opdracht. Daarnaast een huis voor zichzelf. Pater Julius was bijgenaamd: de Madevu,= de Baardman, want hij had een hele lange baard. Daarna begon hij met de bouw van een basisschool, zodat de kinderen zich konden ontwikkelen. Zelf ging hij daar ook lesgeven en hij was een hele goede leraar. Ze mochten hem graag, de Baardman. Veel kinderen bleken wormen in de darmen te hebben. In een kleine ziekenpost werden ze daarvoor behandeld. Juist ja, die is uitgegroeid tot de hedendaagse Dispensary!
Zelfs met de bouw van een middelbare school is hij begonnen.
Maar in 1961 werd Tanzania zelfstandig. De Engelsen verlieten het land en het gevolg was dat alles nu van de gouvernment was. Behalve de kerk en de basisschool. Maar met de pastorie, de ziekenpost en de middelbare school kon de regering doen wat ze wilde, zelfs met de grond gelijkmaken. Onze Baardman moet furieus zijn geweest!
We vonden een documentenmap met minitieus alles beschreven, wie wat zei, correspondentie met de staat, met de rechtbank. Chronologisch gerangschikt, getypte doordrukken van carbonpapier en zelfs een handgeschreven nederlandse brief. Gerechtelijke procedures volgden en in 1963 is onze Baardman vertrokken. Hij verdient een gouden medaille, wat een inzet! Wij zijn hem eeuwig dankbaar want de kerk, de school en de dispensary bestaan allemaal nog. En een winkeltje in Kighare is nog naar hem vernoemd. (de Baardmanshop)
Hij werd opgevolgd door pater Henri Winkelmolen in 1963. Deze man is later naar Same gegaan en is de prefect, de stichter van de Catholic Diocese of Same. Heel belangrijk geweest dus! De nieuwe school in Same is genoemd naar hem: Winkelmolen-College.
Daarna is pater Jan Bosman voor korte tijd geweest. Velen van ons kenden hem. Hij heeft drie kerken gesticht, o.a. in Bwambo. Hij wilde absoluut niet zijn laatste dagen slijten in Nederland en verborg zijn paspoort. Hier was zijn thuis en een jaar voor zijn dood heb ik hem nog bezocht, hij was heel gelukkig hier.
Dan kwam pater Gerard Aerts van 1971- 1973. Dat klinkt brabants. Misschien uit onze regio?
Rond 1974 kwam pater Adriaan van Zonneveld. (misschien al wel per vliegtuig). Deze man was erg kunstzinnig en een artiest, volgens de mzee's. Hij tekende o.a. een uitgebreide landkaart. Daarna werd hij overgeplaatst naar Usambara en helaas voor ons, de kaart heeft hij meegenomen.
In die tijd werd er een grote kerk gebouwd, met maar liefst drie ingangen waar nu op zondag 400 mensen komen. In het huis van de Baardman wonen nu drie nonnen waar ik dagelijks advocadosap ga drinken. En er werd een nieuwe pastorie gebouwd. Alles is in 2014 gerenoveerd.
Daarna kwamen pater Adriaan Thijssen en pater Frans Leeman. En met name die laatste, padre Francis daarover fluistert een omaatje van 80 jaar me toe (in een hutje): als je de Bijbelteksten niet kende kreeg je klappen in je gezicht! Geen lieverdje dus, deze Francis..
Deze paters zijn geruime tijd gebleven tot 1981.
En dan gingen zij naar het kloosterbejaardenhuis in Nederland, hun laatste jaren slijten. Met op de kast speermannetjes, herinnerend aan hun mooie tijd in de bush.
Als ze net zo omarmd zijn door de bevolking als ik dan hebben ze een prachtige tijd gehad. En zelf was is maar twee weken in de bergen..
Maar als ik de speermannetjes op mijn kast zie staan zal ik er nog vaak aan terugdenken.
En de Baardman heeft vast een heel mooi plaatsje in de hemel gekregen als dank voor zijn prachtige levenswerk, waar we nu nog de vruchten van plukken.
-
09 Februari 2016 - 11:47
Frans:
Ha die Margot,
Een goede geschiedenisles met mooie verhalen. Erg leuk om al je belevenissen te lezen.
bedankt weer.
-
09 Februari 2016 - 12:00
Truus:
Hoi Margot,
Wat vertel je het allemaal weer mooi .
Je zou eigenlijk een rubriek in de krant moeten hebben in Nederland.
Groetjes vanuit een regenachtig Eindhoven !
-
09 Februari 2016 - 12:56
Marga:
Hoi Margot,
Leuk verhaal weer. Ik heb het doorgestuurd naar Jos P. Ik denk dat hij het vast leuk vind om dit te lezen.
Groetjes, Marga -
09 Februari 2016 - 14:18
Henny:
Hoi Margot, wat een verhaal, geweldig interessant, je had wel journalist kunnen worden! Vannacht heb ik nog van je gedroomed met al je avonturen. Wij gingen hier gewoon naar de carnavalsoptocht om de kleinkinderen te zien, ook leuk Lieve groetjejes. Tante Henny
-
09 Februari 2016 - 16:27
Jos Peeters:
Margot, je zult begrijpen dat dit, als ex-Spiritijn, een prachtig verhaal vind. Op dit moment zijn me een paar dingen, van tijd en plaats, nog niet duidelijk. Ik hoop dat ik er met je over kan praten als je weer in Nederland bent. Of blijf je daar wonen? Ik wens je alle goeds van de wereld. -
09 Februari 2016 - 20:03
Frans V B:
Leuk zo'n geschiedenislesje, Margot! Knap dat je dat allemaal achterhaald hebt. -
10 Februari 2016 - 10:18
Mieke:
Genieten van/door je verhalen!
Leuk! -
10 Februari 2016 - 15:23
Yvette:
Hi Margot,
Wat een belevenissen ,mooi hé ! Ben zo benieuwd naar 't volgend avontuur .
Geniet !!!
Groetjes, Yvette
ps het verzenden gaat nu wel goed gelukkig -
11 Februari 2016 - 13:54
Pierre Van Der Wee:
Het is weer een fantastisch geschiedenis lesje Margot ik smul ervan.
Ook ik kijk weer uit naar het volgende verslagje.
Geniet er nog maar lekker van , en ga zo door , wij genieten er wel van . -
11 Februari 2016 - 16:01
Hedwig:
leuk historisch verhaal!.. Geniet van je tijd daar...
-
13 Februari 2016 - 03:22
Marjorie:
Hoi die Margot,
Ik ben weer bijgelezen, héérlijk die verhalen. En wat ben ik jaloeoeoeoers!!! In positieve zin hoor, want ik gun jou je heerlijke tijd daar van harte. Het begint alweer op te schieten toch, op de helft nu?? Wanneer ben je weer terug in Same? Heb je de elektrostabilisators voor de wasmachines al kunnen regelen? Hoop dat dat gaat lukken, want anders ben ik bang dat ze geen lang leven beschoren zijn. Nog veel success en veel genieten. Groetjes aan st. Agnes, st. Feliciana, st. Margret en alle andere Little sisters en natuurlijk ook de bisschop en de fathers. -
19 Februari 2016 - 15:24
Sjef En Annelies:
Habari Margot
Wat een geweldig leuk verhaal.
We hebben er van genoten. -
26 Februari 2016 - 09:30
Anja:
Hoi Margot,
Even een pauze ingelast in verband met de winterzon.
Wat een historie, zeker als je zelf een pater en broeder in de familie had.
groetjes,
Anja -
27 Februari 2016 - 17:33
Kuijsters:
Lees je verslagen altijd met veel interesse.
Er is een goede journalist aan je verloren gegaan.
Vooral je gevoel voor humor.
Je vindt daar kennelijk nog het rijke roomse leven dat we hier al
Lang begraven hebben.
Veel groeten ook voor Pleun.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
