Coronabubbel.
Blijf op de hoogte en volg Margot
22 Maart 2021 | Bonaire, Kralendijk
Zuurstof, zuurstof, zuurstof.
Zeven patiënten snakken naar lucht op de Intensive Care van Mariadal.
Als ademhalen door een rietje, zo moet dat gevoel zijn.
Een explosie van positieven na een Zuid-Amerikaans feest brengen de ziekenhuisopnames tot ongekende hoogte.
Per akuut is onze IC getransformeerd naar een zogenaamde Cohort IC, wat betekent dat de hele afdeling tot besmet gebied verklaard is. Wij hoeven ons nu maar één keer in ons beschermpak te hijsen, daarmee kunnen we alle patiënten bedienen.
Ook op de verpleegafdeling is zo'n afdeling ingericht voor de minder ernstige gevallen.
De Covid heeft een grillig verloop. Ik zie de patiënten kleine stapjes voorwaarts maken en dan weer twee grote stappen terug.
Sommigen liggen verslapt en in slaap aan de beademingsmachine, sommigen aan een kap of masker met veel extra zuurstof en dan hebben we nog twee Optiflow apparaten, die met grote kracht tot 60 liter zuurstof per minuut de longen inblazen.
De Optiflow komt in beeld als een patiënt het met 6 liter per minuut het niet meer redt. Het is nog enigszins comfortabel want hiermee kan men eten, drinken en praten. In tegenstelling tot de tussenvariant, een masker met een zakje 15 liter zuurstof waarbij je dat niet kunt.
Deze patiëntencategorie is volledig bij bewustzijn, maar erg angstig want natuurlijk zien zij hun medestrijders in slaap en met allerlei slangen om hen heen aan de machine liggen.
Met recht kunnen ze bang zijn dat ze de volgende zijn!
Verplegen op de buik geeft betere resultaten, dus voor hun bestwil moeten ze van ons zo veel mogelijk op de buik liggen. Degenen die het zelf kunnen doen het zelf, de beademden worden natuurlijk geholpen. Om de paar uur gaan ze "zwemmen" wat betekent dat ze een soort borstcrawl in slowmotion doen, om de paar uur de andere arm langs de oren leggen en hoofd met de tube erin naar de andere kant positioneren.
Dat kan met drie mensen.
Maar rug/ buik of omgekeerd gebeurd met één anaesthesist die de luchtweg van de patiënt bewaakt en vier sterke verpleegkundigen die "sandwichen", lakens rollen, duwen en trekken. Een heel proces iedere keer.
Niemand mag natuurlijk bezoek ontvangen, dat maakt het extra moeilijk voor de patienten.
En vooral als ze naar een ander eiland moeten. De meeste patiënten zijn man en rond de 60 jaar. Deze week ook een jonge moeder, 33 jaar en twee kinderen. Wat was ze verdrietig toen we haar vertelde dat ze naar Curacao moest! Het goede nieuws was dat ze de beste was van allemaal.
Dagelijks wordt er geinventariseerd of we de zorg nog aankunnen en soms moeten we een beroep doen op onze collega's van Aruba of Curacao.
Zo hebben we al vier patiënten uit moeten vliegen, met ons eigen ambulancevliegtuig.
Helaas zijn er ook gestorven daar.
Meerdere keren kreeg ik al de vraag van de patiënt: ik hoef toch niet naar Curacao?
Zelfs volzinnen kunnen ze niet spreken, zo benauwd zijn ze, maar we begrijpen elkaar als ze vragen: Curacao?
Naarstig wordt er ook iedere dag geinventariseerd of we voldoende zuurstof hebben. Vooral voor de Optiflow is 60 liter per minuut nodig, dat betekent 86.400 liter per dag, per patiënt!
In het uiterste geval moet een speedboot naar Curacao op en neer of moeten we de Nitrox, duikflessen gaan aanspreken, ruim voldoende aanwezig.
Beschermingsmateriaal hebben we vooralsnog genoeg, hoewel we scheepsladingen te kleine FFP2 maskers hebben en je oren er na een dienst bijna afvallen, zo'n pijn doet het waar de elastiekjes zitten. Tsja, Chinezen hebben kleinere hoofden denk ik.
En het is wel erg transpireren in de plastic schorten, mutsen, handschoenen en brillen op een tropisch eiland.
We zijn inmiddels ook hier helemaal in lockdown gegaan. Winkels en restaurants dicht. Avondklok. Afijn, jullie kennen het als geen ander.
Gelukkig is het mooi weer en kun je na werktijd een plons in zee nemen om al die bacillen kwijt te geraken. En conditie op pijl houden met zwemmen, fietsen, windsurfen en snorkelen. Want het is topsport.
Alle toeristen zijn inmiddels vertrokken. Het is rustig overal.
En op de stranden ben je even uit de Coronabubbel, want de natuur gaat gewoon door. De grote, bruine pelikanen vangen de visjes uit de zee, de golven blijven maar aanspoelen, de wind waait nog steeds altijd uit het noord-oosten en de palmbomen wuiven..
De meeuwen deinen mee op de wind en de krabbetjes lopen voorzichtig het strand op en kruipen weg in een holletje.
Lockdown in Paradise Island.
Hilarisch als je na je avonddienst alleen nog maar ezels op de weg ziet! Die hebben nog steeds vrij spel en gaan lekker staan poepen met de hele familie.
op de rotonde waar je langs moet
En voor mij nog minder als twee weken te gaan.
Laten we hopen dat de maatregelen hier z'n uitwerking hebben en de aantallen weer terug lopen.
Stay healthy allemaal en laten we hopen snel uit deze Coronabubbel te komen!
Margot.
P.S. Zoals jullie wellicht weten is de president van Tanzania, Magafuly, vorige week gestorven. Vrijdag wordt hij begraven. Zou overleden zijn aan een hartziekte.. Inmiddels is de vice-president hem opgevolgd. Een gesluierde vrouw uit Zanzibar, de eerste vrouwelijke president van Tanzania.
Zeven patiënten snakken naar lucht op de Intensive Care van Mariadal.
Als ademhalen door een rietje, zo moet dat gevoel zijn.
Een explosie van positieven na een Zuid-Amerikaans feest brengen de ziekenhuisopnames tot ongekende hoogte.
Per akuut is onze IC getransformeerd naar een zogenaamde Cohort IC, wat betekent dat de hele afdeling tot besmet gebied verklaard is. Wij hoeven ons nu maar één keer in ons beschermpak te hijsen, daarmee kunnen we alle patiënten bedienen.
Ook op de verpleegafdeling is zo'n afdeling ingericht voor de minder ernstige gevallen.
De Covid heeft een grillig verloop. Ik zie de patiënten kleine stapjes voorwaarts maken en dan weer twee grote stappen terug.
Sommigen liggen verslapt en in slaap aan de beademingsmachine, sommigen aan een kap of masker met veel extra zuurstof en dan hebben we nog twee Optiflow apparaten, die met grote kracht tot 60 liter zuurstof per minuut de longen inblazen.
De Optiflow komt in beeld als een patiënt het met 6 liter per minuut het niet meer redt. Het is nog enigszins comfortabel want hiermee kan men eten, drinken en praten. In tegenstelling tot de tussenvariant, een masker met een zakje 15 liter zuurstof waarbij je dat niet kunt.
Deze patiëntencategorie is volledig bij bewustzijn, maar erg angstig want natuurlijk zien zij hun medestrijders in slaap en met allerlei slangen om hen heen aan de machine liggen.
Met recht kunnen ze bang zijn dat ze de volgende zijn!
Verplegen op de buik geeft betere resultaten, dus voor hun bestwil moeten ze van ons zo veel mogelijk op de buik liggen. Degenen die het zelf kunnen doen het zelf, de beademden worden natuurlijk geholpen. Om de paar uur gaan ze "zwemmen" wat betekent dat ze een soort borstcrawl in slowmotion doen, om de paar uur de andere arm langs de oren leggen en hoofd met de tube erin naar de andere kant positioneren.
Dat kan met drie mensen.
Maar rug/ buik of omgekeerd gebeurd met één anaesthesist die de luchtweg van de patiënt bewaakt en vier sterke verpleegkundigen die "sandwichen", lakens rollen, duwen en trekken. Een heel proces iedere keer.
Niemand mag natuurlijk bezoek ontvangen, dat maakt het extra moeilijk voor de patienten.
En vooral als ze naar een ander eiland moeten. De meeste patiënten zijn man en rond de 60 jaar. Deze week ook een jonge moeder, 33 jaar en twee kinderen. Wat was ze verdrietig toen we haar vertelde dat ze naar Curacao moest! Het goede nieuws was dat ze de beste was van allemaal.
Dagelijks wordt er geinventariseerd of we de zorg nog aankunnen en soms moeten we een beroep doen op onze collega's van Aruba of Curacao.
Zo hebben we al vier patiënten uit moeten vliegen, met ons eigen ambulancevliegtuig.
Helaas zijn er ook gestorven daar.
Meerdere keren kreeg ik al de vraag van de patiënt: ik hoef toch niet naar Curacao?
Zelfs volzinnen kunnen ze niet spreken, zo benauwd zijn ze, maar we begrijpen elkaar als ze vragen: Curacao?
Naarstig wordt er ook iedere dag geinventariseerd of we voldoende zuurstof hebben. Vooral voor de Optiflow is 60 liter per minuut nodig, dat betekent 86.400 liter per dag, per patiënt!
In het uiterste geval moet een speedboot naar Curacao op en neer of moeten we de Nitrox, duikflessen gaan aanspreken, ruim voldoende aanwezig.
Beschermingsmateriaal hebben we vooralsnog genoeg, hoewel we scheepsladingen te kleine FFP2 maskers hebben en je oren er na een dienst bijna afvallen, zo'n pijn doet het waar de elastiekjes zitten. Tsja, Chinezen hebben kleinere hoofden denk ik.
En het is wel erg transpireren in de plastic schorten, mutsen, handschoenen en brillen op een tropisch eiland.
We zijn inmiddels ook hier helemaal in lockdown gegaan. Winkels en restaurants dicht. Avondklok. Afijn, jullie kennen het als geen ander.
Gelukkig is het mooi weer en kun je na werktijd een plons in zee nemen om al die bacillen kwijt te geraken. En conditie op pijl houden met zwemmen, fietsen, windsurfen en snorkelen. Want het is topsport.
Alle toeristen zijn inmiddels vertrokken. Het is rustig overal.
En op de stranden ben je even uit de Coronabubbel, want de natuur gaat gewoon door. De grote, bruine pelikanen vangen de visjes uit de zee, de golven blijven maar aanspoelen, de wind waait nog steeds altijd uit het noord-oosten en de palmbomen wuiven..
De meeuwen deinen mee op de wind en de krabbetjes lopen voorzichtig het strand op en kruipen weg in een holletje.
Lockdown in Paradise Island.
Hilarisch als je na je avonddienst alleen nog maar ezels op de weg ziet! Die hebben nog steeds vrij spel en gaan lekker staan poepen met de hele familie.
op de rotonde waar je langs moet
En voor mij nog minder als twee weken te gaan.
Laten we hopen dat de maatregelen hier z'n uitwerking hebben en de aantallen weer terug lopen.
Stay healthy allemaal en laten we hopen snel uit deze Coronabubbel te komen!
Margot.
P.S. Zoals jullie wellicht weten is de president van Tanzania, Magafuly, vorige week gestorven. Vrijdag wordt hij begraven. Zou overleden zijn aan een hartziekte.. Inmiddels is de vice-president hem opgevolgd. Een gesluierde vrouw uit Zanzibar, de eerste vrouwelijke president van Tanzania.
-
22 Maart 2021 - 21:57
Silvia:
Hoi Margot, heel veel sterkte de laatste weken met de enorme toename van het aantal Covid patiënten. Stay safe en tot snel in Brabant. Gezellig weer bijkletsen. Lieve groet Sil -
22 Maart 2021 - 23:09
Yvette :
Hey Margot, wat fijn dat op Bonaire wel gezwommen fietsen etc mag, nl op de andere eilanden mag het niet en aan de hand van auto-nummerbord(even/oneven) mag je 2x in de week boodschappen doen en naar apotheek. Complete lockdown dus.. 2e keer.
Naast 't harde werken nog even genieten van d prachtige eiland. Stay safe, groetjes Yvette -
23 Maart 2021 - 11:22
Jan Rensen:
Hoi Margot, al uitgebreid whattsappcontact gehad dus ik kan je alleen voor je resterende 7 diensten sterkte wensen en we zien je graag in de Vigiliusstraat verschijnen voor je volgende etentje. En de Afrikaanse vrouwen liggen klaar!! Tot snel,
Jan -
23 Maart 2021 - 12:27
Christel:
Ha MArgot,
De laatste loodjes voor jou, maar wel een pittig einde zo van je werkzaamheden in het ziekenhuis. Wel fijn dat het buiten op het eiland nog goed vertoeven is.
Hier gaat het qua weer gelukkig ook weer de goede kant op; minder koud, een zonnetje zo nu en dan en volop narcissen en krokussen langs de weg. -
23 Maart 2021 - 17:38
Mathilde:
Zo Margot, nog zwaar zo op het ende van je verblijf daar, maar gelukkig kun je nog naar het strand en surfen.als je hier terug bent is het hier ook mooi en kun je de plas weer op! -
27 Maart 2021 - 18:39
Henny De Jongh:
Lieve Margot, ongelooflijk dat men na een feestje zo ziek kan worden, wat een verhaal wel heel duidelijk! Gelukkig dat je wel een beetje kunt sporten en in de zee kunt zwemmen. Gelukkig kom je binnenkort weer gezond naar huis.Veel sterkte en geniet nog maar lekker van de zee in je vrije tijd.Lieve groetjes ta tante Henny -
29 Maart 2021 - 21:31
Christel De Kok:
Oh jee!! Zo veel ernstig zieke Covid patiënten, winkels en restaurants dicht en zelfs een avondklok op Bonaire...... de overgang naar het leven in Nederland zal zo voor jou wat minder moeilijk zijn. Goede terugreis en tot snel! -
30 Maart 2021 - 14:57
Lianne Aarts:
Hallo Margot,
Wat vreselijk is het daar met corona patienten.
Hier gaat het ook niet goed maar toch iets beter dan bij jullie.
Je hebt wel goede ontspanning na je diensten, waar wij hier jaloers op zijn,
Maar het zal zeker ook wel fijn zijn om weer even terug in Goirle te zijn.
Het weer is momenteel goed en dat mag zo nog wel een tijdje duren.
Ik wens je een goede reis, en kijk weer uit naar je nieuwe reisverslag.
Lieve groeten, Lianne. -
08 April 2021 - 12:56
Marjorie:
Hoi Margot,
Heftig hoor, wel andere koek als werken in Kighare. Dat dit zo'n vreselijke impact heeft op de hele wereld hadden we ons in het begin niet kunnen bedenken. En het gaat maar door. Ik hoor je niets zeggen over vaccinaties op Bonaire?
Je bent, als ik dit zit te typen, alweer bijna terug. Heb je al weer nieuwe plannen? Als het goed is gaan we elkaar zien op 22 april om 20:00u. Dan is de vergadering van de Tanzania werkgroep gepland. Via teams. Heb je nog inbreng voor de agenda?
Groetjes Marjorie -
14 April 2021 - 13:41
Hedwig:
Hoi Margot,
Ik heb je verslagen even terug gelezen...Je bent allang en breed thuis maar ik vind het bovenstaande verhaal indrukwekkend om te lezen...Ja, je uitleg over de zorg rondom corona patiënten is helder en duidelijk beschreven, ik krijg er gelijk een beeld bij van wat we hier zoal op tv zien.... groetjes Hedwig
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
