Ayo!

Dan is het Caribisch avontuur voorbij. Het venijn zat hem wel in de staart, de Coronapatienten bleven maar toestromen.
Ook op de naburige eilanden en met name Curacao kreeg de volle laag.

Smeekbedes om nog tenminste twee weken te blijven heb ik in de wind moeten slaan. Het is genoeg, ben al een maand langer dan gepland. Bovendien is 40 uur werken best wel veel.

Maar het was een onvergetelijke ervaring en ik ben zeer dankbaar dat ik dat allemaal mee mocht maken.
En het maakte me blij om te horen in het afscheidsliedje dat ze voor me gemaakt hadden dat ik nog erg snel was....

Zoveel nieuwe vriendschappen zijn ontstaan, zoveel onderlinge gezelligheid, de maandagavond bbq's op het strand, het carpoolen naar het werk, de samenwerking met Bonaireans, Belgen en Colombianen op de werkvloer en alle talen die door elkaar gesproken werden...

Vier maanden in een fijn appartement met een palmboom voor de deur, een pick-up truck en mijn speedy Gazelle fiets, die ik weer voor de aankoopprijs verkocht heb.
Alle fietstochtjes naar Kralendijk en blij worden als er weer een schip aan de kade lag, alle ijsjes bij Gio's.

Ook de tankbeurten bij Rincon (nu moeten er wat mensen lachen) zal ik niet vergeten. Voor $26 een volle tank! Halleluya.

Altijd was er wel een maatje om mee te windsurfen, te snorkelen of te eten.
Jammer dat we de laatste maand nog in lockdown gingen en restaurantbezoek niet meer mogelijk was.
Gelukkig konden we daarvan nog volop profiteren toen m'n broers op bezoek waren. Het was leuk om te zien hoe ze genoten van het paradijs, na maanden in lockdown in Nederland.

En natuurlijk de zon die iedere dag schijnt. Hoewel het in december wel erg warm was en 's nachts koelt het niet af. Nooit heb ik een trui aangehad.
Prachtige sterrenhemels 's avonds en vele mooie zonsondergangen. De muggen zal ik niet missen.

Alle in vier maanden vergaarde spullen zijn verdeeld onder de achterblijvers en de nieuwkomers. Waaronder een heuse bibliotheek en een duikwinkeltje.

Een splinternieuwe 777 komt ons halen op Flamingo Airport. Eerst op Aruba nog wat mensen ophalen en dan zit het vliegtuig aardig vol.

En dan sta je een dag later gewoon weer in Nederland! Het is wel koud, dat had ik toch net gedacht te omzeilen!

Inmiddels ben ik weer een weekje thuis en bezig aan een meet & greet ronde. Ik begrijp dat jullie smachten naar het krijgen van een vaccinatie. Het is toch te gek dat mijn collega's van de hartbewaking nog steeds niet zijn ingeent?

Ik heb zo een donkerbruin vermoeden dat die blauwe vogel zeer binnenkort langs zal komen om me naar warm Afrika te brengen, dat zou me niet verbazen...wie stapt er mee in?