Imagine,
Blijf op de hoogte en volg Margot
21 Oktober 2021 | Tanzania, Same
je bent tien jaar. Je slaapt in een bed met nòg twee broertjes. Achter een gordijntje onder een dunne deken.
Je maag is niet helemaal gevuld, want het eten moest met tienen gedeeld worden.
Er is één kerosinelampje dat de hele hut verlicht, maar er is geen tafel om huiswerk aan te maken. Bovendien moet er hout gehaald worden en water. Moeder kan het niet alleen.
Als er feest is komt er rijst op tafel. Vlees, kaas of melk zijn er nooit en met bruine bonen krijg je ook eiwitten binnen.
Je draagt een tot op de draad versleten schooluniform, dat heb je altijd aan, je slaapt er zelfs in je hebt geen andere kleren. Een schone onderbroek is zelfs ondenkbaar.
De armoedecirkel, the circle of poverty gaat zo generatie op generatie door en is erg moeilijk te doorbreken.
Er bestaan privé-scholen, engelstalig, in Tanzania, maar niet te betalen voor deze mensen. Maar je kansen op de arbeidsmarkt en daarmee toekomst nemen aanzienlijk toe als je van deze school afkomt.
Pauli komt uit zo'n gezin en we gaan hem een kans geven. Hij is inmiddels tien jaar en kan nog steeds niet lezen en schrijven. We volgen hem al jaren, hebben maandenlang bijlessen laten geven, maar weinig progressie.
Helaas werd hij ieder jaar naar de volgende klas bevorderd, zonder attentie van wie dan ook. (Zie verhaaltje Pauli in 2019).
Inmiddels zit hij in groep 5 van de lokale school, véél te moeilijk. Hij dobbert mee maar moet doodongelukkig zijn. Ontelbare zweepslagen heeft hij al gehad omdat hij de antwoorden niet wist.
Vandaag is het zo ver. Hij wordt ingeschreven bij de nieuwe school, maar moet eerst getest worden voor het nivo. In alle vroegte kwam hij naar beneden hobbelen met de Landcruiser.
De ogen uitkijkend naar het leven in de grote stad. Een asfaltweg met grote trucks en bussen vol mensen.
Zoveel indrukken. (Echte) aapjes lopen hier rond, hij probeert met ze te voetballen. Twee nachtjes in een hotel. Een warme douche, gewoon de kraan openzetten, kun je je voorstellen? Een toilet doortrekken, nog nooit gedaan.
De uitslag van de test viel tegen. Kan nog niet eens mee in Standard 1! Mijn God! Hoe is het mogelijk dat hij tussenexamen voor Standard4 met goed resultaat heeft afgerond?
Dit betekent terug naar de kleuterklas.. en een speciaal programma.
Het leek me beter om Pauli in een gastgezin te doen vlakbij de school, dan type kostschool. Slaapzalen, orde en tucht is echt een brug te ver.
Dus Pauli naar het gastgezin gebracht, afscheid genomen en terug naar mijn hotel 3 km verderop.
Je gelooft het niet, maar wie stond er een uur later achter me op badslippertjes?? Weggelopen dus...
Teveel indrukken voor een jongen van tien jaar.
Hij is weer terug thuis
, heeft het hoogste woord. Voetbalt met zijn We laten het even afkoelen, het komt wel goed.
Inmiddels al een week hier, daarvoor een paar dagen in Moshi en een paar dagen in Same. Een fiets gekocht in Moshi. Veel bezoekjes afgelegd, etentjes gegeven en de echokop met veel succes in Same afgeleverd! Het apparaat werkte meteen. Heel veel dank aan onze Dr. Anton! En heel veel groetjes van iedereen hier!
Uiteraard als altijd veel reuring hier. Dan weer ineens acht logées, dan weer geen stromend water, een zieke leerkracht, bevallingen, plotselinge feestdag en wat al niet meer.
En iedere dag tientallen blije kinderen, zij laten de zon iedere dag schijnen!
Je maag is niet helemaal gevuld, want het eten moest met tienen gedeeld worden.
Er is één kerosinelampje dat de hele hut verlicht, maar er is geen tafel om huiswerk aan te maken. Bovendien moet er hout gehaald worden en water. Moeder kan het niet alleen.
Als er feest is komt er rijst op tafel. Vlees, kaas of melk zijn er nooit en met bruine bonen krijg je ook eiwitten binnen.
Je draagt een tot op de draad versleten schooluniform, dat heb je altijd aan, je slaapt er zelfs in je hebt geen andere kleren. Een schone onderbroek is zelfs ondenkbaar.
De armoedecirkel, the circle of poverty gaat zo generatie op generatie door en is erg moeilijk te doorbreken.
Er bestaan privé-scholen, engelstalig, in Tanzania, maar niet te betalen voor deze mensen. Maar je kansen op de arbeidsmarkt en daarmee toekomst nemen aanzienlijk toe als je van deze school afkomt.
Pauli komt uit zo'n gezin en we gaan hem een kans geven. Hij is inmiddels tien jaar en kan nog steeds niet lezen en schrijven. We volgen hem al jaren, hebben maandenlang bijlessen laten geven, maar weinig progressie.
Helaas werd hij ieder jaar naar de volgende klas bevorderd, zonder attentie van wie dan ook. (Zie verhaaltje Pauli in 2019).
Inmiddels zit hij in groep 5 van de lokale school, véél te moeilijk. Hij dobbert mee maar moet doodongelukkig zijn. Ontelbare zweepslagen heeft hij al gehad omdat hij de antwoorden niet wist.
Vandaag is het zo ver. Hij wordt ingeschreven bij de nieuwe school, maar moet eerst getest worden voor het nivo. In alle vroegte kwam hij naar beneden hobbelen met de Landcruiser.
De ogen uitkijkend naar het leven in de grote stad. Een asfaltweg met grote trucks en bussen vol mensen.
Zoveel indrukken. (Echte) aapjes lopen hier rond, hij probeert met ze te voetballen. Twee nachtjes in een hotel. Een warme douche, gewoon de kraan openzetten, kun je je voorstellen? Een toilet doortrekken, nog nooit gedaan.
De uitslag van de test viel tegen. Kan nog niet eens mee in Standard 1! Mijn God! Hoe is het mogelijk dat hij tussenexamen voor Standard4 met goed resultaat heeft afgerond?
Dit betekent terug naar de kleuterklas.. en een speciaal programma.
Het leek me beter om Pauli in een gastgezin te doen vlakbij de school, dan type kostschool. Slaapzalen, orde en tucht is echt een brug te ver.
Dus Pauli naar het gastgezin gebracht, afscheid genomen en terug naar mijn hotel 3 km verderop.
Je gelooft het niet, maar wie stond er een uur later achter me op badslippertjes?? Weggelopen dus...
Teveel indrukken voor een jongen van tien jaar.
Hij is weer terug thuis
, heeft het hoogste woord. Voetbalt met zijn We laten het even afkoelen, het komt wel goed.
Inmiddels al een week hier, daarvoor een paar dagen in Moshi en een paar dagen in Same. Een fiets gekocht in Moshi. Veel bezoekjes afgelegd, etentjes gegeven en de echokop met veel succes in Same afgeleverd! Het apparaat werkte meteen. Heel veel dank aan onze Dr. Anton! En heel veel groetjes van iedereen hier!
Uiteraard als altijd veel reuring hier. Dan weer ineens acht logées, dan weer geen stromend water, een zieke leerkracht, bevallingen, plotselinge feestdag en wat al niet meer.
En iedere dag tientallen blije kinderen, zij laten de zon iedere dag schijnen!
-
21 Oktober 2021 - 19:12
Jan Rensen:
Hoi Margot, weer een mooi verslag maar wat een drama rond dat kind; dan besef je pas hoe belachelijk luxe wij het hier hebben. En toch maar klagen !! Al die complotdenkers, aanhangers van Baudet en Wilders zouden eens 2 weken daar moeten doorbrengen, komen ze geheid normaal terug!! Margot, ga zo door !!! -
22 Oktober 2021 - 17:07
Mathilde Wester:
Weer prachtig beeldend geschreven Margot! En geniet van de leuke dingen! -
24 Oktober 2021 - 16:45
Marjorie:
Hoi Margot, wat een verhaal weer. Ik heb Pauli niet gevolgd, maar hoef, als ik in Tanzania maar om me heen te kijken en zie ze allemaal, de Pauli's. Met Pauli zoveel anderen en de kansen zijn klein. Wat mooi dat hij dit heeft mogen proeven, ook al is het allemaal wat teveel. Maar soms blijft er toch iets hangen en ziet hij over enkele jaren zelf misschien mogelijkheden. Omdat hij nu heeft gezien dat het anders kan. Dat andere was er tot nu toe nooit en ik hoop dat het hem triggert. Binnenkort neem ik contact met je op. En ik hoop je te zien op onze volgende vergadering.
Groetjes Marjorie -
25 Oktober 2021 - 17:25
Desiree:
Super fijn om weer bij te zijn met het lezen van jouw bijzondere, emotionele maar vooral leerzame verhalen Margootje.
Verheug je weer te zien en lekker weer ouderwets bij te kletsen.
Liefs en heel veel groetjes aan de kindjes daar.
Desiree.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
