Masai anno 2021
Blijf op de hoogte en volg Margot
22 Augustus 2021 | Tanzania, Same
Het leek me leuk om met de meiden de Masai nog eens te bezoeken. Jaren geleden ben ik er geweest en dat had grote indruk op me gemaakt.
Koeiebloedsoep, geen notie van tijd of jaartal, alleen wat doeken om hebben.
Veel geiten en koeien en meerdere vrouwen voor de man.
Dat treft! Nguinya kan ons rondleiden door z'n thuisland.
Hij is een Masai-jongen, een aantal jaren geleden gescout bij de Tilburgse Masaischool in Lesirwai. (Ongelofelijk, héél ver van de bewoonde wereld heeft Stichting Tilburg-Tanzania daar een prachtige school neergezet.)
Het Van der Hoeven- Zadockfonds heeft voor deze jongen zijn droom waargemaakt! Hij heeft een beurs gekregen om de lerarenopleiding in Arusha te doen, een paar jaar geleden.
Hij vertelde meters hoog in de lucht te zijn gesprongen, zoals alleen de Masai kan, toen hij het telefoontje kreeg! Hij kon het niet geloven.
Nu geeft hij les op de Winkelmolenschool, je hoort het al, vernoemd naar een Nederlandse missionaris. English medium, Engelstalig onderwijs daar.
Met een Jeep gaan we 50 km landinwaarts, over rode zandpaden, dóór en langs dorre pikstruiken, langs baobab-bomen, afrikaanser kan het niet. Geiten, koeien en ezels versperren regelmatig de weg.
Het is echt diep in Afrika en dan zien we plots een vliegtigje op een smalle airstrip! Mobile clinic, dus verpleegkundigen, opgehaald in Hedaru, die onder een grote baobabboom kindrren wegen en vaccineren.
Ieder kind tot 5 jaar heeft een kaart en daarop wordt alles zorgvuldig bijgehouden. Is tevens je geboortebewijs en daarmee besta je dus!
Vervolgens zakken we af naar de Panganirivier en hebben mooie gesprekken met de Masai, ze spreken goed engels. Ze waren zich aan het wassen bij de rivier en doen voor de gelegenheid wat rode en paarse doeken om.
Prachtig vinden ze m'n mooie nichtjes met lange haren en er wordt stevig onderhandeld over de prijs.
Nee, ze zijn onbetaalbaar!
De rijkste had 500 koeien, 3 vrouwen en 6 kinderen en een smartphone. Hilarisch vonden ze het toen we vroegen hoe dat dan in praktijk in z'n werk gaat. Maar we kregen de antwoorden!
Na een boottochtje op de krokodillenrivier, we zagen er nog een langs de kant,gingen we naar het dorpje/kraal van Nguinya. Hij was er een mooi nieuw huis aan het bouwen met golfplaten dak.
Apetrots was hij, de mooiste hut van het dorp.
Na nog wat geschenken uitgewisseld te hebben en een bliksembezoek aan de school in Lesirwai te hebben gebracht, ziet er nog goed uit, gingen we huiswaarts. De prachtige afrikaanse zonsondergang zorgde voor een gouden randje van deze onvergetelijke dag!
De vrouwen in deze Masaicultuur zijn volledig ondergeschikt aan de man. Zij zijn er om al jong kinderen te baren, zoveel mogelijk en de kinderen zijn van iedereen.
Zij zijn niet naar school geweest, spreken geen kiswahili maar dialect.
Zij bouwen de hutten, koken, halen water en pleasen de echtgenoot.
Zoals ik hoor begint ook hier nu de emancipatie. Ze willen zich verenigen en eigen geld hebben. Hoe lang geleden was dit proces bij ons?
We zitten vanwege een begrafenis, de moeder van Emmanuel, een aantal dagen in Same.
Onze vrienden van Same Hospital kennen zware tijden. Veel Covid, nauwelijks beschermingsmateriaal. Met als resultaat dat ook veel verpleegkundige besmet zijn. Hoewel de directie glashard ontkend.
Een test moet naar Moshi en uitslag duurt 3 dagen.. Mensen zijn bang en zelfs schoolkinderen dragen mondkapjes.
Ook een bezoek gebracht aan Mukomazi National Park, op 8 km van Same. Tsjonge wat een dieren daar! Veel olifanten, giraffen, zebra's, gemsbokken en wat al niet meer. Afrika op z'n best!
Karibu sana als de Covid hier verdwenen is! Mungu akubariki!
Margot
Koeiebloedsoep, geen notie van tijd of jaartal, alleen wat doeken om hebben.
Veel geiten en koeien en meerdere vrouwen voor de man.
Dat treft! Nguinya kan ons rondleiden door z'n thuisland.
Hij is een Masai-jongen, een aantal jaren geleden gescout bij de Tilburgse Masaischool in Lesirwai. (Ongelofelijk, héél ver van de bewoonde wereld heeft Stichting Tilburg-Tanzania daar een prachtige school neergezet.)
Het Van der Hoeven- Zadockfonds heeft voor deze jongen zijn droom waargemaakt! Hij heeft een beurs gekregen om de lerarenopleiding in Arusha te doen, een paar jaar geleden.
Hij vertelde meters hoog in de lucht te zijn gesprongen, zoals alleen de Masai kan, toen hij het telefoontje kreeg! Hij kon het niet geloven.
Nu geeft hij les op de Winkelmolenschool, je hoort het al, vernoemd naar een Nederlandse missionaris. English medium, Engelstalig onderwijs daar.
Met een Jeep gaan we 50 km landinwaarts, over rode zandpaden, dóór en langs dorre pikstruiken, langs baobab-bomen, afrikaanser kan het niet. Geiten, koeien en ezels versperren regelmatig de weg.
Het is echt diep in Afrika en dan zien we plots een vliegtigje op een smalle airstrip! Mobile clinic, dus verpleegkundigen, opgehaald in Hedaru, die onder een grote baobabboom kindrren wegen en vaccineren.
Ieder kind tot 5 jaar heeft een kaart en daarop wordt alles zorgvuldig bijgehouden. Is tevens je geboortebewijs en daarmee besta je dus!
Vervolgens zakken we af naar de Panganirivier en hebben mooie gesprekken met de Masai, ze spreken goed engels. Ze waren zich aan het wassen bij de rivier en doen voor de gelegenheid wat rode en paarse doeken om.
Prachtig vinden ze m'n mooie nichtjes met lange haren en er wordt stevig onderhandeld over de prijs.
Nee, ze zijn onbetaalbaar!
De rijkste had 500 koeien, 3 vrouwen en 6 kinderen en een smartphone. Hilarisch vonden ze het toen we vroegen hoe dat dan in praktijk in z'n werk gaat. Maar we kregen de antwoorden!
Na een boottochtje op de krokodillenrivier, we zagen er nog een langs de kant,gingen we naar het dorpje/kraal van Nguinya. Hij was er een mooi nieuw huis aan het bouwen met golfplaten dak.
Apetrots was hij, de mooiste hut van het dorp.
Na nog wat geschenken uitgewisseld te hebben en een bliksembezoek aan de school in Lesirwai te hebben gebracht, ziet er nog goed uit, gingen we huiswaarts. De prachtige afrikaanse zonsondergang zorgde voor een gouden randje van deze onvergetelijke dag!
De vrouwen in deze Masaicultuur zijn volledig ondergeschikt aan de man. Zij zijn er om al jong kinderen te baren, zoveel mogelijk en de kinderen zijn van iedereen.
Zij zijn niet naar school geweest, spreken geen kiswahili maar dialect.
Zij bouwen de hutten, koken, halen water en pleasen de echtgenoot.
Zoals ik hoor begint ook hier nu de emancipatie. Ze willen zich verenigen en eigen geld hebben. Hoe lang geleden was dit proces bij ons?
We zitten vanwege een begrafenis, de moeder van Emmanuel, een aantal dagen in Same.
Onze vrienden van Same Hospital kennen zware tijden. Veel Covid, nauwelijks beschermingsmateriaal. Met als resultaat dat ook veel verpleegkundige besmet zijn. Hoewel de directie glashard ontkend.
Een test moet naar Moshi en uitslag duurt 3 dagen.. Mensen zijn bang en zelfs schoolkinderen dragen mondkapjes.
Ook een bezoek gebracht aan Mukomazi National Park, op 8 km van Same. Tsjonge wat een dieren daar! Veel olifanten, giraffen, zebra's, gemsbokken en wat al niet meer. Afrika op z'n best!
Karibu sana als de Covid hier verdwenen is! Mungu akubariki!
Margot
-
22 Augustus 2021 - 11:45
Jan Rensen:
Lijkt me een fantastische ervaring, maar je moet echt iets aan die meiden doen. De mensen spatten bijna van de foto's met hun pracht aan kleuren, kledij en lach. En dan komen die meiden in zwarte, donkere, saaie kleding; contrast kon niet groter zijn..... Doet me denken aan onze terugkomst in Nederland na onze eerste 3 maandenreis door midden en zuid Amerika. Overal lachende mensen, een explosie van kleuren......en hier........grauw, zwart, grijs, somber...
Geef het maar even door......wie weet komen ze tot inkeer. Succes verder!!!!! -
22 Augustus 2021 - 11:47
Sjef En Annelies:
Habari Margot, wat heb je het weer mooi verwoord. Alsof we er zelf zijn.
Nog een fijne tijd in het Amani en Kighare. Tutaonana -
22 Augustus 2021 - 11:54
Ton Pulles:
Wat leuk! Ik herken zoveel van je verhaal. Ik ben zelf ook in Lesirwai geweest en het is er prachtig.
Ook goed om te horen dat het schooltje nog in een goede staat is.
Voor die 2 meiden is dit natuurlijk een onvergetelijke ervaring.
Mooie foto's ook.
-
22 Augustus 2021 - 14:04
Karlijn :
Mooi verhaal en ervaringen weer. Hopelijk dat er snel hulp komt voor het ziekenhuis zodat de rust er weer toeneemt.
Dank je wel voor het delen van je ervaringen. Ik krijg zo wel weer heimwee -
23 Augustus 2021 - 11:12
John Peters:
Wat een mooie ervaring Margot! -
23 Augustus 2021 - 12:23
Pierre Van Der Wee:
Wat zijn jou reizen toch telkens weer leuk om te lezen Margot , ik hoop er nog dikwijls van te mogen genieten . -
24 Augustus 2021 - 00:08
Paul:
Hey Margot,
Mooi verslag weer, ik zie het helemaal voor me hoe je die massai uitvraagt. -
08 September 2021 - 10:41
Frans Kuijsters:
Volg nog steeds metaandacht je reisverslag..
Blijf daardoor op de hoogte wat er gebeurd in het
Vergeten continent : Afrika.
Maak van de gelegenheid gebruik om je wat na datum
Proficiat te wensen met je verjaardag op 29 Augustus
Waar zat je toen?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
