Culinair genoegen.

Halleluja! Afrika zit al in het post-Corona tijdperk! Ik denk dat jullie je er nog geen voorstelling van kunt maken.

Als nooit tevoren is er vreugde en blijdschap. Muziek, uitgebreide begroetingen, er wordt gereisd, gewinkeld, open markten en feesten. Begrafenissen en huwelijken. En alles zonder mondkapjes en social distancy.

Er wordt niet meer over gesproken. In het ziekenhuis in Same ben ik geweest. Vorig jaar hadden ze enkele Coronagevallen gehad, maar dit jaar nog niet. Ongekend genieten dus.

En wat een ontvangst! Alsof ik een engel ben en neergedaald uit de hemel, zo voel ik me. Allerlei lekkernijen speciaal voor mij. Iedereen komt groeten en nodigt me uit te komen. Een staande ovatie in een overvolle kerk na een woordje op het podium. Bijna tot tranen geroerd. Wat een warm welkom. De kinderen komen op me afgerend met de handjes omhoog en zeggen op hun beste engels: "we missed you". De mzees lachen hun monden met nog een enkele tand bloot. De moeders met hun prachtige kleurige kleding omhelzen me. Van jong tot oud komen ze zawadi' s/kadootjes brengen aan de deur in de vorm van produkten van het land. Uiteraard betaal ik die, dat is eigenlijk toch wel de bedoeling en ik waardeer deze handelsgeest.

Vervolgens kan ik dan weer alles uitdelen aan de kinderen. Inmiddels pas een week hier en al zoveel belevenissen weer.

Het program is in principe 's morgens de 'voorschoolse opvang' voor de kleuters tot de juf komt. Lekker kleuren, tekenen en bouwen met de kids. Dan een lekker ontbijtje verzorgt door onze housekeeper. Sommigen kennen het verhaal dat zij het leger in zou gaan. Welnu, surprise, ze ging en kwam weer terug! Het leger heeft geen geld voor salarissen, pole sana.
Afijn, daarna naar de Dispensary waar al een hele rij wachtenden staat om ingeschreven te worden, mijn taak. Natuurlijk altijd reuring daar met spoedgevallen en bevallingen. Heel wat kinderen geboren deze week, het was volle maan. Ééntje echt bijna in onze ambulance. We stonden al langs de kant van de weg. Er waren persweëen. Echt een gehannes want het was al donker. Gelukkig al puffend nèt het ziekenhuis gehaald!

Om 16 uur komen de basisschoolkinderen. Dan doen we voetbalwedstrijdjes e.d. en ook de klas wordt weer herbruikt door de meisjes. Dan zijn er twee nieuwe projecten. Een grote verrassing was de opening van een heus restaurant!

Een sublieme vondst om het oude kerkje naast de dispensary deze herbestemming te geven! Zelf Veel vliegen in één klap. Het is een prachtige ruimte met veel licht. Er is al een keuken gemaakt. De timmerman maakt nog tafels bij. De schilder maakt de menukaart. Het naaiatelier steekt ze in een leuk uniform. In de winkeltjes wordt inventaris gekocht. Met een startkapitaal van €300 hebben ze dit al verwezenlijkt. Het enthousiasme spat eraf en de gerechten zijn overheerlijk, dankzij onze topkok Godwin, vader van vier dochters. De rechterhand is Oliva, een lerares nèt met pensioen en vindt niets leukers dan gasten ontvangen. Zo heeft zij een mooie zinnige invulling van haar tijd nu. Dan Christina voor de bediening. Zij verkocht warme thee onder een afdakjeafdakje door weer en wind. Wat is zij ook blij dat ze binnen serveren mag. Over klandizie niet te klagen. De dispensary ontvangt zo'n 50 'zorgvragers' per dag van heinde en ver. Die lusten echt wel iets. De wachtende bromfietstaxi's evenzo. Ook de opgenomen patiënten kunnen meeprofiteren, de verpleegkundigen en de dokter.

Dankzij de goede kookkunsten en de gezellige ruimte om te zitten heeft het een grote aantrekkingskracht ook op de dorpelingen. Uit de kunst dus de gekozen locatie! En de tijd ver vooruit een restaurant in een kerk! Iedereen is bij deze uitgenodigd om hier aan te schuiven! Voor de prijs hoef je het niet te laten, een prachtig geserveerde kop koffie €0,15 en een warme maaltijd voor €0,80. Komt voor jullie alleen een vliegticket bij, maar een PCR test is niet nodig. En een reservering ook niet. Karibu sana! Heel veel groeten van iedereen en van harte welkom in prachtig Tanzania waar we gewoon verder zijn gegaan bij waar we gebleven waren. Volgende keer vertel ik over het andere project en dat gaat over wie er nog meer in het restaurant komen eten?! To be continued...