Hagelstenen.

Dat verwacht je niet in Afrika! Plotseling vielen ze, ik zou het ook niet geloven.

Op zondagmiddag, terugkomend van ons wekelijks uitje naar de rivier.

Tegenwoordig uitgegroeid tot een serieus verpozen aan de waterkant op een kiezelstrandje onder parasolletjes, met zelfgemaakte badkleding aan, onder het genot van versnaperingen en drankjes alsof we ergens in een toeristisch ontwikkeld gebied zijn in plaats van diep in Afrika in het tropisch regenwoud.

De jeugd heeft de grootste lol, spettert en oefent de zojuist geleerde zwemslagen, ze gooien stenen over het water, wassen de haren en broertje of zusje.

Dit unieke plekje zou vele toeristen trekken als het bekend was. Maar we houden het mooi geheim.

Omringt door hoge bomen aande overkant waar naar zeggen grote apen leven en luipaarden.

We zitten aan een stroomversnelling, waarvan het koude water rechtstreeks van de Kilimanjaro komt.

Dan gaat de lucht betrekken en we breken ons kampement op. We moeten nog een kilometer lopen door eucatiptusbossen alvorens we het dorp bereiken en dan breekt de hel los.

Donder, bliksem en hevige regenval, die al gauw brede rivieren maakt van de hoofdweg, normaal een breed zandpad.

We schuilen in een lekkend hutje, waar een moeder met zes kinderen woont, zelfs twee aan de borst.

En dan vallen de hagelstenen als kiezels op het golfplaten dak. Verwonderd pakken de kinderen ze op van de grond voor de deur en stoppen ze als snoepjes in de mond.

Dit hebben ze nog nooit gezien!

De volgende dag blijkt de schade toch groter dan ondergelopen straten en huizen.

De bliksem is ingeslagen in het nieuwe solarsysteem van het ziekenhuisje, alhoewel er zelfs een bliksemafleider gemonteerd was. Hopelijk kan het met resetten goedkomen.

En voor onszelf heeft onze mooie, veelgebruikte, dure desktopcomputer van de school het begeven, inclusief de onmisbare printer, de enige in het dorp. Ondanks dat ze uitstonden, maar de stekker zat in het stopcontact. Het is een flinke tegenslag.

Maar de volgende dag staat de zon gewoon weer hoog aan de hemel, alsof er niets aan de hand was. Het hemelwater droogt snel op en het leven gaat door alsof er niets aan de hand was.

Maar wel zonder computer, zonder printer en de school kan niet zonder..

De kleuterklas raakt niet uitverteld over wat ze gezien en vooral geproefd hebben.

We hebben een leuk clupje van 27 kinderen en ik ben er iedere dag wel te vinden.

We kleuren en knutselen wat af. Met zelfgemaakte verrekijkers kijken we naar de besneeuwde Kilimanjaro. Met goede hulp van Marjorie geven we EHBO les en smeren we een gewonde in met ketchup.

Een dokter en een zuster erbij, ze spelen allen hun rol met verve! En we hebben veel lol.

Favoriet is wedstrijdje blokkentoren bouwen, dan gaan ze helemaal uit hun dak. Hoe simpel kan het zijn?

Class 1 - 4 gaan als een speer. Hoewel er voor ons toch veel bij kijken. Administratief, beleid maken, organisatie en vaak inspringen voor lessen.

Het team van leerkrachten, 7 inmiddels!, is als één grote familie en we discussieren wat af met hun. Ze krijgen heel veel vertrouwen en waardering van ons, de sleutel tot succes.

Dagelijks onderwijzen ze tesamen 139 kinderen. Twee koks zorgen voor een warme lunch voor iedereen en pap als ontbijt. De kinderen zien er dan ook weldoorvoed uit wat het leerproces bevorderd.

Morgen gaan we naar Same, officiële opening van het nieuwe schooljaar.

Elf kinderen mogen mee, meer kunnen er niet in de auto, om een liedje te zingen voor de Bisschop en voor 26 andere scholen.

Het is 35C in Same, Marjorie is er al, bloedheet. De tocht zal ruim twee uur duren, door een National Park.

Het is een uitje, maar we zullen blij zijn als we weer terug zijn in onze Bananenrepubliek, waar het leven en het klimaat fantastisch zijn.

Maar waar naast de powercuts en waterchallenges nu ook hagelbuien bij het leven horen!

Warme groeten uit Afrika!

Margot.

P.S.: Beste lezers,

Door erg drukke werkzaamheden met het afmaken van de nieuwe operatiekamer, het opstarten van de school en veel visite heb ik 6 weken geen tijd gehad om een verhaaltje te schrijven.

Je kunt Marjorie van Roozendaal volgen op Polarsteps eventueel.