Mijn kleuterklas

Sister Margot, SisterMargot,

Al vroeg in de ochtend rennen ze op me af. Ik ben de 'buut'. Wie me het eerste omhelst heeft gewonnen zo lijkt het.

Vol enthousiasme, een rugzak vol energie, in hun beste brabbel Engels praten ze honderd uit.

Alsof we elkaar een week niet gezien hebben. Mijn 28 schatjes, allemaal vijf jaar oud.

Ze begeven zich naar hun vaste plaatsen in subgroepjes van vier. Zorgvuldig uitgekozen wie waar zit. Om de paar weken verandering.

We hebben kinderen van deep down uit de echte bush, rauw en ongemanierd tot uit een naburig "stadje" die met de schoolbus komen en verpest worden door housegirls,ook ongemanierd maar weer anders. Die duidelijk veel meer zoetigheid krijgen en allemaal rotte gebitten hebben! Tot naburige kinderen die dag en nacht bij de school spelen en die ik hun hele leven al ken.

Bijdehante tantes, overaktieve jongens, lieve, behulpzame meisjes, kwajongens, arme, dun aangeklede kinderen, veel te dik aangeklede kinderen

Sommige kinderen zijn nieuw, hebben vier jaar lang bij moeders op het erf rondgescharrelden de wereld gaat nu voor ze open.

Zo leuk om al die interacties te observeren en ze de grenzen te zien opzoeken, nieuwe vriendschappen te zien sluiten, de kat uit de boom zien kijken, ze te zien groeien in hun skills en zeker ook in fysieke groei en de verwondering als ze iets moois hebben gemaakt.

De psychologie zegt dat hun concentratie maximaal 20 minuten is en dat is beslist waar.

Ik doe de dagstart, dat kan zijn ze zelf laten praten of iets over het nieuws vertellen en terugbrengen naar hun niveau, wat warming-up spelletjes, Jan en Piet in het riet vinden ze trouwens heel leuk, ze hebben het nog niet door. De juf wel, die ligt dan bijna onder tafel van het lachen.

Het wereldnieuws van die gestrande maanreizigers bijvoorbeeld maakte echt vragen los. Zo wordt hun wereld langzaam een beetje groter. En natuurlijk vertel ik over Nederland, waar de kinderen allemaal met de fiets naar school gaan en geen warm eten op school krijgen. Waar het heel koud kan zijn, waar wij een huisnummer en een voordeurbel hebben. Waar wij met een trap naar de slaapkamer moeten omdat we niet genoeg ruimte beneden hebben. Ja, ja, niet te mooi maken hè?! En ook dat de maïs heel hoog groeit en geel van kleur is. Ik durf echt niet te vertellen dat die alleen als veevoer gebruikt wordt..

Soms gaan ze gelijk aan het werk, je moet ze goed bezig houden, vinden ze leuk en zitten nog vol energie.

Dobbelen doen ze graag. Ieder groepje van vier krijgt twee dobbelstenen in een blikje en ieder een smal strookje ruitjespapier. Om de beurt gooien, optellen en cijfers onder elkaar zetten.

Om netjes en precies te leren werken. Keurig doen ze dit. Hun naam staat op de tafel, die schrijven ze erboven en zo heb je mooi controle over de voortgang van het kind.

Een ander werkje is velletje ruitjespapier. Emmer vol houten glaslatten van de timmerman, dus voor de hele klas een liniaal.Lekker die ruitjes laten overtrekken, heel precies.

Of leren een bladzijde om te slaan is best moeilijk voor een kleuter, maar volgend jaar moeten ze het kunnen. Daar hebben we dus oude Libelle'sen Bobo's voor. En zo bladeren ze rustig door een hele andere wereld met mooi gedekte tafels, mensen die aan een strand liggen, mooie sieraden om hebben en wat al niet meer. Sister Margot, Sister Margot, look, look.

Leren scheuren, daar worden ze ook heel blij van als ze dan ineens twee stukken in de hand houden. Rekenen oefenen door restaurantje te spelen of winkeltje.

Leren sorteren en van groot naar klein. De hele klas op een rijtje zetten van groot naar klein, de potloden van groot naar klein enz.

Het dorp nabouwen met de hele klas met de leftovers van de timmerman. En dan transformeren mijn kleuters in bruggenbouwers,truckdrivers en torenbouwers.

Materialen hergebruiken we tot in den treure. De oude "ziekenhuisdossiers", lees schriftjes, verknippen. Het geschrevene wordt verbrand. Van de kaft maken we horloges, zaktelefoonsen kettingen en van de rest voor van alles en nog wat. Zo hebben we altijd genoeg papier.

Nu we het concept van "easy drawing" ontdekt hebben, tekenen mijn kleuters met de grootste eenvoud kleurige fruitmanden, auto's, huizen, kinderen, bomen, planten, dieren en zelfs landschappen.

Ze hebben echt al hun voorkeuren. Gaan we stoelendans doen, heel leuk met muziek, is altijd janken. Ze willen precies naast hun vriendinnetje zitten of op een bepaalde kleur stoel. Ze krijgen het niet onder de knie. Daarentegen gaan we een wedstrijdje blokkentoren bouwen doen dan gaan ze helemaal uit hun dak! Je kent ze niet terug. Hilarisch.

Een ander ding is leren kijken. Nu staan wij als Nederlanders wel bekend dat we echt de horizon willen zien en zo ver mogelijk weg willen kijken. Indien ons uitzicht belemmerd wordt slaan we op tilt.

Dus gaan we erop uit met onze zelfgemaakte verrekijkers. Leuk hoe snel ze het oppikken en enthousiast worden. Maar wat wil je, zo ongelofelijk mooi hier. Soms de Kilimanjaro, in volle glorie bij helder weer, 125km ver. Tientallen heuvelruggen tot ver in Kenia. Ze geloven ook alles wat je zegt, mijn schatjes. En dan oefenen we de kleuren en alles laten tellen.

Cooling down is altijd even onze prachtige kerk binnenlopen, dan moeten ze stil zijn. Even zitten, niet praten. 5 minuutjes naar Maria met kindeke Jezus kijken en ze zijn weer zen.

Geld kopiëren is ook favoriet. Met de tong uit de mond tekenen onze meestervervalsers echte geldbiljetten na. De grootste munteenheid, TZS 10.000 is E4,- hebben ze normaal gesproken nooit in de hand.

De munten krassen ze over. De kleinste munteenheid is een zeshoekig muntje van 2 cent. Dat kennen ze heel goed, maar is eigenlijk verboden om in het collectemandje te gooien op zondag.

Natuurlijk vouwen we er ook nog een portemonnee bij, want dat nepgeld moet mee naar huis.

Op z'n tijd vieren we verjaardagen. We pikken één of meerdere kinderen rondom hun verjaardag. Voordeel is dat ze echt niet weten als je jarig zijn in tegenstelling tot de nederlandse kinderen.

Ze krijgen een zelfgemaakte feestmuts, we zingen en dansen en ik zorg voor de traktaties. Meestal banaantjes in drieën gesneden of sinaasappels of zo. Dan hebben ze weer een leuk moment.

Laatst hebben we een klassenuitjenaar de rivier gedaan. Het was een topdag! Goed voorbereid, droogzwemmen in de klas op een stoel geoefend. Speelkleren aan en een extra onderbroek. (Dan zie je dat ze die niet allemaal hebben..) en een kanga mee. Een flesje prik en een oliebol en ze werden helemaal euforisch! Hoe simpel kan het zijn. Een kilometer heen lopen en een kilometer terug. Je ziet dat het fenomeen "chillen" echt niet bekend is bij de mensen hier. De rivier is functioneel,om jezelf of je kleren te wassen.

Maar met sappige verhalen zijn ze thuisgekomen. Hun wereld is weer een beetje groter geworden.

Op weg om "responsible global citizens"te worden, het motto van onze school.

Jullie begrijpen dat Sister Margot haar kleuterklas wel mist en daarom ga ik ze deze week een surprise bezoekje brengen. En kadootjes in de koffer natuurlijk.

Het is nog maar 6 weken geleden, maar wat zullen ze weer gegroeid zijn. En wat zullen we elkaar weer veel te vertellen hebben.

Mijn 28 schatjes van de Mount KarmelSchool.

Sister Margot, sister Margot, ze komt eraan!

Tot snel!