Arme kindjes
Blijf op de hoogte en volg Margot
11 Maart 2018 | Tanzania, Same
Als je echt arm bent heb je de hele dag honger, want er is maar mondjesmaat wat voedsel.
Met een lege maag naar school lopen, de hele dag op school zitten, het hele eind weer terug en dan pas een beetje eten.
Vader en moeder zijn de hele dag op de shamba om te proberen wat opgedroogde maïsplanten te verzorgen.
Het brein werkt ook niet goed als het niet gevoed wordt, geen eiwitten en vitamines krijgt.
Als je eenmaal in de circle of poverty beland is een escape haast onmogelijk. Er is geen geld om te investeren in wat dan ook. Als je even je hoofd boven water hebt zijn er zoveel broodnodige dingen nodig..
En generatie op generatie gaat dit zo door.
Ik kan wel stellen dat de kinderen hier om me heen arm zijn. Toch lijken ze een tomeloze energie te hebben. Ze springen en dansen in het rond en vechten nogal eens lijfelijk, zoals je dat bij ons vroeger ook wel zag. Als je het niet kunt verwoorden sla en schop je er gewoon op los. Twee minuten later zijn het weer vrienden.
Om maar in de gunst te konen voor een "zawadi"= giftie, leven ze zich voor me uit met kleren wassen, de afwas doen, ramen wassen (was nog nooit gebeurd).
Ben al weer een paar keer op de dorpsschool geweest en het onderwijs is nog steeds bedroevend. Zeven klassen, 175 kinderen en vijf leerkrachten (als ze niet ziek zijn).
Vroeger noemden we dit een "bewaarschool" en dat is precies wat het is. Van 8-12 en 14-16u worden de kinderen er bewaard. Voor van alles en nogwat krijgen ze "stikkie", met een zweepje. Tot in de hoogste klassen zitten analfabeten.
Als ik kom lopen ze over de tafels, onder de stoelen, een hekseketel! De leraar is er toch niet. De hele school krijgt een pen en in elke klas vertel ik over ons koninkrijkje van koning Alexander en koningin Maxima. Over de kou in ons land.Heb wel eens verteld over de koelkast, maar dat kennen ze niet.
En dat onze kinderen op de fiets naar school gaan en brood meenemen. En géén schooluniformen dragen. Ik vertel maar niet over de computers, dat is een brug te ver.
Groep 1+2 zitten buiten, daar is geen lokaal voor en als het regent blijven ze gewoon thuis.
Wordt snel vervolgd, maar jullie begrijpen vast wel dat ik hier niet stil zit...
-
11 Maart 2018 - 08:52
Mathilde:
Goh Margot, wat intens bedroevend allemaal, hoe is dat ooit te veranderen, het is puur overleven daar. Er zouden veel meer mensen zoals jij moeten zijn, die daar wat vreugde en verlichting brengen! -
13 Maart 2018 - 11:35
Hedwig:
mooie woorden van Mathilde, sluit ik mij bij aan...
zoals je schrijft, Margot, een circle waar ze niet uit komen...
en we snappen dat jij daar niet stil zit....
Succes Margot!
groetjes Hedwig -
20 Maart 2018 - 08:39
Anja:
Margot,
Dit is inderdaad de harde werkelijkheid daar.
Ze zijn om niets blij en jij geeft daar nog een mooie aanvulling op.
Werk ze en laat ze vooral genieten!
Anja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley