Lijken uit de kast.

Containerhulp. Héél goed bedoeld. Om arme mensen vooruit te helpen. Afgedankte spullen uit Europa of Amerika worden verzameld. Er wordt een dure container gekocht of je huurt ruimte in een andere, door goede doelen gekochte container. Die wordt vervolgens volgestouwd tot de nok, deur dicht en de zegen gegeven.

Dan volgt een lange zeereis, samen met soms honderden containers als legoblokken op elkaar gestapeld. De donor weet vaak niet wat er verder gebeurd, gaat ervan uit dat alles met open armen wordt ontvangen en dat hij met een gul hart een groot gebaar heeft gemaakt om de arme Afrikanen met deze goederen een stap voorwaarts te laten maken.

Nu volgt de praktijk. Ik hoop echt niemand voor het hoofd te stoten, want er zitten soms hele goede bruikbare dingen bij.

Na een wekenlange zeereis komt het schip aan in de haven van Dar Es Salaam in dit geval. Er zit geen chip in de container, de haven is groot, dus met al zijn broertjes en zusjes uit verre landen wordt hij daar ergens neergezet. Netjes beurt afwachten om in te klaren. Dit wachtproces kan maanden duren, de douaniers hebben het druk.

Vervolgens wordt door de douaniers de hele container doorzocht wat voor tax ze al niet kunnen vragen voor al die in hun ogen vaak nieuwe dingen. Dat inklaringsproces kan weken duren en hoge kosten met zich meebrengen voor de ontvanger.
Vervolgens gaat de container per truck het land in naar de plaats van bestemming.
En dan…is het graaien voor de belanghebbenden.
Als wespen op zoetigheid: hebben, hebben, hebben.
Of je het gebruiken kunt of niet. In deze wereld waar de mensen geen bezittingen hebben, behalve de kleren die ze aan hebben is het best te begrijpen. Wat zou jij doen?

Opbergruimte is zeldzaam in Afrika. Je ziet nergens kasten in huizen. Wat kleding ligt in open koffers of dozen van de hele familie bij elkaar of hangt over de waslijn. Zolders hebben ze niet, garages evenmin. Geen keukenkastjes, alleen wat plastic bordjes en bekers.
Nu heb ik een ruimte ontdekt, helemaal volgestouwd met -gegraaide- materialen, zo te zien van italiaanse afkomst. Zeker 10 jaar niet naar omgekeken, alleen nog maar meer rotzooi bijgestouwd, er is ook geen vuilstort hier.
In de middag eens begonnen met uitruimen. Aan mankracht nooit gebrek en voor een paar grijpstuivers helpen ze graag mee.

Veel ziekenhuismaterialen uit Toronto, Canada. Nieuwe spijlenbedden voor kinderen (kind ligt altijd bij de moeder hier), verrotte hooglaagbedden voor volwassenen, zeker 20 nieuwe infuuspalen maar niet compleet, rollators en rolstoelen met mankementen, houten krukken uit lang vervlogen tijden en ga zo maar door. Allemaal heel goed bedoeld hoor!

Verder ook leuke multomapjes uit Italië, kennen ze niet. En dozen vol italiaanse kleding, heb ik meteen uitgedeeld.
In een hoek vind ik nog een oude typmachine van onze missionarissen! En de hele doop- en communie administratie, alles zorgvuldig getypt en geordend! Van rond 1950, geweldig! Toen zij vertrokken werd alles weer met de hand geschreven.

Dus alle ziekenhuismaterialen gewassen en naar het ziekenhuisje gebracht. Daar staat het nu in een oud kerkje te wachten op .. weet ik echt niet. Alles is nu wel overzichtelijk en geordend.

Dan begint het te stortregenen zoals het nergens anders kan.
We vinden meer dan 50 slabben van een psychiatrisch ziekenhuis uit Canada. Kun je mooi voor het spelen van Batman gebruiken of je kunt er een nonnetje van maken. Of regencape. We hebben dik lol en ze springen en dansen in de regen.
Het kleine bosnegertje dat normaal verscholen zit in het woud doet gewoon mee op z’n blote voeten. En we 7lachen allemaal als we hem leren tellen op z’n kleine vingertjes.
Hoe simpel kan het leven zijn.

De leeggekomen ruimte wordt nu geschilderd, een lokale schilder komt de wanden decoreren. Veel ramen en een mooie lichtinval. En dan gaan we er een kleuterklasje van maken waar alleen gespeeld mag worden! Puzzelen, kleuren, bouwen, een poppenhoek, muziek maken en voorlezen.
Want de nieuwe generatie is de toekomst van Afrika. Ik heb er vertrouwen in.

En buiten voor het ziekenhuisje staan nu bed-lijken uit Canada. Hun leven is hier geëindigd, maar ze kunnen niet begraven worden.
We moeten zelf ook oppassen want onlangs hebben we uit Tilburg ook een container gestuurd. De vier echo-apparaten hebben het niet overleefd. En ik vind hier 4 dozen koppelsystemen.. Maar de operatietafel (daar zal nog veel bloed op vloeien), ok-lamp, tandartsstoel en brancard zijn goed aangekomen! Heel blij mee!

Momenteel zit ik in Kighare. In Same komen bisschoppen uit het hele land bij elkaar en is geen plaats in de herberg.
De Dispensary doet het heel goed. Patiënten worden met bed en al aangedragen of per bromfiets afgeleverd. Grote buikabces bij kindje geïncideerd en gedraineerd door de dokter, petje af! Asthma-aanval gaat na behandeling dezelfde dag nog naar huis! Iedere dag reuring.
In de nacht ben ik nog met een barende vrouw met de oude ambulance onderweg geweest. Gelukkig beviel ze nèt niet in de wagen.

We zitten echt met smart te wachten op de nieuwe ambulance. Eigenlijk is de oude dood. Maar de enige auto. Start vaak niet en kapotte radiator.
De nieuwe, een Toyota Landcruiser is verscheept van Japan naar Antwerpen en van daar naar Dar Es Salaam. Na weken ingeklaard, taks betaald door ontvanger. Maar die zal echt met open armen ontvangen worden hier! En dat gaat volgende week gebeuren..als God het wil!

Het wordt steeds warmer hier, nu zo’n 30C.
Hartelijke groeten van iedereen aan iedereen!

Margot.

N.B. Je zult het niet geloven maar Sinterklaas was hier deze week! Door de schoorsteen heeft Zwarte Piet een zak kadootjes afgeleverd!
En 60 communicanten, een huwelijk en een begrafenis.