Met de blauwe vogel mee.
Door: Margot
Blijf op de hoogte en volg Margot
17 Oktober 2022 | Tanzania, Same
De temperatuur in ons land daalt langzaam. De verwarmingen staan nog zoveel mogelijk uit.
Het waterpeil stijgt, maar nog niet voldoende. De verdroogde maïs is geoogst.
De inflatie stijgt naar ongekende hoogte. Het gaat een barre winter worden, zowiezo.
Tijd om te vertrekken, samen met de vogels zuidwaarts naar warm Afrika.
Aangezien ik nog niet op de rug van een vogel mee kan vliegen wacht voor mij de hel van Schiphol om met onze vaderlandse blauwe vogel mee te vliegen.
Geen truckjes deze keer vanaf buitenlandse vliegvelden of drie keer overstappen, gewoon door de hoofdpoort en een ticket voor de volle mep.
Wat zie ik er weer naar uit om mijn Afrikaanse familie weer te zien! Wel heel bijzonder om in twee werelden te leven. In Europa waar we ons altijd druk maken over allerlei problemen, eindeloze praatprogramma's om ze proberen op te lossen en in Afrika waar ze onder de armoedegrens leven, geen praatprogramma's hebben en zich zuiver bezig houden met hoe krijg ik eten op tafel, geen notie hebben wat er in de wereld gebeurd.
Het brengt je back to basic en er is een groot saamhorigheidsgevoel. Dat maakt het leven luchtiger en vol vrolijke momenten. Burning issues worden door God opgelost.
En we gaan gewoon door met ademhalen, tomorrow is another day.
Mondjesmaat druppen er wat fotootjes door van het schooltje en bijna dagelijks is er wel whatsapp contact. Sporadisch videobellen we met de kinderen, waarbij ze parmantig hun versgeleerde engelse woordjes door de telefoon brullen.
Wat zie ik er naar uit de kinderen weer te zien. Speciaal de kleine Eva, vorig jaar alleen spelend in een zandhoopje voor een piepklein hutje vlakbij school. Ik vroeg me af waarom ze niet naar school ging.
Haar jonge moedertje kon de E2,-/mnd niet betalen vertelde ze. Waarop ik haar natuurlijk vertelde dat ze gratis mocht komen. Ongekend blij rende kleine Eva door het dorp "naenda Schule"= "ik mag naar school" roepend... zo ontroerend.
Later het verhaal horend dat haar piepjonge moedertje het huis was uitgezet, ze was zwanger geworden zoals zovele jonge meisjes daar en haar moeder was tegelijkertijd zwanger. Kleine Raff van 4 jaar is dus niet haar broertje, maar eigenlijk haar oom...
En onze Pauli, is dus 11 jaar nu en heeft tot september in Standard 1 op onze school gezeten tussen de zesjarigen om lezen en schrijven te leren. Hij was gelukkig nog niet uitgeschreven op zijn oude lokale basisschool en nu is hij vorige maand naar Standard 6 gegaan, met de bedoeling volgend jaar "eindexamen basisschool" te gaan doen. We bidden allemaal dat het lukt. Anders heeft hij namelijk geen toekomst.
Maar ja, hij gaat daar weer zweepslagen krijgen, hij is voorbereid. Maar zo benieuwd hoe het nu gaat. Voordeel dat hij wel met z'n vriendjes zit, hij komt er wel.
En dan de Priscilla en Mariana. Kinderen die bij de oma zijn gestationeerd. Moeder aan de andere kant van het land, vader niet in beeld. Ze kunnen helemaal niet mee in de klas.
Joseph die altijd heel erg gepest werd en ineens is opgebloeid en de beste leerling van de klas geworden.
Selemani, het bosnegertje die ik in de bossen blootvoets tegenkwam. 5 jaar was hij toen en werd door z'n oma iedere morgen buiten gezet en mocht 's avonds pas komen slapen. Nou ja, op een matje in een schuurtje liggen. Hij at vruchten van de bomen en dronk water uit het riviertje. Zijn buik zat vol wormen. Als een diertje heb ik hem aangehaald en naar de dokter gebracht.
Nu is hij 11 jaar, we hebben hem destijds 4 maanden in de kleutergroep gehad maar hij was niet te dresseren.
Hij komt wel iedere dag eten halen en voor wat aandacht, op schoenen dat wel, maar plast als een hondje overal.
Welnu ik kan nog wel even doorgaan zo.
Maar ik moet gaan inpakken, allemaal kadootjes voor die lieve kindjes natuurlijk.
En niet te vergeten een paar pakken gekleurde hartjes, want die krijgen ze altijd. Nog één I love you zeggen ze dan en dan gaan we naar huis..
Eerst nog een paar dagen in Moshi en dan verwacht ik eind deze week bij deze lieve kinderen te zijn.
Reizen jullie weer in gedachten met me mee?
Eerst maar door die bottleneck van Schiphol dat ik op tijd in de blauwe vogel zit. Het beloofd een piekdag te worden morgen....
-
18 Oktober 2022 - 10:55
Jan Paulussen:
Heel goede reis en een fijne tijd gewenst. Hier onstuimige dagen gehad met veel regen zoals je misschien op het nieuws hebt gezien?! De verwachting is dat we eind van de week weer op het strand liggen. Prettig verblijf en ga je weer volgen.
-
18 Oktober 2022 - 11:15
Dorien:
Geniet van je prachtige schooltje met die blije kinderen!
-
18 Oktober 2022 - 11:37
Hedwig:
Fijne tijd daar Margot!
-
18 Oktober 2022 - 12:48
Jan Rensen:
Haa, die Margot, tsjaa, nou ga je voorlopig elke dag hetzelfde eten terwijl je met je gedachten bij die goddelijke maaltijden bent die je van mij krijgt, haha!!!
Maar daar staat voldoende tegenover!! Ik ga je weer met interesse volgen en jij ziet m'n puzzels wel voorbijkomen op facebook. Veel plezier!!!
-
18 Oktober 2022 - 13:26
Paul:
Hey Margot ,
heel mooi verhaal weer , ik zie je daar helemaal bezig met die kinderen! We gaan je zeker weer volgen,
ik kijk nu al uit naar je nieuwe verhaal
en foto’s!
veel plezier!
-
20 Oktober 2022 - 12:21
Hilde Kiers:
Safari njema Margot. Ik ben benieuwd naar je belevenissen. Misschien kunnen we elkaar treffen? Ik ben rond 10 november in Same!
-
20 Oktober 2022 - 21:50
Cara:
Hallo Margot,
Prachtig en bijzonder om je verslag te lezen en zodoende mee te maken. Bewondering hoe jij dit doet Margot!
Veel succes en plezier met de kinderen van je schooltje.
Ik blijf je volgen met je verhalen uit Tanzania/Same...
Lieve groet van Cara
-
24 Oktober 2022 - 09:26
Yvette T:
Hé Margot, back in Same. Leuke foto's.
Met de kinderen schooltje alles oké?
Veel plezier ben benieuwd naar 't volgend verslag.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
