De radiozender

Als een radiozender ga ik steeds op een andere frequentie. Met een nieuwe sound voor een passende ambiance.

Te beginnen bij de EO om 7u in de kerk. Met zoveel uitdagingen hier moet er wel eerst gebeden worden voor een goede dag. Met de kinderen zit ik achteraan in de kerk en als de nonnetjes met hun hoge stemmen de liederen zingen gaan wij als een golvende beweging met z'n allen de dirigent spelen. Hilarisch natuurlijk, maar een kerkganger mag niet achterom kijken, dus hebben we ons eigen momentje zo.

We draaien aan de knop en gaan door naar de ki derzender van de voorschoolse opvang. Vrolijke gezichtjes komen de klas in, sommigen hebben al een half uur gelopen over modderige bospaadjes.

Meteen vallen ze aan op de autootjes en de poppen. Ieder heeft inmiddels zijn favoriet.

We switchen weer en gaan door naar het ziekenhuisje. Inmiddels hebben we versterking gekregen van twee gespecialiseerde IC verpleegkundigen. Ook voor hen is het leerzaam om eens back to basic te gaan. Zonder digitale onderzoeksmethodes een patiënt te beoordelen. Alleen met een stethoscoop, tensiemeter en saturatiemeter als tool.

Onze Dr. Amini doet niet anders

en is een hele goede opleider. De eerste patiënt was onwel geworden boven in een boom. Dat kan allerlei oorzaken hebben natuurlijk, maar de differentiaal diagnose was een TIA.

Vervolgens een moeder van drie kinderen die ter plekke seropositief test. Alle tijd wordt genomen om haar te informeren.

Dan wordt er met spoed nòg een TIA patiënt binnengebracht. Er is veel hypertensie hier. Mogelijk omdat ze kilo's zout gebruiken.

Als ik vertel dat wij het zout op de weg gooien als het glad is komen ze niet meer bij.

We draaien weer aan de zenderknop en gaan door naar het schooltje. Daar doen we toelatingsexamens voor groep 3.

Een comité van vier leerkrachten, de directeur en ikzelf bepalen.

Kind voor kind komen ze binnen om testjes af te leggen. Schoenen strikken, letters herkennen, getalbegrip, knippen etc.

Voor 1/6 telt mijn stem dus en een slapeloze nacht volgde. Een aantal nèt vijfjarigen gaat naar groep 3. We ontnemen ze de kans om normaal kleuter te zijn.

Pushende ouders, bevlogen leerkrachten en een ontstemde Margot.

Groot issue is dat hier een klas niet gedoubleerd mag worden, dus eenmaal in groep 3 is door naar groep 8!

Het is gelukkig heerlijk weer, zo'n 25 gr, een windje en 's nachts een buitje.

Wel erg vaak is er geen water en geen stroom. Nooit beiden tegelijkertijd. Als het er is moet je meteen profiteren.

De knop gaat weer om en de kinderen van de dorpsschool komen langs en willen graag vermaakt worden. We nemen ze gezellig mee naar de rivier, met dus drie witte mensen hebben we veel bekijks en drinken een sodaatje in het dorp.

Ze waren al lang niet in de buurt van de .rivier geweest. Er zouden slangen zitten. In het water en in de struiken. Gewapende wachters zouden ze vangen. We moesten heel stil zijn. Geef ze vijf minuten en ze waren in het water aan het zwemmen als krokodillen. Helemaal vergeten dat er slangen zaten.

Nogmaals de knop om en een meeting met de teachers. Een uur lang discussieren over stellingen. Ik wil ze wat triggeren en ze mochten een week lang nadenken om een mening te vormen over ouderparticipatie, straffen, huiswerk etc.

De andere dagen geef ik vaak workshops over knip-en plakwerkjes.

Nu nog het geleerde implementeren in de klas.....

En om 18.30u is het donker. Dan gaat de radio wat zachter.

Iedereen gaat naar huis en voor ons is het borreltijd. Altijd is er wel meeborrelend bezoek natuurlijk.

En het is gezellig met Melania die net de Kilimanjaro beklommen heeft en Johanni uit Amsterdam. (Ik ken ze van Bonaire).

En ons divers pluimage van huisgenoten.

Om 20.30u worteltjessoep en een bordje rijst met bananen. Spotify music erbij uit de musicbox en dan gaat de radio eindelijk uit en horen we enkel bushgeluiden, hier diep in Afrika!

Warme groetjes van iedereen hier aan de people in Holanzie!

Margot