Hospitali

Boven verwachting was het overvol in het fysiotherapiezaaltje waar het
"morning-report" dagelijks plaatsvindt. Daktari Maley en patron Bulili zitten voor en iedereen luistert aandachtig want er kan je zo maar een vraag gesteld worden. De mobieltjes moeten uit.In keurig gestreken uniformen en gepoetste schoenen zit men op houten banken. Eerst de overdracht van de nacht- aan de dagdienst. Daarna worden moeilijke casussen bediscusieerd en ziekenhuisperikelen besproken. Vandaag is het probleem dat er geen paracetamol en antibiotica voorradig is. De groothandel heeft niets meer op voorraad. Die moet nu een papieren bewijs leveren en dan kan er bij de apotheek in het dorp ingekocht worden, daar is wel budget voor. Ik introduceer mezelf, hoewel ik nog een aantal mensen ken en kan melden dat ik twee doosjes pcm bij me heb. Dus al wat pati"enten blij kunnen maken.

Daarna noem het maar introductiedag. Alle afdelingen langsgeweest en tientallen handen geschud. De etiquette is dat je met iedereen een praatje maakt. Wederzijdse belangstelling en respect wordt getoond en ondertussen blijf je de hand vasthouden. Je staat nooit alleen, altijd in een groepje. Gelukkig zijn er toch nog wel wat wooden Swahili blijven hangen.
Ik zie nog een punt van vooruitgang en dat is dat iedereen een badge draagt met naam, funktie en een pasfoto!
Een groot punt van aandacht is de dossiervorming. Niets digitaal natuurlijk, maar 'e'en grote chaos van dossiers! Uren en uren proberen ze een dossier te vinden als iemand op de poli komt of opgenomen moet worden.
Het r"ontgenapparaat is lange tijd kapot geweest, maar funktioneert weer. Voor het echo-apparaat staat een lange rij, kan van ma-vr, alleen van de buik.
De vrouwenafdeling, mannenzaal, kinderafdeling, operatiekamer, daarover later meer.
In de voorraadkamer liggen alleen wat schriftjes en er zit 10 man personeel.
De wasmachines zijn een geweldige aanwinst, Marjorie! Er zitten inmiddels filters tussen en de lakens zijn hagelwit! Grote dank namens iedereen hier!
Dan is er nog een aids department+ TBC, een tandarts en de polikliniek, waar veel mensen dus uren wachten op hun dossier. De kosten voor gezondheidszorg zijn E5,- voor een heel jaar per gezin van 6 personen.

De eerste dagen werk ik op de verloskunde-afdeling. Boven verwachting ziet alles er keurig gepoetst uit en het ruikt schoon! Een moeder per bed!
Zo, hier worden we blij van! De relatives mogen niet meer binnenkomen vanwege infectiegevaar. Erg veel infecties na keizersnedes en door resistentie van antibiotica moeilijk te bestrijden.
Een groot whiteboard als blikvanger en inzichtelijk wie waarvoor verantwoordelijk is! Marjorie, het werkt perfect!
Er zijn RN (Registered Nurses) zij zijn tevens verloskundigen. Witte uniformen dragen zij. Dan hulpverpleegsters in groene jurken en veel schoolnurses in prachtige roze jurken. Jong en leergierig zijn ze en vragen me het hemd van het lijf. Ik kan zeggen dat de attitude t.o.v. patienten met sprongen vooruit is gegaan!Zowel bij de vpk als bij de artsen veel compassie, er wordt uitgebreid met de pat. gesproken, discreet met de visite achter een gordijn. Moeilijke casussen worden in een artsenteam besproken en ook wij als vpk worden daarin betrokken. Iedere mening telt. Vandaag hadden we o.a. een moeder a terme, gaat bevallen van een kindje met waterhoofd. Wat te doen? Naar het universiteitszh 150 km verderop om complicaties op te vangen of niet?
En een Masai meisje van 17 jr was gisteren veel te laat naar het zh gekomen voor bevalling. Ze woont 40 km ver. De baby was er al half uit en zat vast in het geboortekanaal. Een traumatische bevalling volgde en de baby werd gereanimeerd. Wat nu? Ze ligt inmiddels al 24u op de warmtetafel en gebruikt alle hulpademhalingsspieren. Beetje zuurstof gegeven en voedingssonde. Inmiddels 42gr koorts, ws veel hersenschade en er is besloten haar niet meer naar Moshi te brengen. De kans dat ze het haalt is te klein en de kosten voor de familie te hoog.

In een internetcafe zit ik nu te typen, tropische stortbuien momenteel.
Het is hier toch te afgelegen voor goed internet, hoop dat het overkomt.
Voor iedereen van de werkgroep heel veel groeten van alle nursies en daktari s uit SDH en van Margootie