De pastorie.
Blijf op de hoogte en volg Margot
01 Februari 2016 | Tanzania, Same
Wat doe je als je op de pastorie logeert? Juist ja, dan zit je iedere morgen om 7 uur in de kerk en ga je af en toe met de heer des huizes naar zijn klanten.
Dus alvorens ik naar het ziekenhuisje ga ben ik al naar de kerk geweest. De klokken worden twee maal geluid, dan is toch echt iedereen wel wakker.
Een prachtige, grote kerk met gebrandschilderde ramen, gelegen op een heuvel. Zelfs drie ingangen, plus een voor de sacrestie.
De nonnetjes redderen rond met kaarsjes aansteken en zo en zingen ondertussen prachtige liederen. De zon is net op en schijnt door de gebrandschilderde ramen naar binnen. Buiten zie je de ochtendmist nog in het dal hangen. Kleurig geklede vrouwen schuiven aan, we prevelen wat gebeden die ik ondertussen wel ken en we bidden voor de patienten in het ziekenhuisje, want bidden is hier toch de beste remedie. De hosties worden in de wijn gedoopt, grapje van de priester.
Vervolgens ontbijten met pannekoeken of oliebollen, advocado's en bananen.
De parochianen zitten " out-station" en dat betekent te voet over smalle bospaadjes, bergje op bergje af, tussen de bananenbomen. We zijn een oude dame van 100 jaar de zegen gaan geven. Heel blij dat we kwamen in haar hutje. Haar vader was 115 jaar geworden, dus de lucht is erg zuiver hier, veel bomen, veel zuurstof, het ruikt naar eucaliptusbomen en citrus. Geen stress en onbespoten voedsel, recht van de shamba, af en toe een kippetje of een geitje.
Oma zat in een piepklei ndonker kamertje en slaapt bijna de hele dag. Heeft haar hele leven in dit huisje gewoond.
We kregen een levende haan mee, als teken van affectie! Waar heb ik die toch meer gehad? De jongste spruit liep mee terug om de haan vast te houden.
Op zondag werkelijk een overvolle kerk, er waren zeker 400 mensen! Het was weer zingen en dansen. Mocht dus in die overvolle kerk naar voren komen om een woordje te spreken.. In mijn beste Swahili heb ik me voorgesteld en ze allemaal bedankt voor hun gastvrijheid.. en kreeg een daverend applaus! Tsja, enige blanke tussen 400 donkergekleurde mensen is wel bijzonder hoor..
' s middags naar een begrafenis van een kindje van twee maanden oud geweest. Onze priester deed de mis op het erf van de woning. Zeker 200 dorpsbewoners in prachtige kleding stonden om het kistje. De deksel was eraf, een prachtig meisje. De ouders waren diepbedroefd. Een ceremonie volgde, er was al een graf gegraven tussen de bananenbomen, waar het kistje inging.
Het werd afgedekt met zand, waar meteen nieuwe boompjes op werden geplant en wel 20 kaarsjes. Een sereen sfeertje, naast de dorpspomp waar kippen rondscharrelde, duiven rondvlogen en heel mooi gefilterd licht tussen de bananenbomen.
Ja, dit is heel diep in Afrika. Amina.
Dus alvorens ik naar het ziekenhuisje ga ben ik al naar de kerk geweest. De klokken worden twee maal geluid, dan is toch echt iedereen wel wakker.
Een prachtige, grote kerk met gebrandschilderde ramen, gelegen op een heuvel. Zelfs drie ingangen, plus een voor de sacrestie.
De nonnetjes redderen rond met kaarsjes aansteken en zo en zingen ondertussen prachtige liederen. De zon is net op en schijnt door de gebrandschilderde ramen naar binnen. Buiten zie je de ochtendmist nog in het dal hangen. Kleurig geklede vrouwen schuiven aan, we prevelen wat gebeden die ik ondertussen wel ken en we bidden voor de patienten in het ziekenhuisje, want bidden is hier toch de beste remedie. De hosties worden in de wijn gedoopt, grapje van de priester.
Vervolgens ontbijten met pannekoeken of oliebollen, advocado's en bananen.
De parochianen zitten " out-station" en dat betekent te voet over smalle bospaadjes, bergje op bergje af, tussen de bananenbomen. We zijn een oude dame van 100 jaar de zegen gaan geven. Heel blij dat we kwamen in haar hutje. Haar vader was 115 jaar geworden, dus de lucht is erg zuiver hier, veel bomen, veel zuurstof, het ruikt naar eucaliptusbomen en citrus. Geen stress en onbespoten voedsel, recht van de shamba, af en toe een kippetje of een geitje.
Oma zat in een piepklei ndonker kamertje en slaapt bijna de hele dag. Heeft haar hele leven in dit huisje gewoond.
We kregen een levende haan mee, als teken van affectie! Waar heb ik die toch meer gehad? De jongste spruit liep mee terug om de haan vast te houden.
Op zondag werkelijk een overvolle kerk, er waren zeker 400 mensen! Het was weer zingen en dansen. Mocht dus in die overvolle kerk naar voren komen om een woordje te spreken.. In mijn beste Swahili heb ik me voorgesteld en ze allemaal bedankt voor hun gastvrijheid.. en kreeg een daverend applaus! Tsja, enige blanke tussen 400 donkergekleurde mensen is wel bijzonder hoor..
' s middags naar een begrafenis van een kindje van twee maanden oud geweest. Onze priester deed de mis op het erf van de woning. Zeker 200 dorpsbewoners in prachtige kleding stonden om het kistje. De deksel was eraf, een prachtig meisje. De ouders waren diepbedroefd. Een ceremonie volgde, er was al een graf gegraven tussen de bananenbomen, waar het kistje inging.
Het werd afgedekt met zand, waar meteen nieuwe boompjes op werden geplant en wel 20 kaarsjes. Een sereen sfeertje, naast de dorpspomp waar kippen rondscharrelde, duiven rondvlogen en heel mooi gefilterd licht tussen de bananenbomen.
Ja, dit is heel diep in Afrika. Amina.
-
01 Februari 2016 - 14:55
Marga:
Prachtig Margot! -
01 Februari 2016 - 19:43
Anne Lucassen:
Margot geweldig, dat je dit zo mag meemaken super!!!!! -
01 Februari 2016 - 20:32
Yvette:
Hoi Margot,
Met veel plezier lees ik jouw prachtig geschreven verhalen. Leuke foto's ,je bent daar helemaal in je element . Geniet !!
Groetjes, Yvette
-
01 Februari 2016 - 22:35
Loeks:
Hallo Margot,
Lees met interesse de verhalen. Leuk, kort met af en toe ook een traan zoals bij dit verhaal de begrafenis van het jonge kind. We hebben vorige week de voortgang besproken. Je zult wel weer wat vragen en 'opdrachten' ontvangen. Succes met je verdere plannen daar en veel groeten aan iedereen.
Loeks van der Veen -
01 Februari 2016 - 23:16
Marijke:
Wat een goed verhaal en genieten dat je doet zo zie je maar weer samen met een overleden kindje het naar de rustplaats brengen dan zijn de mensen om je heen er ook echt bij betrokken, dat moet goed voelen.
Ga fijn verder met met het meemaken van rituelen in Tanzania.Marijke. -
02 Februari 2016 - 09:07
Peet:
Mooie verhalen Margot! -
02 Februari 2016 - 11:32
Silvia Van Opstal:
Hoi Margot,
Wederom genoten van jouw mooie reisverslag en de foto's.
Lieve groet,
Sil -
02 Februari 2016 - 13:04
Pierre Van Der Wee :
Hoi Margot
Wat is het toch weer een geweldig verslag , zo mooi beschreven ik rook bijna de wierook .
Ja Margot dat is puur , niets stress gewoon back to basic heerlijk gewoon.
Ook ik kijk erg uit naar je verslagen en de foto's .
Liefs Pierre. -
02 Februari 2016 - 13:15
Joke Annee-van Bavel:
Dag Margot,
Je verslag leest als een trein! Je hebt absoluut schrijverstalent. Prachtig beeldend, informatief en humoristisch geschreven. Overweeg maar een boekje uit te geven!
Groetjes, Joke -
04 Februari 2016 - 14:18
Hedwig:
Hoi Margot,
Je schrijfwijze is erg mooi en leest inderdaad als een trein...Ik zie dat ik niet de enige ben die dat vind...Alsof ik er bij staat zoals ze in Afrika omgaan met de overledenen en hun ceremonie...
Groetjes Hedwig -
14 Februari 2016 - 09:26
Desiree:
Zo op zondagmorgen én Valentijnsdag❤️ een prachtig -
26 Februari 2016 - 09:35
Anja:
Margot,
Weer een mooi verhaal. Ik zie het helemaal voor me!
Véél plezier met al je belevenissen.
Anja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
