Paasvakantie.

Blauwe vogeltjes fladderen om me heen. Ik sta bij het sambusa-kraampje op de luchthaven Kilimanjaro. Een brommertaxi heeft me hier net afgezet, traditioneel voor het laatste stukje Afrika.

Haren in de wind, bij ondergaande zon door Masailand, de temperatuur is nog heerlijk.

Al een dagreis achter de rug, uitgezwaaid door al m'n lieve kindertjes in Kighare, met de ambulance naar Same en daarna ruim drie uur in de bus. Weldra zal de Witte Zwaan me komen ophalen voor een reis naar de First World. Via Oeganda deze keer, in 12u.

Daar waar het leven niet beter is, maar anders. Daar waar beeldschermen het leven beheersen en communicatie vooral met afspraken lang vooruit en whatsapp contacten gaat. Daar waar zoveel keuzestress is in supermarkten, tv-programma's, evenementen, studie-mogelijkheden, vakanties en wat al niet meer. Daar waar wij met kostbaar drinkwater de toilet doorspoelen. Daar waar de elektriciteit het altijd doet en er lichtvervuiling is, zodat je nooit die mooie sterrenhemel ziet.

Het zal weer even ontwennen zijn van iedere maaltijd rijst met tomatenprutje, bananen en bonen en 's morgens opgewarmd van de vorige dag of alleen een bakje nootjes als ontbijt.. Nooit een toetje, nooit snoepen.. Dat je ineens weer alles kunt kopen wat je hartje begeert.

Het is raar om ineens hier weer blanke mensen te zien na zo'n lange tijd. Zwart is inmiddels zo vertrouwd. Patserige Amerikanen met melkflessenbenen in khaki-broeken en op adventure-sandalen stappen hier uit ronkende Landcruisers, net terug uit de Serengeti. Ook zij gaan terug na een week dieren gezien te hebben en een gids. Een zo andere beleving van Tanzania.

Het was een hectische laatste week, eigenlijk de hele tijd. Twee van de vier verpleegkundigen waren afwezig, waardoor ik ook veel daar gewerkt heb. En een leerkracht heeft plotseling ontslag genomen wegens familie-omstandigheden waardoor ik ook ben gaan lesgeven in groep 4. Nauwelijks voorbereid, lezen, schrijven en rekenen gegeven. Gelukkig is mijn Engels beter dan mijn Swahili.

Een meetlint laten maken van papier en alles laten meten maar en noteren in hun schrift. Praktische rekenkunde zeg maar. Na de pap om 10.30u was de concentratie toch ver gezakt, de meesten zijn pas 7 jaar en ben ik met ze naar het ziekenhuisje gegaan voor een lesje "healthcare". Machtig interessant vonden ze het om op de weegschaal te staan, een dokter te zien, luisteren met een stethoscoop etc.

En na de lunch met de meetlinten om naar de plaatselijke kleermaker. En als toetje naar de rivier en oja, van tevoren zwemles gegeven in de klas. En ook nog tekenles buiten, eigenlijk leren kijken kun je beter zeggen. Het was een interessante dag, zeker niet in de laatste plaats voor mezelf. Petje af voor de leerkrachten!

Het is bijna Paasvakantie. Deze week al proefwerkweek. Iedere vrijdag wordt er al een kruistocht gelopen ter voorbereiding, ook voor de kinderen. De kleuren veranderen van paars naar wit, via roze.

Ondertussen gaat de bouw van de nieuwe klassen gestaag door. Stenen worden dagelijks op het hoofd aangedragen en de mannen staan te popelen om te metselen. De nieuwe toiletjes zijn in gebruik genomen, mooi betegeld en een heuse handdouche in iedere toilet! Onze full-time toiletjuf heeft het druk gekregen. Maar in de paasvakantie kan iedereen uitrusten.

Niet iedere dag is er stromend water en niet iedere dag is er stroom. De energiecentrale kan de capaciteit niet aan en er is letterlijk een "stroomschema" voor de regio's, ontvangt eenieder per sms van Tanesco.

Afgelopen 2,5 maand zijn dus zeer productief geweest. Inmiddels 110 leerlingen in de school, waarvan één klas in een ander dorp. Op 8 februari jl. hebben we de officiële registratie binnengekregen en dat is heel snel. We hebben een heel leuk team van jonge leerkrachten en assistenten, totaal 11 personeelsleden voor de school. Onze schoolkeuken geeft 88 kinderen 's morgens pap en 40 kinderen lunch. Er is een schoolbus geregeld voor het vervoer. We zijn een kinderopvang gestart bij een host-moeder. Een heel nieuw concept voor hier. Zij heeft nu 7 kinderen onder de vier die dagelijks komen.

Dan hebben we nog een timmermanswerkplaats aan huis met 3 vakmensen die tafeltjes, stoeltjes, kozijnen en deuren maken en nog een kleermaker voor de uniformen. We hebben een accountant voor de officiële handtekeningen, maar zelf heb ik de jaarrekeningen gemaakt, administratie opgezet in van die mooie, grote, ouderwetse kasboeken.

Organisatiestructuren gemaakt, organogrammen en weekprogramma's voor housekeeping, keuken en school. Dus mijn secretaresse-opleiding, heel lang geleden, kwam ook nog van pas. Eigenlijk maar heel weinig met een kopje koffie in het zonnetje gezeten.. maar dat is dan iets voor volgende keer. Nu moet ik echt instappen, maar zoals je weet:

You can leave Africa, but Africa will never leave you!

Tot snel! Zalig Pasen!!

Margot

P.S.: Ook voor de boekenkast geen tijd meer gehad.. volgende keer.