De Regendans.

Tropische regens zijn kort maar hevig. Over het algemeen.

Het is vandaag 29grC en geen wolkje aan de lucht. Als altijd komen de kinderen na schooltijd spelen, "kucheza". Met z'n tientallen komen ze in het tot op de draad versleten schooluniform hard aangelopen. Meestal niet meer dan een soort badslippertjes aan hun voeten en een meeltasje waar wat schriftjes inzitten. Regelmatig valt er een kind op de grond natuurlijk, maar er wordt hier niet gejankt. "Mzungu, mzungu, wat gaan we doen vandaag?
Over honger en dorst hebben we het niet, maar ik weet dat een aantal gewoon nog niets op heeft om 16u!
Zo graag zou ik ze allemaal te eten en drinken geven, maar ja, ik ben hier ook maar te gast. Er is bovendien geen koelkast om eten in te bewaren, dus de voorraad is beperkt. En het water moet eerst gekookt worden.

Ook weet ik dat de meeste kinderen geen stromend water in huis hebben, laat staan een toilet dat je door kunt spoelen...wc papier kennen ze niet..
Het schooluniform is de enige kleding die ze hebben en dat wordt maar mondjesmaat gewassen.

De jongens zijn aan het voetballen. Ze zijn met teveel, wedstrijdje is niet mogelijk. Gewoon zo hard mogelijk tegen die bal knallen. Mijn Swahili id te slecht om een spelvorm te maken. Dus ik laat ze maar en neem de meisjes mee voor wat kringspelletjes. Ze kopiëren graag en goed. Wij noemen dat naäpen. Doen ze op school ook in de klas. De juffrouw precies nazeggen.

Plotsklaps gaat het regenen, keihard. We vluchten het huis in. Zo'n 30 kinderen achter me aan. De rugzakjes zijn niet waterdicht en we weten allemaal wat er gebeurd als je schriften nat worden! De inkt loopt uit en de bladeren plakken aan elkaar! Dat gebeurde dus.

Kabouter Plop bracht meteen de sfeer in huis met z'n Regendans. De kinderen klappen en zingen mee en zo wordt de harde regen op het golfplaten dak toch overstemd. De regen houdt maar niet op en vijf regendansjes verder wordt al donker buiten. En het gaat zelfs onweren. De stroom is uitgevallen. De kinderen moeten nu echt naar huis, de moeders worden ongerust. Er zijn kinderen bij van 8 jaar die nog 5 km moeten lopen!
Wat te doen? Een rol meegebrachte vuilniszakken verknipt tot poncho, goed voor 10 kinderen. Plastic zakken voor de schrifjes voor nòg eens 10 kinderen. Voor de rest niets....

En dan gaan ze! Door de stromende regen en lichtflitsen. Glibberend op hun badslippertjes door de modder van de ongeplaveide wegen.
O, wat doet dit pijn!
En dan bedanken ze ook nog netjes voor de gezelligheid. Zo lief...

Inmiddels zit ik in de Bananen Republiek en probeer de armste kinderen een nieuw uniform te geven. Voor E10,- hebben ze er een. Peanuts voor ons, maar hier een vermogen.

De Dispensary draait op volle toeren. Al 1000 patiënten dit jaar! Vanmorgen een baby van twee weken oud gestorven aan infectie. Ja, de kindersterfte is nog steeds 20%. Er wordt veel gebeden voor betere tijden, Amina!