Joseph & Maria deel I
Blijf op de hoogte en volg Margot
27 November 2017 | Tanzania, Same
En die nieuwe avonturen hebben zich zo snel opgevolgd dat ik geen tijd heb gehad om verhaaltjes te schrijven. Ben weer met volle teugen aan het genieten!
Even terug naar vorige week. Eerst een nachtje op een pastorie geslapen. (Chanjale)Het regende zo hard op het golfplaten dak, tropische stortbuien, dat ik oordoppen in moest doen. Een geheel zelfvoorzienende pastorie met melkkoeien, kippen, konijnen, veel hout, maïs en een maalmachine.
Daardoor hadden we een rijkrlijk ontbijt van café au lait en oliebollen.
Nadien zijn we het 50km verderop gelegen weeshuis gaan bezoeken. (Mabilioni) Zo'n 20 kinderen wonen hier met een "moeder". We mogen meëeten en uiteraard wordt er gedanst en gezongen, zo heeft iedereen lol.
Nog even naar de kwasakwasa in Same om schooluniformen te kopen en wordt overvallen door stortregens. Voor €1,50 hoef ik een makkelijke jas niet te laten liggen.
Ik heb me laten vertellen dat het volgend jaar afgelopen is met de tweedehands kleding, vooral uit de USA. De president wil dat het land zèlf kleding gaat produceren.... Moeten we eerst wel katoen gaan verbouwen...
De "receptioniste" van mijn "hotel" tikt me op de schouders in die stromende regen. Mooie gelegenheid om de haar beloofde "kerstkleren" uit te zoeken. Dolblij is ze met de nieuwe kleren en achterop de bromfiets tuffen we "naar huis".
De hotelgang is een catwalk geworden als ze haar nieuwe kleren showt.
De volgende dag oude bekenden in het ziekenhuis op gaan zoeken. Zelfs op de weg ernaartoe verschillende malen aangehouden. Margootie, Margootie! Same is net een klein dorpje. Zo genieten, al die hartverwarmende reakties. Ook een leuk weerzien met Noortje en Loes en weer even NL praten.
Onderweg kom ik langs de grafkistenmaker. Ik herkende hem van eerder die dag bij de "opticien" in SDH. Lange rij om een ogentest te doen. Moest vooral even binnenkomen. Eenmaal binnen, nou ja, geen ramen, alleen gordijnen, moest ik vooral even meëeten. Tjonge, weer in een andere film beland. Ik zie een hele dikke vrouw midden in de kamer voorovergebogen op de grond een potje koken. Ik zie kippen en kinderen door de kamer lopen, een heel oud bankstel wat al drie levens heeft gehad. Wat ik niet zie zijn kasten, stoelen, tafels enz., omdat het er gewoon niet is.
Een opgeborreld idee om daar boven op de berg konijnen te gaan fokken vergt wat voorbereiding. Ergens buiten Same kan ik een koppeltje kopen. Door de regen, bijna donker, op de bromfiets, zo'n 20 min. heen, samen met Nancy de receptioniste.
Haar blinde oom had een echtpaar in de aanbieding. Een bruin mannetje en een wit vrouwtje. De koop werd gesloten en voor een tientje waren ze nu van mij. Ik kredg er een kanga bij kado, nog wat armbanden gekocht, er werd nog gezongen voor me en door de donker en regen "naar huis" Joseph en Maria zullen over twee dagen bezorgd worden en tot ieders grote vreugde is Maria al twee maanden zwanger...
Even terug naar vorige week. Eerst een nachtje op een pastorie geslapen. (Chanjale)Het regende zo hard op het golfplaten dak, tropische stortbuien, dat ik oordoppen in moest doen. Een geheel zelfvoorzienende pastorie met melkkoeien, kippen, konijnen, veel hout, maïs en een maalmachine.
Daardoor hadden we een rijkrlijk ontbijt van café au lait en oliebollen.
Nadien zijn we het 50km verderop gelegen weeshuis gaan bezoeken. (Mabilioni) Zo'n 20 kinderen wonen hier met een "moeder". We mogen meëeten en uiteraard wordt er gedanst en gezongen, zo heeft iedereen lol.
Nog even naar de kwasakwasa in Same om schooluniformen te kopen en wordt overvallen door stortregens. Voor €1,50 hoef ik een makkelijke jas niet te laten liggen.
Ik heb me laten vertellen dat het volgend jaar afgelopen is met de tweedehands kleding, vooral uit de USA. De president wil dat het land zèlf kleding gaat produceren.... Moeten we eerst wel katoen gaan verbouwen...
De "receptioniste" van mijn "hotel" tikt me op de schouders in die stromende regen. Mooie gelegenheid om de haar beloofde "kerstkleren" uit te zoeken. Dolblij is ze met de nieuwe kleren en achterop de bromfiets tuffen we "naar huis".
De hotelgang is een catwalk geworden als ze haar nieuwe kleren showt.
De volgende dag oude bekenden in het ziekenhuis op gaan zoeken. Zelfs op de weg ernaartoe verschillende malen aangehouden. Margootie, Margootie! Same is net een klein dorpje. Zo genieten, al die hartverwarmende reakties. Ook een leuk weerzien met Noortje en Loes en weer even NL praten.
Onderweg kom ik langs de grafkistenmaker. Ik herkende hem van eerder die dag bij de "opticien" in SDH. Lange rij om een ogentest te doen. Moest vooral even binnenkomen. Eenmaal binnen, nou ja, geen ramen, alleen gordijnen, moest ik vooral even meëeten. Tjonge, weer in een andere film beland. Ik zie een hele dikke vrouw midden in de kamer voorovergebogen op de grond een potje koken. Ik zie kippen en kinderen door de kamer lopen, een heel oud bankstel wat al drie levens heeft gehad. Wat ik niet zie zijn kasten, stoelen, tafels enz., omdat het er gewoon niet is.
Een opgeborreld idee om daar boven op de berg konijnen te gaan fokken vergt wat voorbereiding. Ergens buiten Same kan ik een koppeltje kopen. Door de regen, bijna donker, op de bromfiets, zo'n 20 min. heen, samen met Nancy de receptioniste.
Haar blinde oom had een echtpaar in de aanbieding. Een bruin mannetje en een wit vrouwtje. De koop werd gesloten en voor een tientje waren ze nu van mij. Ik kredg er een kanga bij kado, nog wat armbanden gekocht, er werd nog gezongen voor me en door de donker en regen "naar huis" Joseph en Maria zullen over twee dagen bezorgd worden en tot ieders grote vreugde is Maria al twee maanden zwanger...
-
27 November 2017 - 13:22
Marijke:
Wat een prachtig verhaal weer wat heb je het weer naar je zin! -
27 November 2017 - 15:00
Dick De Wolf:
Margot, jij verdient een plek in de hemel. -
27 November 2017 - 15:54
Marjorie:
Hoi Margot,
Geweldig weer, ik sta te popelen. Maar wat jij daar allemaal doet..... dat ga ik niet voor elkaar krijgen. Maar ik doe mijn best en praat me alsjeblieft bij, zodat ik mogelijk het een en ander kan vervolgen. Heel veel succes weer. -
27 November 2017 - 18:40
Mathilde:
Wat ben je toch weer druk met van alles en goed bezig, je zou daar wel kunnen wonen denk ik, haha, groetjes vanuit koud en nat Goirle! -
27 November 2017 - 19:00
Tante Henny:
Prachtig verhaal, ofschoon ik me er geen beeld bij kan vorstellen, lieve groetjes en amuseer je ta tante
-
29 November 2017 - 07:04
Sjef En Annelies:
Heerlijk genieten Margot -
02 December 2017 - 08:38
Desiree:
Eindelijk in rust jouw reisverhalen door aan t nemen Magot! Complimenten! Je moet er echt iets mee doen zodat anderen ook kunnen genieten! Omroep Max is al ingeschakeld en nu nog uitgevers benaderen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
