Biologisch eten in Banana Republic.

In onze supermarkten kun je biologisch voedsel kopen. Behoorlijk aan de prijs, maar dan heb je ook onbespoten groenten, vlees van koeien die nog naar buiten mogen en eieren van kippen die nog beperkt rond mogen scharrelen.

Iedere morgen werk ik op de ziekenpost. Visite lopen bij de opgenomen zieken, patiënten inschrijven die voor een consult komen. Zij komen van ver: één uur rijden met de brommertaxi bergopwaarts, dikwijls nog een ziek kind op de rug of een ziek omaatje tussen bestuurder en dochter. Of een uur lopen met bed en al komen ze iemand afleveren.

Ja, onze dokter Amini is tot in de verre omtrek bekend en... hij is ook tandarts! Alleen trekken, hè! Gewoon op een keukenstoel.
Maar alle patiënten gaan dus op de weegschaal en gemiddeld wegen ze 45kg. Er wordt dus alleen biologisch voedsel gegeten, er is niets anders verkrijgbaar. De pot schaft ugali, rijst, spinazie en een bananenprutje met een beetje vlees van koe of varken. Niemand heeft hier een koelkast. Dat betekent dat na koken het vlees nog vijf dagen houdbaar is. Heel soms wordt er een mager kippetje geslacht.

Als ontbijt eten we óf pannekoeken (als er eieren zijn) óf gewoon één gekookt eitje óf drie droge gefrituurde bananen. Maar dat is voor ons.
De gemiddelde eet hier niets voor ontbijt. Zijn eerste maal is 's avonds voor het slapen gaan. De lunch wordt vaak overgeslagen.
De nursies hier drinken 's morgens een kopje thee en eten 's avonds thuis pas "warm", rijst met bananen, soms wat bonen.( Ze verdienen trouwens E75,- per maand). Melk is heel luxe. Vlees mondjesmaat dus.
Suikerriet wordt hier verbouwd, dat is er genoeg, dus ze doen rustig vijf scheppen suiker in de thee voor de energie en scholieren kauwen op de stengels, wat weer resulteert in slechte tanden..
Dan is er "porrech", een soort maïspapje dat goed vult.

Gekookt wordt er op een open vuurtje. Hout genoeg voorradig hier in de bossen en gratis.(Trouwens bij de rivier hier wordt naar goud gezocht! Soms zie je wat glinsteren..) De aluminium pannen worden afgedekt met bananenbladeren als deksel. De afwas wordt gedaan met hetzelfde stukje zeep als ze zich wassen.
Met de kinderen ben ik bonen en zonnebloemen aan het kweken.

Op dinsdag is het consultatieburo-dag en gaan alle babies aan de weeghaak. Na de borstvoedingsperiode van twee jaar gaat de curve vaak omlaag, hoogstwaarschijnlijk vanwege de ondervoeding.
Toch lieten de resultaten van een Amerikaans onderzoek zien dat de levensduur misschien wel langer zou zijn als bij een westers persoon.
Zij gaven een groep apen heel weinig te eten, net genoeg om niet dood te gaan. De andere groep mocht onbeperkt eten, maar veel fastfood en bewerkt voedsel.
De eerste groep apen leefden gemiddeld vijf jaar langer. De tweede groep kreeg namelijk allerlei ziektes.

Het is hier gezellig in de dispensary. Op maandag komen de zwangere vrouwen van heinde en ver voor contrôle, op dinsdag dus de babies.
Ze zijn extra mooi gekleed, het is voor hun echt een uitje. De kinderen zitten in kleurige kanga's op de rug, soms één voor- de ander achterop.
Op dinsdag ook vaccinatiedag en mag ik van Zr Anna de prikken geven.
Zij heeft een bril +3, getuige de sticker die er nog opzit en ziet het allemaal niet zo goed meer.
Veel gejank, maar dan laat ik ze in m'n spiegeltje kijken en is het stil.
En dan wordt het ballonnen- en belleblaascircus opgevoerd en hebben we allemaal lol.
Een gezellig dagje uit voor moeder en kinderen en kunnen ze weer naar huis wandelen om een potje biologisch eten te koken.

Lieve groeten uit de prachtige Banana Republic.
Zelfs Google Earth weet ons niet te vinden....