Het kleermakers-atelier.

Het straatbeeld in een willekeurige Tanzaniaanse stad wordt gedomineerd door naaimachines. Op de troittoirs, in de openlucht. Omgeven door kleurige kanga's zitten de kleermakers hard te werken achter hun machine. Nog geen elektrische, is niet handig bij stroomuitval. Nee, de ouderwetse trapnaaimachines, zoals onze ver-voorouders ze gebruikten. Die doen het altijd. Een Singer of zo. Een mooie zwarte, decoratief met bloemen beschilderde machine, geplaatst in een houten frame. En met de voet wordt hij aangezwengeld al naar gelang de gewenste snelheid. De kadans van het rustgevende getik kan zo eindeloos doorgaan. Doekedoekedoekedoek. Vrouwen én mannen werken aandachtig aan een nieuw kledingstuk. Geen patroonpapier, géén rijgdraad, geen spelden, gewoon uit het blote hoofd.

Al enkele malen heb ik een Afrikaanse jurk laten maken. Meten is weten. Je maten worden op een kladje geschreven. Wanneer je jurk klaar is past hij feilloos. Knippen, stikken, klaar! Mooie zondagse jurken bestaan uit twee delen: een nauwsluitend topje met coupenaden, hierbij een rits aan de achterkant en een getaïlleerde rok tot op de enkels. Je zoekt een mooie kleurige kanga uit en in overleg met de naaister wordt het model bepaald. De jurk wordt precies naar wens gemaakt, met pofmouwtjes, met V-hals, met klokrok, met roesjes en natuurlijk een bijpassende hoofdtooi! U zegt het maar.
Een paar mooie gepoetste (lak)schoenen, oorbellen en een handtas en moeders kan op stap!

Deze reis geen nieuwe jurk, maar gekregen kanga's laten omzomen. Die doen het zo leuk in Nederland als tafelkleed..Met een uurtje geduld gewoon eens bij het atelier gezeten, ook voor wat verstelwerk. De jongste bediende mocht me helpen. Gezellige bongo-flavour muziek uit de oude Nokia. Aan de straat en er komt van alles voorbij, kleurig geklede vrouwen met kinderen op de rug, mannen met waterkarren (nog steeds water bij de waterput halen hier), bromfietsen met hele families erop, de zon schijnt, het is 35gr en niemand heeft er last van. Als ik met gekleurde knopspelden kom om te helpen, vinden ze dat prachtig, maar doen ze in hun mooie hoofdbanden, leuk al die gekleurde bolletjes..
En net als ik dan over een carrière-switch aan het mijmeren ben, best leuk zo hele dag achter een naaimachine mooie dingen creëren, heb zelfs in een ver verleden een diploma hiervoor behaald, is het werk gedaan en mag ik na een uurtje twee kwartjes afrekenen..
Niet voldoende om mijn gas, water en licht te betalen, dus ja...

Ik zit deze week in Same, ingekwartiert in het mooiste hotel in town. Gloednieuw. 5 sterren. Een grote aircokamer met hemelbed, een inloopdouche, een binnentuin met prachtige kleurige bloemen, een sterrenrestaurant met topkok Seti..nog nét geen all inclusive bandje. Grote zonnepanelen op het dak voor gegarandeerd warm water.
Zelfs Wifi!! En het password is...sssst, niet verder vertellen: Halleluja!
Dit is echt vakantie! En de prijs word je ook vrolijk van: E14,- per nacht, incl. ontbijt!

Regelmatig ga ik even langs bij het ziekenhuis. Heel leuk het weerzien met alle bekenden. En om beurten komen ze 's avonds bij me eten, de nursies en de dokter. Ja, hier kun je nog eens trakteren!
Inmiddels al vijf jaar vriendschap met hen opgebouwd! En vorig jaar natuurlijk drie maanden lief en leed met ze gedeeld. Het leven gaat gewoon zo door in S.D.H., met iedere dag weer nieuwe uitdagingen. De bedden op Maternity waren weer eens dubbel bezet: betekent twee moeders en twee babies in één bed! Het echo-apparaat nog steeds kapot. De patiënten moeten nu echo's laten maken in een privé-kliniekje in town voor E7,-, terwijl het anders slechts E1.50 is.

Het ziekenhuis ziet er wel schoon uit. "Cleaningday", iedere laatste zaterdag van de maand is het schoonmaakdag in het hele land. De openbare ruimtes worden schoongemaakt, iedereen wordt geacht mee te helpen. Dat betekent de straten, de markt, het ziekenhuis, het busstation etc. En het gebeurd ook echt. Met takkenbossen wordt de rommel en het stof verplaatst. De wegen waren vroeger geplaveid, maar zijn helaas weer zandpaden geworden. Overal worden vuurtjes aangelegd en wordt de rommel opgestookt. Ziekenhuispersoneel moet zelfs extra naar het ziekenhuis komen om te cleanen. De markt is tot 10u gesloten. Ja, ja, die Magufuli! Zelf is ie lekker thuis denk ik..

Ook weer leuk om bij mijn nonnenvriendinnen en priestervrienden langs te gaan. We hebben gezellige uitjes en overal mag je meeëten. De bisschop is voor een maand in Europa, dus het is allemaal wat losser. Noortje, lerares uit Tilburg, is nu voor een jaar in Same. Haar project is om de leraren te coachen, andere manieren van onderwijs te geven aanleren. Is heel goed bezig, in de kleuterklas is nu een supermarktje en een doktershoekje.
De dagen vliegen voorbij en dan is het zo alweer zondag. Wat zal ik vandaag aandoen?

Ben nog regelmatig terug geweest bij het naai-atelier om schooluniformen te kopen voor de kinderen. De blauwe rokken en bruine broeken worden ter plekke gemaakt. De taïlles zijn de helft van onze kindertaïlles.. De witte blousjes en truien komen van de fabriek.

(Ben al weer even terug, maar dit verhaaltje lag nog op de plank)
Overigens jullie kunnen allemaal boeken kopen voor E2,- bij de boekentorens in de Tilburgse ziekenhuizen. De opbrengst gaat rechtstreeks naar de ziekenpost in Kighare!
Ook kun je daar gebruikte boeken inleveren, die worden weer verkocht.

To be continued, Margot.