Kuku op de mannenzaal
Door: Margot Kuijsters
Blijf op de hoogte en volg Margot
07 Maart 2012 | Tanzania, Same
Kuku op de mannenzaal.
Inmiddels werk ik op de mannenafdeling, de male ward, oftewel wardy three. Zuster Rose zwaait er als enige nurse de scepter en krijgt assistentie van een handjevol leerlingen (in die prachtige roze jurken). Nu is het dus ook een beetje “mijn wardy” en we gaan voor onze patiënten door het vuur.
Hoewel als het rustig is, mag ik graag tussendoor even naar maternity wardy om een babytje op te vangen. Hier liggen tenslotte mijn roots in Tanzania. Ben er altijd van harte welkom. Vandaag werden er ineens drie tegelijk geboren en aangezien er maar 2 tafels in het verloskamertje passen, ging er dus een op zaal bevallen. En die had natuurlijk complicaties. Afijn, veel ellende, geluk en nieuw leven, het ligt allemaal dicht bij elkaar hier.
Ook op de kinderafdeling ga ik regelmatig mijn rafiki’s gedag zeggen, ballonnen uitdelen, en ze hebben weer een verzetje. Ze liggen maar de hele dag te liggen.
De patiëntenpopulatie bestaat hier uit zo’n 30 mannen. De aandoeningen zijn divers. Veel malaria, pneumoniën, ongevallen, stroke, prostaatklachten, maagdarmklachten en achteraan op de zaal liggen patiënten met infectieziekten, tuberculose, aids en allerlei niet uitgezochte ziektes. (onderzoek is vaak niet mogelijk).
Na het morningreport begint het proberen te vergaren van “schone’ lakens. Voor lang niet ieder bed een ongestreken, koud gewassen, gescheurd exemplaar. Ook op de handschoenen en chloor is altijd een run op. Medicijnen zijn er meestal wel genoeg. Iedere patiënt krijgt ook antibiotica. Vervolgens wordt de vloer van de zaal iedere dag “gemoppied”.
Tijdens de visiteronde van dr Daktari kwam gezellig de familie Kip binnenwandelen, vader Haan voorop. De deuren staan namelijk altijd open, de ramen ook, natuurlijke airco. Maar ja, het was natuurlijk toch wel een herrie met de visite. Bovendien gingen ze hun behoefte doen. We wilden ze naar buiten dirigeren, maar die beestjes wilde niet. Toen gingen ze rondvliegen, rakelings over het hoofd van een demente man. Dit mag niet, zelfs niet in Afrika, dus in het belang van de veiligheid van onze patiënten hebben we de Haan gevangen en met een rolletje verband in het kantoortje van de hoofdzuster met zijn poot vastgebonden aan een stoel. Zo, daar heeft hij de hele dag zijn straf uitgezeten…
Vandaag weer een sterk staaltje van Afrika op zijn best: vorig jaar is er een nieuwe afdeling gebouwd. Was bedoeld voor patiënten post-operatief e.d. Omdat ze geen materialen hadden en ook geen bedden hiervoor bleef deze afdeling leeg staan.
Plotseling zijn er plannen om de verloskunde-afdeling te renoveren! Zonder aankondiging moesten de aanstaande moedertjes hun bed verlaten en zouden ze tijdelijk naar die nieuwe afdeling verhuizen. Heel goed plan!
Dus de buitengang, bergopwaarts, stond vol met een rij van 15 bedden. Wat bleek: de deur van de nieuwe ward is maar 80 cm breed. Een bed is 95 cm breed. Dat past dus niet!
Denken, denken, denken, zo’n 2 uur stonden bedden en moeders in de hete zon. Constructief kon er echt niets veranderd worden. Niet goedschiks, dan maar kwaadschiks. De bedden werden hardhandig op de kant gegooid en door het deurtje gepropt. Zo, een uurtje later stonden de bedden binnen.. en de moedertjes kunnen nu wel genieten van schoon sanitair en zelfs een paar waterkranen!
Op de hele afdeling ook maar één stopcontact. Ja, this is Africa!
-
07 Maart 2012 - 16:41
Jeannine:
Wat een ervaringen! Geweldig die haan :) -
07 Maart 2012 - 21:31
Anja:
Hoi Margot,
Jammer van die boom zou mijn oma zeggen. De neus kan wel weer genezen! Succes met je herstel.
Wij hebben Stan naar EZH i.v.m. ongeveer doorklieven van zijn duim.
hechtingen en handtherapie voor de kenners.Het lijkt hier ook wel een ZH.
Studie en wandelen gaan door! gr. Anja -
07 Maart 2012 - 22:35
Harrie:
hier zouden ze 144 red een dier bellen. -
07 Maart 2012 - 23:12
Arno Mertens:
Hallo Margot,
Volgens mij heb jij het daar veel te goed naar de zin... JIj gaat niet meer terugkomen.
Klein ma. av. nieuws: T- Des: 0-7, dat is nog eens verliezen... -
08 Maart 2012 - 12:24
Berthe:
Margot, zowel in het ziekenhuis als de zaken die zich "buiten" afspelen, er is altijd wat te beleven, je hebt al een half boek vol met allerlei leuke en minder leuke ervaringen, maar.... alles is steeds de moeite waard. Veel succes met de interenet verbinding, ik weet zeker, je redt het!!!!
Groetjes Berthe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
