Het Hutje
Door: Margot Kuijsters
Blijf op de hoogte en volg Margot
11 Maart 2012 | Tanzania, Same
Het Hutje
Er was eens een hutje, heel ver van de bewoonde wereld,vlakbij de rivier. Er leefde een gezin met vijf kinderen, 6 koeien, 10 geiten en 8 kippen. Ze waren zwart met hele witte tanden, de onderste twee waren er al uit. Het hutje was erg klein, maar het werd alleen gebruikt om in te slapen. Ze sliepen op koeievachten. Het gezin leefde buiten op het zand voor hun hutje. Het was door de moeder gebouwd van gedroogde koeiepoep en hout en met een dak van palmbladeren. Er zat alleen een kijkgat in, verder geen ramen. De deur stond altijd open, want die was er niet . Rondom hun huis hadden ze een dikke heg van prikkende takken gemaakt om de wilde dieren op afstand te houden. Want de wilde dieren wonen hier vlakbij.
Er werd buiten gekookt op een houtvuurtje, een lekkere pan koeiebloedsoep stond te pruttelen. Er was net een kindje geboren en dan is dit heel goed voor de moeder.
Oma, moeder en kleine kinderen zaten hele dagen voor hun hutje. Ze zaten op een plastic emmer waar ze ook water mee gingen halen, een paar km verderop, dan op hun hoofd terugdroegen, 20 ltr per keer en dan ook nog een babytje op de rug droegen. Maar omdat ze veel koeievlees eten en melk drinken zijn ze heel sterk.
Zo zaten ze vaak hele dagen in de schaduw voor hun hutje. Ze hadden geen klok, maar aan de zonnestand konden ze zien hoe laat het was en als het donker was gingen ze slapen. Ze wisten ook niet meer wanneer ze geboren waren, alle dagen leken op elkaar. Ook stonden ze niet bij een gemeente ingeschreven want als er een baby kwam werd het nergens opgeschreven. Je kunt dan ook nooit een paspoort krijgen, dus ook nooit de grens over.
De mannen waren altijd onderweg met de koeien en de geiten. Twee dagen moesten ze lopen naar de markt en twee dagen terug. De oudere jongens gingen mee om te helpen.
Ieder had een stok en een mes bij, ook voor als ze wilden dieren zouden tegenkomen. Hun kleding bestond uit twee doeken die losjes vastgeknoopt zaten. Mochten ze bv aangevallen worden door een leeuw, dan werpen ze die doeken af waar hun mensengeur in zit en de leeuw stort zich op de doeken en niet op hen. Daarom dragen ze ook geen ondergoed.
De vrouwen houden van mooie versierselen en vooral van oorbellen. Ze doen wedstrijdje wie het grootste gat in hun oor kan maken en doen daar dan zoveel mogelijk oorbellen door, van heel veel kraaltjes. Ook zij hebben maar twee doeken omgeknoopt, je weet maar nooit. Ze geven borstvoeding tot het kind ongeveer twee jaar is.
De kinderen hoeven van hun moeders niet zo vaak naar school. Vinden ze eigelijk maar onzin, want waarom zou je gaan leren als je later, als jongen zijnde, het vee hoedt. Dat kan ook van vader op zoon geleerd worden.
En als meisje zijnde kun je ook alles van je moeder leren, daarvoor hoef je niet naar school. Een kleuterschool hebben ze niet, ze zijn 7 jr als ze naar school gaan, tot 13 jaar.
Ze hebben geen televisie,geen radio, geen computers, geen kranten om te zien hoe andere mensen leven. Ze praten ook nauwelijks met andere mensen, alleen op de markt. Daardoor hebben ze ook een eigen taaltje ontwikkeld.
Op een dag kwam er opeens een auto aangereden. Er stapte er een witte mens uit. De kleine kinderen begonnen heel hard te huilen. Zoiets hadden ze nog nooit gezien. Jullie begrijpen het al, die mzungu was ik!
En ze leefden nog lang en gelukkig Pole, pole, en hadden geen last van stress en welvaartsziektes. En als ze toch ziek werden dan hadden ze een eigen medicijnman die sneetjes in de buik maakte en er kruiden inwreef.
Jullie begrijpen het al, we hebben het over het Masai-volkje.
Er was eens een hutje, heel ver van de bewoonde wereld,vlakbij de rivier. Er leefde een gezin met vijf kinderen, 6 koeien, 10 geiten en 8 kippen. Ze waren zwart met hele witte tanden, de onderste twee waren er al uit. Het hutje was erg klein, maar het werd alleen gebruikt om in te slapen. Ze sliepen op koeievachten. Het gezin leefde buiten op het zand voor hun hutje. Het was door de moeder gebouwd van gedroogde koeiepoep en hout en met een dak van palmbladeren. Er zat alleen een kijkgat in, verder geen ramen. De deur stond altijd open, want die was er niet . Rondom hun huis hadden ze een dikke heg van prikkende takken gemaakt om de wilde dieren op afstand te houden. Want de wilde dieren wonen hier vlakbij.
Er werd buiten gekookt op een houtvuurtje, een lekkere pan koeiebloedsoep stond te pruttelen. Er was net een kindje geboren en dan is dit heel goed voor de moeder.
Oma, moeder en kleine kinderen zaten hele dagen voor hun hutje. Ze zaten op een plastic emmer waar ze ook water mee gingen halen, een paar km verderop, dan op hun hoofd terugdroegen, 20 ltr per keer en dan ook nog een babytje op de rug droegen. Maar omdat ze veel koeievlees eten en melk drinken zijn ze heel sterk.
Zo zaten ze vaak hele dagen in de schaduw voor hun hutje. Ze hadden geen klok, maar aan de zonnestand konden ze zien hoe laat het was en als het donker was gingen ze slapen. Ze wisten ook niet meer wanneer ze geboren waren, alle dagen leken op elkaar. Ook stonden ze niet bij een gemeente ingeschreven want als er een baby kwam werd het nergens opgeschreven. Je kunt dan ook nooit een paspoort krijgen, dus ook nooit de grens over.
De mannen waren altijd onderweg met de koeien en de geiten. Twee dagen moesten ze lopen naar de markt en twee dagen terug. De oudere jongens gingen mee om te helpen.
Ieder had een stok en een mes bij, ook voor als ze wilden dieren zouden tegenkomen. Hun kleding bestond uit twee doeken die losjes vastgeknoopt zaten. Mochten ze bv aangevallen worden door een leeuw, dan werpen ze die doeken af waar hun mensengeur in zit en de leeuw stort zich op de doeken en niet op hen. Daarom dragen ze ook geen ondergoed.
De vrouwen houden van mooie versierselen en vooral van oorbellen. Ze doen wedstrijdje wie het grootste gat in hun oor kan maken en doen daar dan zoveel mogelijk oorbellen door, van heel veel kraaltjes. Ook zij hebben maar twee doeken omgeknoopt, je weet maar nooit. Ze geven borstvoeding tot het kind ongeveer twee jaar is.
De kinderen hoeven van hun moeders niet zo vaak naar school. Vinden ze eigelijk maar onzin, want waarom zou je gaan leren als je later, als jongen zijnde, het vee hoedt. Dat kan ook van vader op zoon geleerd worden.
En als meisje zijnde kun je ook alles van je moeder leren, daarvoor hoef je niet naar school. Een kleuterschool hebben ze niet, ze zijn 7 jr als ze naar school gaan, tot 13 jaar.
Ze hebben geen televisie,geen radio, geen computers, geen kranten om te zien hoe andere mensen leven. Ze praten ook nauwelijks met andere mensen, alleen op de markt. Daardoor hebben ze ook een eigen taaltje ontwikkeld.
Op een dag kwam er opeens een auto aangereden. Er stapte er een witte mens uit. De kleine kinderen begonnen heel hard te huilen. Zoiets hadden ze nog nooit gezien. Jullie begrijpen het al, die mzungu was ik!
En ze leefden nog lang en gelukkig Pole, pole, en hadden geen last van stress en welvaartsziektes. En als ze toch ziek werden dan hadden ze een eigen medicijnman die sneetjes in de buik maakte en er kruiden inwreef.
Jullie begrijpen het al, we hebben het over het Masai-volkje.
-
15 Maart 2012 - 17:11
Anneke (bdv):
fantastisch margot, ben je jaloers of te veel verwesterd??
geniet nog een paar weken misschien zie je mijn buurjongen nog in moshi die komt in april nilis fleerakkers. zijn vader volgt jou verhalen ook hij heeft met de masai gewerkt. groetjes anneke -
15 Maart 2012 - 18:10
Bernie:
het bestaat nog leven zonder stress.
-
16 Maart 2012 - 03:27
Karlijn:
Hey Margot!
wat schrijf je je verhalen toch altijd leuk op!! heerlijk om te lezen en te zien dat je er zo (van) geniet!! -
16 Maart 2012 - 20:37
Anja:
Hoi Margot,
Heb natguurlijk alle verhalen gelezen.Hier in de westerse wereld denk je dat je het druk hebt! Je geniet héél erg van deze unieke ervaringen.Nog een maandje en je bentw eer terug op de grasvelden.Véél plezier en ik lees het wel.
gr. Anja -
18 Maart 2012 - 11:14
Henny En Dré:
Hoi Margot, Weer prachtige verhalen!!Denk je ooit nog te wennen in Nederland? Lieve groetjes ta tante Henny -
18 Maart 2012 - 11:30
Jan Molkenboer:
hoi Margot,
War schrijf je leuke verhalen en maak je mooie foto's.Vergeet je niet voordat jeweer naar nederland vliegt de meest recente foto's te maken van van keuken en laundry.
Nog veel plezier
gr. Jan -
18 Maart 2012 - 13:34
Berthe:
Elke mail lees ik met veel interesse.
groetjes uit je bekende buurt Berthe. -
19 Maart 2012 - 10:40
Mary:
Je hebt je roeping gemist, je had schrijfster moeten worden, wat een leuk verhaal!
Bijzonder he wat je zo allemaal mee maakt daar, bijna ongelofelijk als je het niet zelf gezien hebt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
